حفاری، خط مقدم استخراج نفت/ زندگی و کار سخت کارکنان اقماری در گرمای سوزان بیابان

به گزارش خبرنگار ایلنا از خوزستان، غیور مردانی از جنس فولاد که در گرمای نفس بر و و پر خطر بر روی دکل های حفاری مشغول کارند.

دکل هایی که فقط با نگاه کردن به آنها اوج آسمان را حس می کنی و فکر اینکه نصف عمرت را در کنار این سازه های لوله ای بی رنگ و ضمخت بگذارنی دیوانه ات می کند.

دکل هایی که به گفته محمدرضا جوان ترین نیروی دستگاه 86 فتح شرکت ملی حفاری "رفتن  روی این دکل ها با خودشان است و برگشت شان باخدا".

علی 26 ساله می گوید: خیلی از جوان ها به خاطر سختی کار صنعت حفاری تمایلی ندارند به این شغل وارد شوند، اما من به خاطر علاقه ای که به امور فنی داشتم وارد این شغل شده ام و کارم را دوست دارم.

آری! افرادی که در این شغل هستند سختی های زیادی باید تحمل کنند. از دوری خانواده تا استرس کار با مواد شیمیایی و راه رفتن برروی آهن های داغ و خطرات ناشی از کار در ارتفاعات بالا، چراکه یک لحظه غفلت ممکن است حادثه آفرین باشد.

محمد رضا هیهاوند مکانیک ارشد این دکل  هم 29 سال از عمرش را در کار  حفاری چاه گذرانده و چند سالی است عمل قلب انجام داده است. هرچند کار در مناطق عملیاتی و هوای گرم برایش مضر می باشد، اما شغل او حفر چاه و  شرایط کاری نیز سخت است.

وی می گوید: در زمین داغ و تفته ای که به سختی می توان بر روی آن راه رفت تعمیر موتورهای دستگاه ها که دمای بسیار بالایی دارند را انجام می دهم. گاهی هم با کمبود قطعات مواجه می شویم، ولی باید کار را راه انداخت و قطعه را تعمیر یا بازسازی کنیم.

غلامرضا کمک حفار دستگاه 86 فتح هم  16 سال سابقه کار دارد. یک انگشتش سال های گذشته حین کار در یکی از دکل های حفاری قطع شده و مهمترین آرزویش سربلندی ملت ایران در برابر تحریم های ناعادلانه غرب است.

وی می گوید: در این گرمای طاقت فرسا تنها دلخوشی ما همین فضای همدلی و همراهی موجود بین همکاران است که باعث می شود خستگی از تن مان درآید و به سختی ها کمتر فکر کنیم.

دیگر تلاشگر این عرصه معتقد است: شرکت ملی حفاری در خط مقدم تولید و استخراج نفت قرار دارد. بین کسی که شغلش در بیابان است و کسی که چنین شرایط سختی را تجربه نکرده تفاوت زیادی وجود ندارد. کار کردن در این صنعت عشق می خواهد و علاقه، پشتکار، شب نخوابی و استرس کار.

کریمی می افزاید: کارکنان اقماری به علت نوع الگوی شغلی مجبورند از خانواده دور باشند و بیشترین لحظه های عمرشان در کنار سازه های فولادی سخت به سر می برند و به این لحاظ  بعد از مدتی دچار فرسودگی شغلی می شوند که باید انگیزه شغلی آنها  تقویت شود.

نگاهش را خیره به سازه های آسمان خراش فولادی کرده و با عجله از پله های دکل بالا میرود. ارتفاع سازه های دکل از زمین بیش از 40 متر به نظر می رسد. نگاه به سازه ها حتی از پایین قابل تحمل نیست و حالت سرگیجه به آدم دست می دهد چه برسد که هر روز بخواهی این پله ها را بالا و پایین بروی، اما صادق دکل بان دستگاه 86 فتح  باید در دمای بیش از 50 درجه از این سازه های آهنی بالا برود.

از او می پرسم خسته نمی شوی هر روز در این هوای گرم باید از دکل بالا بروی؟ پشیمان نیستی از اینکه به این شغل وارد شدی؟ آرام و متین پاسخ می دهد: کار خستگی ندارد. همه شغل ها سخته، شغل ما هم سخت تر و بالاخره یک نفر باید این کار را انجام دهد.

از خانواده اش سوال می پرسم؛ لحظه ای دلتنگ می شود و می گوید آخرین بار که فرزند یک ساله اش را دید 14 روز قبل بود که مدام از رفتن او گریه و زاری می کرد؛ چراکه نمی خواست پدر از او دور شود.

