هلالی که هیچگاه پشت ابر نمیماند
پس از پیروزی انقلاباسلامی و سال ۱۳۵۹ دولت ایران با ارسال نامهای به دولت سوئیس به عنوان امین و نگاهدارنده قراردادهای چهارگانه ژنو، اعلام کرد که استفاده از شیر و خورشید سرخ را به حالت تعلیق درآورده و به جای آن از نشان هلالاحمر استفاده خواهد کرد.
ﺤﺮﺍﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻳﺎ از سوی ﺑﺸﺮ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭت فزآﻳﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ دفع ﺁﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ فوری، ﺍﺿﻄﺮﺍﺭﻱ ﻭ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩه باﺷﺪ. این مقوله ﻣﻔﻬﻮمی ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪﻱ دارد ﻭ ﺑﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻋﻤﺪﻩ ﺩﺭ فضای زیست محیطی، باعثبروز آسیبهای اجتماعی متعددی میشود.
به گزارش ایلنا، ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ، نیازمند ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺭﻭﺵ ﻭ ﭼﺎﺭﭼﻮﺏ ﻛﻠﻲ ﺍﺳﺖ و با ﻃﺮﺍﺣﻲ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰﻯ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﮔﻲﻫﺎﻯ ﻗﺒﻠﻲ ﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﺗﺎ حدود ﺯﻳﺎﺩﻱ از خساﺭﺕ ﻭ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺤﺮﺍﻥﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﻛﺎﺳﺖ.
بدون ﺗﺮﺩﻳﺪ نهادهایی مانند هلال احمر با بالا بردن آگاهی افراد و افزایش میزان آمادگی در ﺭﻭﻳﺎﺭﻭیی با ﺑﺤﺮﺍﻥﻫﺎ و حوادثغیرمنتظره، آسیبهای ناشی از چنین مقولههایی را به حداقل میرسانند.
صلیب سرخ و هلال احمر
سال ۱۸۶۹ ژان آنری دونان که شاهد حوادثپس از جنگ سولفورینو در ایتالیا بود، کتابی با نام «خاطره سالفرینو» نوشت و در آن از مردم جهان برای تشکیل انجمنهای امدادی تقاضای کمک کرد.
سربازان زخمی در جنگ کاری از دستشان بر نمی آمد، پس کمک به آن ها وظیفه ی هر انسانی بود. این تقاضا بر مردم تاثیر زیادی داشت و در کنفرانس بین المللی ژنو که سال ۱۸۶۴ برگزار شد، ۱۶ کشور تاسیس صلیب سرخ را پذیرفتند. هسته مرکزی این کمیته از سوی گوستاو موانیه رئیس انجمن فواید عامه شهر ژنو تشکیل شد.
صلیب سرخ ابتدا فقط برای مراقبت از سربازان زخمی جنگ بود اما بعد ها برای مداوای همه دردها و بیماریهای انسان گسترش یافت.
تقریباً در همه کشور های دنیا شعبه هایی از این نهاد وجود دارد که در طول جنگ و صلح کار می کنند. این سازمان به مردم بی پناه بدون هیچ تبعیضی از لحاظ طبقه، رنگ، عقیده و ملیت خدمت می کند.
دونان پیشنهاد داد که خدمت به زخمیهای نظامی، فعالیتی بیطرف محسوب شود و انجمن امور عام المنفعه هم با علاقه وافر از پیشنهاد وی استقبال کرد.
در نتیجه، کنفرانسی بینالمللی با شرکت نمایندگان ۱۶ کشور در ژنو تشکیل شد و موافقتنامه ۱۸۶۴ برای بهبود وضع مجروحان نظامی میدان جنگ تدوین شد و به امضای نمایندگان ۱۲ دولت از کشورهای شرکتکننده رسید.
در این موافقتنامه بیطرف شمردن متصدیان خدمات پزشکی نیروهای مسلح، رفتار انسانی با زخمیها و بیطرفی غیرنظامیانی که داوطلبانه به کمک مجروحان جنگ میشتابند و نیز علامتی بینالمللی به منظور مشخص شدن اعضا و وسایلی که در این راه به کار میروند، پیشبینی شده بود.
به دلیل ملیت دونان، صلیبی سرخ بر زمینهای سفید، مانند پرچم سوئیس به عنوان نماد و علامت صلیب سرخ انتخاب شد. سال ۱۸۷۶ حکومت وقت عثمانی به جای استفاده از نشان صلیبسرخ، از معکوس رنگهای پرچم این کشور یعنی هلال احمر در زمینه سفید برای جمعیت ملی خود استفاده کرد.
بعدها بسیاری از کشورهای اسلامی آن را به عنوان نشان جمعیتملی خود بکار بردند. جایگاه جمعیت هلالاحمر از نظر عرف بینالمللی بسیار حائز اهمیت است. صلیبسرخ و هلالاحمر بینالمللی، بزرگترین شبکه بشردوستانه غیرسیاسی و امدادرسانی جهان محسوب میشوند.
امروزه در سطح بینالمللی یکی از معیارهای سنجش میزان فعالیتهای بشردوستانه و غیرسیاسی در هر کشور، وضعیت جمعیت ملی هلالاحمر و صلیبسرخ و عدم وابستگی و غیرسیاسی بودن آنها است.
