نتیجه 45 سال سکه جمع کردن از خیابان+ عکس

اوتا آندرس در اواخر دهه 1960 شروع به جمع آوری سکه کرد. قصد او کسب ثروت نبود، اما از این تمرین لذت می برد. حتی زمانی که دولت ایالات متحده برنامه‌ای را آغاز کرد که به ازای هر 100 دلار سکه پرداختی 125 دلار ارائه می‌کرد، آندرس علاقه‌ای نداشت. این مجموعه برای او ارزشی احساسی داشت.

آندرس متوجه رابطه‌ای بین قدردانی روزانه‌اش و ظاهر پنی‌ها شد. روزهایی که کمتر احساس شکرگزاری می‌کرد، ظاهراً یک پنی ظاهر می‌شد و به عنوان یک یادآوری ملایم برای قدردانی از داشته‌هایش عمل می‌کرد.آندرس همچنین بر روی یک اصل قابل توجه ثابت قدم ماند: او هرگز سکه‌ها را به عنوان هدیه از کسی، حتی نزدیک‌ترین اعضای خانواده‌اش، نپذیرفت. این ارتباط تقویت‌کننده بین معنویت او و سکه‌های واقعی یافت شده، اهمیت این تمرین را تقویت کرد.آندرس با پر کردن بطریهای آب غول‌پیکر با سکه‌ها، مجموعه‌اش را به سطح جدیدی رساند. چیزی که با هدف پر کردن 5 گالن شروع شد، به سرمایه گذاری بسیار بزرگتری تبدیل شد. حتی پس از رسیدن به هدف اولیه‌اش، آندرس احساس کرد مجبور به ادامه کار است. در نهایت او ۱۵ گالن پر از سکه جمع آوری کرد.

جدا از ارزش ریشه‌دار مجموعه‌اش، آندرس متوجه شد که سکه‌هایش ارزش مالی قابل‌توجهی دارند. پس از اینکه متوجه شد بیمه صاحب خانه‌اش این مجموعه را پوشش نمی‌دهد، برای کمک به بانک خود مراجعه کرد. Origin Bank در راستون، لوئیزیانا، جایی که اندرس یک مشتری طولانی مدت بود، در این فرآیند به او کمک کرد. ثابت شد که باز کردن بطریها کار سختی است و برای باز کردن آن‌ها به تبر نیاز است. جنی کول، معاون بانک، تمایل خود را برای حمایت از آندرس ابراز کرد، اگرچه تکمیل این فرآیند بیش از پنج ساعت طول کشید. در نهایت، مشخص شد که مجموعه ۵۱۳۶۱۴ پنی اندرس بیش از ۵۱۳۶ دلار ارزش دارد.داستان اوتا آندرس روش‌های منحصربه‌فردی را که مردم از طریق آن معنا و هدف زندگی خود را پیدا می‌کنند، نشان می‌دهد. چیزی که به عنوان یک عمل ساده جمع آوری پنی ها شروع شد، به یک سفر 45 ساله قدردانی، تأمل و یک سرآمد مالی غیرمنتظره تبدیل شد. داستان آندرس به ما الهام می‌دهد تا در چیزهای کوچک اهمیت پیدا کنیم و پیوندهای معنوی را که می‌توان در تار و پود زندگی روزمره‌مان پیوند داد، قدردانی کنیم.

منبع: دلگرم