درخواست شرایط ویژه بازنشستگی:
کارگران پروژه‌ای نفت در ۲۰ سال به اندازه ۳۰ سال کار می‌کنند
«در پروژه‌های پتروشیمی و پالایشگاهی فشار کار آنقدر بالاست که میزان ساعات کار یک کارگر پس از ۲۰ سال فعالیت از سابقه ۳۰ سال فعالیت یک کارگر معمولی بیشتر است.»
یک فعال حقوق صنفی کارگران در عسلویه خواستار تغییر مقررات بازنشتسگی در مورد کارگرانی شاغل در پروژه‌های احداثمجتمع‌های نفتی و گازی شد.
«ناصر آغاجری» در این باره به ایلنا گفت: در پروژه‌های پتروشیمی و پالایشگاهی فشار کار آنقدر بالاست که میزان ساعات کار یک کارگر پس از ۲۰ سال فعالیت از سابقه ۳۰ سال فعالیت یک کارگر معمولی بیشتر است.
وی در توضیح این مسئله گفت: در ساخت پروژه‌های نفت و گاز اولویت بر اتمام هرچه زود‌تر زمان پروژه است بنابراین کارگران شاغل در این پروژه‌ها دست کم هر روز با انجام ۴ ساعت اضافه کاری اجباری تا ۱۲ ساعت کار می‌کنند، استراحت آن‌ها در تعطیلات رسمی و آخر هفته ممکن است لغو شود و از همه مهم‌تر اینکه کارفرمایان در بیشتر مواقع به آن‌ها اجازه استفاده از حق مرخصی‌شان را نمی‌دهند.
این فعال کارگری ادامه داد: همه این موارد در حالی است که هم به دلیل ماهیت کار و هم به دلیل متفاوت بودن شرایط آب و هوایی در مناطق احداثپروژه‌های نفت و گاز، بیشتر کارگران شاغل در این پروژه‌ها مشمول قانون مشاغل سخت و زیان آور قرار گرفته و نباید روزانه بیشتر از ۶ ساعت کار کنند.
وی افزود: یک محاسبه سرانگشتی مشخص می‌کند در شرایطی که برمبنای مقررات کار و تامین اجتماعی سابقه کاری یک کارگر معمولی پس از ۳۰ سال فعالیت مستمر(معادل شصت و سه هزار و سیصد و شصت ساعت) می‌شود و در مقابل سابقه کار یک کارگر شاغل در پروژه‌های نفت و گازی پس از ۲۰ سال فعالیت دست کم معادل شصت و چهار هزار و هشتصد ساعت است.
این فعال حقوق صنفی کارگران پتروشیمی و پالایشگاهی بااشاره به اختلاف هزار و چهارصد و چهل ساعتی که میان ساعات کار انجام شده توسط یک کارگر معمولی با ساعات کار انجام شده توسط یک کارگر شاغل در پروژه‌های نفتی و گازی وجود دارد، گفت: این تفاوت درحالی است که بیشتر کارگران معمولی در طول دوران خدمت خود از حق استفاده از مزایای انواع مرخصی، تعطیلی آخر هفته و حق نپذیرفتن انجام اضافه کاری برخوردار نیستند.
وی در تشریح شرایط سخت کاری کارگران شاغل در پروژه‌های نفتی و گازی گفت: در بد‌ترین حالت محل کار کارگران عادی ممکن است در خارج از محدوده شهر اقامت آن‌ها باشد اما در مورد کارگاه‌های مرتبط با پروژه‌های نفتی و گاز، بیشتر کارگران مهاجرانی هستند که از استان‌های دیگر آمده‌اند و باید دور از خانواده در خوابگاه‌هایی که در مجاورت محل پروژه دایر است ساکن شوند.
آغاجری افزود: در شرایط که قانون کار در مورد کارگران مهاجر بر گردشی بودن نوبت‌های کاری و حق برخودرای کارگر از مرخصی‌های چند‌هفته‌ای برای دیدار با خانواده تاکید دارد اما در مورد کارگران پروژه‌ای به دلیل اصراری که بر اتمام هرچه زود‌تر پروژه‌ها وجود دارد معمولا این حق نادیده گرفته می‌شود.
به گفته این فعال صنفی خاص بودن شرایط احداثپروژه‌های پتروشیمی و پالایشگاه، در این کارگاه‌ها شرایطی مشابه اردوگاه‌های کار حاکم است و بطوری که کارگران شاغل در این پروژه‌ها پس از ۲۰ سال کار معادل ۳۰ سال و ۹ ماه سابقه کاری یک کارگر معمولی کار می‌کنند.
این فعال صنفی کارگری ادامه داد: با همه این دشواری‌ها قوانین و مقررات تامین اجتماعی در مورد تادیه حقوق این کارگران با نارسایی‌های جدی همراه است، به عنوان مثال بیشتر کارگر شاغل در پروژه‌های نفتی و گازی به دلیل موقتی بودن کارشان سابقه کاری مستمری ندارند، ممکن است در پروژه با عنوان یکی از مسئولان کارگاه مشغول شوند در پروژه بعدی به عنوان یک کارگر فنی کار کنند. حتی ممکن است در یک مقطعی حق بیمه آن‌ها برمبنای دستمز واقعی پرداخت نشده باشد.
وی افزود: مشکل کنونی کارگران پروژه‌ای با مقررات تامین اجتماعی این است که کار‌شناسان سازمان در زمان محاسبه سابقه و مستمری این کارگران به این واقعیت‌ها توجه نمی‌کنند و در نتیجه بسیار پیش آمده که مستمری این کارگران پس از سال‌ها کار طاقت فرسا چیزی در حدود حداقل‌های قانونی است که این وضعیت با توجه به واقعیت‌های موجود ناعادلانه است.