تهیه گزارش آن هم در روزی که تایم ادارات به علت گرمای بیش از حد ساعت  12 ظهر اعلام شده و هوای گرم و عرق زیاد در این بیابان اجازه نمی دهد بیش از یک ساعت در کنار کارکنان تلاشگر صنعت حفاری در دکل 86 فتح بنشینیم؛ اما این غیورمردان، بی ادعا برای سربلندی کشورمان تلاش می کنند تا خودکفایی و استقلال اقتصادی کشورمان برای همیشه  محقق شده و در برابر دشمنان سر تسلیم فرود نیاوریم.

 مردانی که در طرح اقماری مشغول به کارند، طبق الگوی این طرح ٢ هفته در محل کار حاضرند و ٢ هفته استراحت می کنند. شرایطی که برای بسیاری از آنها قبل از ورود به این شغل یک جاذبه محسوب می شد و بعد از مدتی تبدیل به جدی ترین دغدغه در زندگی شان می شود.

نظر زاده کارشناس ایمنی دستگاه 86 فتح دیگر صاحب نظر گزارش ما می گوید: کار در صنعت حفاری سخت است هر لحظه امکان وقوع حوادث وجود دارد، ولی توانسته ایم با حمایت های مدیریت و برگزاری دوره های آموزشی برای کارکنان اقماری آمار حوادث را به حداقل برسانیم.

وی می گوید: امروز جزء روزهای گرم و طاقت فرساست که اکثر ارگان ها کاهش ساعت کاری داشتند، اما کارکنان اقماری در اوج گرما در حال کار هستند و تعطیلی معنا ندارد.

آرش از کارکنان بخش حراست دستگاه 86 فتح نیز می گوید: به جز مسائل  و مشکلات جسمی که ممکن است در حین کار به کارکنان اقماری وارد ‌شود؛ در یک دوره اقماری و  14 روز از خانواده دور بودن، همیشه نگران خانواده هستند و مدیریت خانواده باید توسط خانم خانه انجام شود که این خود کار آسانی نیست و خلاءهای نبود پدر در کنار فرزندان برای مادر بسیار سخت است.

وی می گوید: صنعت نفت در  اقتصاد کشور  بسیار تاثیر گذار است؛ از این رو تنها انتظار ما از مسئولان وزارت نفت این است که قدر کارکنان اقماری را بدانند و به رفاه و آسایش آنها و خانواده شان توجه بیشتر کنند.

جهانبخشی مکانیک دستگاه 86 فتح هم از نیروهای پیمانکارشرکت ملی حفاری که 12 سال در این دکل کار می کند و می گوید انتظار ما توجه بیشتر مسئولان است.

وی می افزاید: اگر شرایطی فراهم شود که حداقل در روزهای گرم سال فشار کاری کارکنان اقماری کاهش یابد خیلی خوب است.

گرمای هوا بیداد می کند؛ خورشید با تمام توان بر خاک تفته زرخیز خوزستان می تابد و قدرت خود را به رخ می کشد! کارکنان اقماری؛ از گرمای هوا بی تابند و با این وجود تمام هم و غم خود را در سبد اخلاص گذارده و توسعه صنعت نفت را نشانه رفته اند.

کارکنان اقماری حفاری مردانی از جنس فولادند! آرمان ایرانی قدرتمند و آزاد را در سر می پرورانند و در این مسیر حتی از بذل جان مضایقه ندارند و این تنها دلیلی است که این همه سختی را تاب می آورند و دم نمی زنند.

کارکنان اقماری سنگربانان خط مقدم جبهه اقتصادی هستند

تولید نفت حاصل زحمات کارکنان صنعت نفت و حفاری است. اینجا خط مقدم جبهه اقتصادی است و کارکنان اقماری سنگربانان این خط مقدم هستند که از جانشان برای سربلندی و افتخار کشور مایه می گذارند.

این دلاور مردان 14 روز با آهن، فولاد، گرما و سرما، ریزگرد و عطش و دلتنگی خانواده هایشان دست و پنجه نرم می کنند و زمانی که باید خستگی از تنشان بیرون برود مجبورند چند روز تمرین کنند تا بی حوصلگی و فشار کاری را با خود برای خانواده هدیه نبرند.

در گرمای 50 درجه حتی آب سرویس بهداشتی کارکنان اقماری در مناطق عملیاتی حرارت بالایی پیدا می کند بطوریکه می توان با آن چای درست کرد. کارکنان پس از ساعت ها کار طاقت فرسا به دلیل گرمای زیاد نمی توانند استحمام درستی کنند تا خستگی و عرق چند ساعته از تن شان درآید، ولی حتی  کلمه ای از خستگی بر زبان نمی آورند.

