خلأ مدیریت یکپارچه شهری مهمترین چالش برون سازمانی شورای شهر است

به گزارش ایلنا، مجید حیدری چروده در این نشست با تشریح پژوهشی که درباره«مهم­ترین چالش­‌های پساانتخاباتی شوراهای اسلامی شهر مشهد» انجام داده است، عنوان کرد: براساس نتایج این پژوهش در انتخابات شورای شهر نوعی تمایل عمومی برای انتخاب اعضای جدید وجود دارد و البته همین امر باعث می شود که  نمایندگان هر دوره‌ از نمایندگان قبلی و تجاربی آنها به کلی جدا ‌شوند.

این پژوهشگر اجتماعی افزود: تجربة پژوهشی من در بیست سال گذشته حاکی از این است که مشهد موقعیت خاصی دارد و در مقایسه با تهران و شهرهای دیگر دارای تمایز و تنوع و تکثر قدرت است. به نظر می‌رسد لزوماً در مشهد همگرایی در بدنه قدرت وجود ندارد و شاهد نوعی واگرایی هستیم.

وی در ادامه به وجود دو نوع چالش درون‌ و برون سازمانی در عملکرد ادوار شوراهای مشهد اشاره کرد و گفت: در حوزه چالش‌های درون‌سازمانی، در زمینه انسجام درونی، ضعف جدی وجود دارد. به این معنا که نمایندگان شورا از قبل تجربة گفت‌وگویی، کار شورایی و امکان آشنایی با یکدیگر را ندارند.

حیدری ادامه داد: نبود رابطه درست بین  شورا و شهرداری و تبیین نشدن سطح این روابط برای هر دو طرف و هراس رسانه ای دو چالش بزرگ دیگر درون سازمانی محسوب می شوند.

وی در توضیح هراس رسانه ای گفت: هراس رسانه‌ای بدان معنا است که عضو می ترسد با بیان برخی مسائل باعث بروز مشکلاتی برای خود یا سایر اعضای همفکر خود در شورا و شهرداری شود و برهمین اساس  چشم بر واقعیت ها بسته و گرفتار یک سکوت انفعالی درباره مسائل و مشکلات شهر  می‌شود.

این پژوهشگر اجتماعی در توضیح چالش‌های برون‌سازمانی شوراها نیز گفت: خلأ مدیریت یکپارچه شهری مهمترین چالش برون سازمانی است. گفته می‌شود شورای شهر باید شورای شهر باشد و نه شورای شهرداری. بنابراین شورای شهر باید در منظومه مدیریت شهری تمام ابعاد خدمات شهری را پاسخگو باشد. جزیره‌ای شدن دستگاه‌های خدمات‌دهنده در بستر شهر از همین چالش نشئت گرفته است.

حیدری چروده ادامه داد: کوبیدن بر طبل تمایز در جریان  کارزارهای انتخاباتی و سیاسی در مشهد باعث کاهش همگرایی بین نهادهای دولتی و شهری می‌شود و این دوگانگی تمایز بین ارگان‌های دولتی و شهری سرعت حرکت به سوی مدیریت یکپارچه شهری را بسیار کم  می‌کند.

وی افزود: جو سیاسی مشهد دچار نوعی دوگانگی سیاسی پررنگ است که همین امر  عامل تشدید  بحران‌های اجتماعی در سطح شهر است.

این پژوهشگر اجتماعی خاطر نشان کرد: در جمع‌بندی نهایی باید عنوان کرد، پیامد ضعف انسجام درونی و خلأ مدیریت یکپارچه باعث‌تشدید ضعف نظارت شده و این امر خودعامل تشدید بحران‌های اجتماعی است.

وی در پایان گفت: ضعف خردورزی و عقلانیت و ناکارآمدی نهادهایی چون آموزش و پرورش که وظیفة پرورش قدرت فکر و انتقاد را برعهده دارند در کنار  ضعف جامعه مدنی فعال و قوی باعث عدم مطالبه و پاسخ خواهی  از شورای شهر شده و این امر موجب تنابه سامانی در اداره شهر می شود.