ایلنا از خوزستان گزارش می‌دهد؛
آسیب به ۱۳۰ روستای اندیکا /تخریب کامل ۳۳۰ خانه و ۱۹ مدرسه + تصاویر
طبق آخرین ارزیابی‌ها از زلزله اندیکا، ۱۳۰ روستا از این حادثه آسیب دیده اند که از این تعداد، ۳۰ روستا از ۸۰ تا ۱۰۰ درصد تخریب شده است. همچنین ۳۳۰ خانه و ۱۹ مدرسه به طور کامل تخریب و خسارت‌هایی نیز به بخش شیلات و دامی این شهرستان وارد شده است.
به گزارش ایلنا از خوزستان، بامداد ۱۲ مهرماه زلزله‌ای به بزرگی ۵.۷ ریشتر مابین قلعه خواجه اندیکا و چهلگرد رخ داد که باعث وارد شدن خسارات مالی زیادی به این منطقه شد.
بعد از این زمین لرزه، اندیکا روی نوار زلزله قرار گرفت و چندین بار دیگر لرزید و امروز نیز ۳ بار این اتفاق افتاد که باعث تخریب بیشتر خانه‌ها در این شهرستان شد.
در ابتدا اخبار ضعیف و ضد و نقیضی از آمار خسارات این زلزله مخابره شد که رفته رفته با حضور نیروهای مردمی در منطقه و انتشار کلیپ‌ها و عکس‌ها در فضای مجازی میزان واقعی خسارات نمایان شد و نگاه رسانه‌ها را به سمت خود جلب کرد.
در همین رابطه فرماندار اندیکا در گفت و گو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: بیش از ۶۰۰ روستا در اندیکا بصورت پراکنده وجود دارد و با توجه به صعب العبور بودن برخی مناطق، کار کمک رسانی و ارزیابی را سخت کرده ولی طبق آخرین ارزیابی‌ها که هنوز ادامه دارد تاکنون ۱۳۰ روستای متاثر از زلزله شناسایی شده‌اند.
وی با بیان اینکه ۳۰ روستا از ۸۰ تا ۱۰۰ درصد تخریب شده‌اند، افزود: ۶۲۰ آغل دامی و ۳۳۰ خانه به طور کامل تخریب شده اند و خوشبختانه تنها ۱۸ نفر در این زلزله‌ها مصدوم شدند.
فرماندار اندیکا ادامه داد: ۸۳ مدرسه آسیب دیدند که از این تعداد ۱۹ مدرسه به طور کامل تخریب شدند.
به ۱۳۰ کیلومتر از راه‌های عشایری خسارت وارد شد
وی گفت: ۱۳۰ کیلومتر از راه‌های عشایری بر اثر ریزش و رانش زمین دچار خسارت و ۱۲ پل یا عرشه پل نیز نشست کردند. همچنین تاسیسات آبرسانی سوسن تخریب شده و یک مرکز جامع سلامت، یک خانه سلامت و یک مرکز اورژانس جاده‌ای نیز از ۳۰ تا ۱۰۰ درصد آسیب دیدند.
نوذری در پایان اضافه کرد: حدود ۳۰ تن بچه ماهی و ماهی از بخش شیلات به دلیل ترک خوردن دیواره‌های استخر و ۱۵۰ راس دام نیز در این زلزله تلف شد.
یکی از فعالان گروه جهادی خوزستان به نام همیاران ولایت که برای کمک رسانی در منطقه حضور دارد به ایلنا گفت: بیش از ۳۰۰ خانه تخریب و طبق ارزیابی‌ها نزدیک به یک هزار و ۵۰۰ خانه نیز آسیب دیدند.
به گفته نیروهای خودجوش حاضر در منطقه، مصدومیت در این زلزله‌ها کم بوده چرا که روستاییان در این موقع از سال به دلیل خنکی هوا و قبل از بارندگی، شب در بیرون از خانه‌ها می‌خوابند و خوشبختانه زلزله ساعات اولیه بامداد اتفاق افتاد و به همین دلیل آمار مصدومیت پایین بوده است در غیر اینصورت مصدومیت و کشته شدگان به حد زیادی بالا می‌رفت.
وی افزود: ارزیابی توسط سپاه، فرمانداری و بخشداری، روستا به روستا در حال انجام است و بعضی روستاها به طور کامل و بعضی روستاها نیز تا ۸۰ درصد تخریب شده‌اند.
این نیروی جهادی که نمی‌خواست نامش فاش شود اضافه کرد: کانکس ۴×۶ ساندویچ پنل، کانکس پیش ساخته، چادر ضد آب و نسوز برای احشام در فصل سرما، پتو، آب شرب، وسایل گرمایشی، نفت و گاز مایع، وسایل اولیه زندگی، البسه، دبه ۲۰ لیتری، بسته معیشتی، ادوات مهندسی و پیگیری برای بهبود جاده ارتباطی از ضروریات مهم برای کمک‌رسانی به این مردم زلزله زده است.
۳۰۰ کانکس برای زلزله زدگان مورد نیاز است
وی با بیان اینکه حدود ۳۰۰ کانکس مورد نیاز است، ادامه داد: برق بعضی از این روستاها نیز قطع شده که نیازمند توجه جدی سازمان برق برای اتصال دوباره آن‌ها است.
وی اضافه کرد: یکی از مناطق، جاده هشت کیلومتری دارد که با ماشین‌های مدل بالا و شاسی بلند نیز یک‌ساعت برای طی کردن مسیر زمان می‌برد و باید فکری به حال جاده‌های مواصلاتی برای کمک رسانی شود. چادرهایی نیز که برای کمک رسانی ارسال شده ۴ نفره بوده و مناسب نیستند و از سرما و باران جلوگیری نمی‌کند و این منطقه تا یک یا ۲ ماه دیگر شاهد بارش باران و برف خواهد بود.
وی گفت: برای خیلی از مردم هنوز جا نیفتاده که خانه‌های مناطق زاگرس نشین همان لیر بوده و به دلیل نبود مصالح و صعب العبور بودن از سنگ و چوب ساخته می‌شود و در بخشی خود می‌خوابند و در بخش دیگر احشام نگه داری می‌شوند و عده‌ای از مردم تصور می‌کنند که خانه‌های تخریب شده محل نگه داری احشام است درصورتی که اینگونه نیست.
ضعف در کمک رسانی
به گفته برخی فعالین و نیروهای خودجوش که برای کمک رسانی به منطقه رفته‌اند هنوز امدادرسانی و ارسال مایحتاج برای روستاییان مناطق به گونه‌ای نیست که زلزله زدگان بتوانند از پس زندگی در این شرایط سخت بربیایند.
فاضل عبیات معاون عمرانی استانداری خوزستان نیز امروز در این شهرستان حضور پیدا کرد.
اندیکا به عنوان محروم ترین شهرستان خوزستان صدای مظلومیتش در دامنه‌ها و در‌ه‌های زاگرس به دام افتاده و صدای مردمانش در بن بست بی توجهی قرار گرفته و شنیده نمی‌شود.
به گفته برخی از افراد حاضر در این مناطق هنوز امکانات و کمک‌های رسیده در حدی نبوده که روستاییان بتوانند زمستان‌های سرد را در باران و برف‌های زاگرس سپری کنند. سرمایی که اگر سرپناهی برای روستاییان تدارک دیده نشود نه تنها دام‌های آن‌ها را تلف خواهد کرد بلکه جان این مردم رنج دیده را نیز به خطر می‌اندازد.