این بخشی از صحبت های رئیس دکل حفاری 86 فتح ناوگان شرکت ملی حفاری ایران است که 29 سال از زندگیش را در دکل های حفاری گذارنده و معتقد است کسانی که به صنعت حفاری وارد می شوند باید از لحاظ جسمی و روحی سخت کوش با استقامت باشند تا بتوانند در این شغل فنی و پیچیده و سخت با توجه به ماهیت کار اقماری دوام بیاورند.

حافظی اظهار می کند: نیروهای سکوحفاری و گل حفاری 12 ساعت کار و 12 ساعت در استراحت به سر می برند، ولی حین استراحت در کمپ دستگاه هم بطور آماده باش هستند.

وی می گوید: ماحصل تلاش کارکنان اقماری، دستیابی کشور به اهداف اقتصادی است و می توان گفت شرکت ملی حفاری خط مقدم جبهه اقتصادی است. حلقه اول تولید نفت توسط کارکنان اقماری بر روی دکل های حفاری انجام می شود و علیرغم پیشرفت‌های تکنولوژی در دنیا هنوز هم مته حفاری حرف اول صنعت نفت را می زند، چون این ابزار اولیه است که باید به مخازن نفت در زیر زمین دسترسی پیدا کند.

وی می افزاید: شب ها به خاطر استرس کار خواب نداریم که مبادا دستگاه دچار مشکل و یا کارکنان دچار حادثه شوند. همکاران ما در این بخش زحماتی زیادی می کشند و سختی های زیادی را تحمل می کنند. اگر نگاهی به پوست آنها بیندازی همه در اثر گرما آفتاب سوخته  شده اند.

حافظی تصریح می کند: کار در صنعت حفاری شب و روز، گرما و سرما و طوفان نمی شناسد و کسانی که به این عرصه وارد می شوند مثل آهن و فولاد محکم باشند.

دنیای بیابان کارکنان اقماری را گریبان گیر خود می کند

دو هفته زندگی در کاروان و بدور از امکانات شهری در هر شیفت کاری تکرار می شود و تا بازنشستگی استمرار دارد.

کار و تلاش در یک دکل حفاری از جمله مشاغل سخت و طاقت فرسا است. کار و زندگی کارکنان اقماری چنان به هم گره خورده که گاه تفریح کردن و کنار خانواده بودن را فراموش می کنند. اینجاست، وقتی یکی از آنها می گوید 30 سال اقماری کار کرده یعنی 15 سال  از دوره کاری خود را در بیابان گذرانده است.

 وجه دیگر زندگی مردان اقماری، همسرانی هستند که قبل یا بعد از اشتغال آنها در این طرح، شریک زندگی شان شده اند؛ شریکی که در لحظات مهم زندگی کنارشان نیست و مسئولیت مدیریت خانواده و تربیت فرزندان بر دوش آنهاست و همسران کارکنان اقماری بخش زیادی از وظایف را خود بر عهده دارند.

بهرامی سرپرست خدمات پشتیبانی دکل 86 فتح ناوگان شرکت ملی حفاری ایران با بیان مطالب فوق می گوید: اردوگاه استراحتی کارکنان اقماری در فاصله 7 کیلومتری از دستگاه 86 فتح قرار دارد و در این اماکن همه خدمات رفاهی از نانوایی تا درمانگاه و تمام نیازمندی یک شخص در محل اسکان وجود دارد و کلیه امور رفاهی و مالی و پشتیانی به کارکنان ارائه می شود.

وی می افزاید: پزشک عمومی و آمبولانس هم در این جا مستقر است، ولی خدمات درمانی ضروری اینجا ارائه می شود.

در بخش انتهایی گزارش از امیدها و آرزوهای کارکنان اقماری می پرسیم که بیشتر آنها آرزویشان این است که شغل آنها به زودی در لیست مشاغل سخت آورده شود.

اگر چه فصل مشترک همه آنها دوری از خانواده است، اما آنچه در میان آرزوها موج می زند، «امید» است. امید به فردایی بهتر، توسعه و تعالی صنعت نفت، امید به خودکفایی و آرامش برای مردم ایران.

آری مردان اقماری ساده و سخت کوش وبی ادعا وکم حرفند، می گویند تا پای جان در برابر مشکلات ایستاده اند و نهایت تلاش خود را بکار گرفته اند تا نیاز کشور را تامین نمایند.

گزارش از شهرزاد امیری