تاسیس در ایران
دولت ایران سال ۱۳۰۱ جمعیت ملی خود را تأسیس کرد، ولی به جای استفاده از نشان صلیبسرخ و یا هلالاحمر، علامت شیر و خورشید سرخ را به عنوان نماد برگزید.
علامت شیر و خورشید در کنفرانس ژنو در سال ۱۹۲۹ به عنوان نشان سوم مورد حمایت بینالمللی، به تصویب رسید. از آن پس ۳ نشان صلیبسرخ، هلالاحمر و شیر و خورشیدسرخ به عنوان نشانهای رسمی و بینالمللی شناخته شدند.
نهایتاً در متن کنوانسیونهای چهارگانه ژنو مصوب ۱۹۴۹ به عنوان نشانه ۳ گانه بینالمللی که تحت حمایت حقوق بینالملل بشردوستانه قرار دارندد به تصویب رسیدند.
پس از پیروزی انقلاباسلامی و سال ۱۳۵۹ دولت ایران با ارسال نامهای به دولت سوئیس به عنوان امین و نگاهدارنده قراردادهای چهارگانه ژنو، اعلام کرد که استفاده از شیر و خورشید سرخ را به حالت تعلیق درآورده و به جای آن از نشان هلالاحمر استفاده خواهد کرد. از آن پس جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به جمعیت هلالاحمر جمهوری اسلامی ایران تغییر نام یافت.
جمعیت ممتاز و اثربخش
از آنجا که بسیاری از نیروهای مومن و معتقد به مبانی نظام جمهوری اسلامی و آرمانهای انقلاب در این جمعیت فعالند. هلال احمر همواره در یاری رسانی به زلزله زدگان و آسیب دیدگان دیگر حوادثغیرمترقبه، پیشتاز است.
برای نمونه پس از زلزله بم و در نخستین ساعات بامداد ۵ دی ۱۳۸۲، تیمهای اعزامی از تمامی ارگانها ازجمله جمعیت هلالاحمر به محل اعزام شدند و کار امدادرسانی را آغاز کردند.
همچنین تیمهای بینالمللی که از ۲۵ کشور دنیا ازجمله اسپانیا، هلند، سوئیس، آلمان، ترکیه و ژاپن برای امدادرسانی به بم اعزام شدند که بعدها طبق گفتههای خودشان در سمیناری که بعد از زلزله بم در اتریش برگزار شد، تنها توانستند یک نفر را در این زلزله نجات دهند!
این در حالی است که نقش تیمهای اعزامی از هلال احمر به بم بسیار قابل توجه بود و با کمکهایی که بالغ بر ۲۵ میلیارد تومان بود، توانستند نقش بسزایی را در امدادرسانی و همچنین ساخت پروژههای پس از زلزله ایفا کنند.
کار امدادرسانی و عملیات امداد و نجات حادثهدیدگان تا ماهها پس از فاز حاد حادثه ادامه یافت و سعی شد کلیه نیازهای حادثهدیدگان در این زمینه برطرف شوند.
علاوه بر این، سال ۱۳۶۹ و پس از زلزلههای دلخراش رودبار و منجیل، نیروهای هلال احمر ایران با حضور در استانهای گیلان و زنجان، با محدودیتهایی زیادی نسبت به امکاناتی که طی سالهای اخیر در اختیار ماموران هلال احمر و آتشنشانی قرار گرفته است، همپای نیروهای داوطلب به امدادرسانی حادثه دیدگان پرداختند و تلاشهای شبانه روزی این نیروهای خدوم، باعثجلوگیری از اتفاقات ناگوار دیگری که همراه پس لرزهها انتظار بازماندگان زلزلههای مرگبار رودبار و منجیل را میکشید شدند.
آنها در شرایطی خودشان را به کانون های اصلی زمینلرزه میرساندند که آن نواحی همچنان دستخوش تکانهای ناشی از پس لرزه زلزله بود. این فداکاریها هلال احمر را به عنوان جمعیتی ممتاز و اثربخش به جامعه ایران معرفی کرد.
عرصه بینالملل
سه سال پیش نیز زلزلهای با قدرت ۷.۲ ریشتر استان وان ترکیه و شمال استان آذربایجان غربی را لرزاند و بر اثر این زمین لرزه واحدهای مسکونی تعداد زیادی از مردم در این مناطق دچار آسیب شدند.
پس از این اتفاق هلال احمر آذربایجان غربی، برای کمک به زلزله زدگان کشور همسایه دست به کار شد و محمولههای متعددی حاوی پوشاک، آب معدنی، چادر و دیگر اقلام خوراکی به این کشور فرستاد.
همچنین علاوه بر ارسال ۴ هزار تخته پتو و ۷۷۲ دستگاه چادر، ماموران زبده هلال احمر این استان هم برای کمک به زلزلهزدگان وان، به ترکیه رفتند.
همچنین تیم B. H. C. U(تیمهای خدمات بهداشتی درمانی اولیه) از ساعات اولیه حادثه به سوی ترکیه حرکت کرد تا عملیات نجات ترکیه با سرعت و نیروی انسانی بیشتری انجام شود.