/یادداشتی از رضا پورسیف/
کاهش آلودگی هوا چرا و چگونه؟
اتحادیه صنف مسافربری به عنوان یک بازوی قدرتمند در صنعت حمل و نقل مسافر، بزرگترین مجری ایاب و ذهاب محسوب میشود که بدون شک یکی از حیاتیترین امور صنعت کشور عزیزمان را عهدهدار بوده و در حال خدماترسانی است.
این اتحادیه تحت نظارت اتاق اصناف بیش از 95 درصد جابجایی و امور ایاب و ذهاب کارخانجات، ادارات، سازمانها، مدارس و بیمارستانها را طی شبانهروز توسط رانندگان محبوب، زحمتکش و بیادعای تحت پوشش خود با وسیله نقلیه اتوبوس و مینیبوس در بخش خصوصی ساماندهی میکند و این مهم در شرایطی انجام میگیرد که هیچگونه کمک و یارانهای از طرف دولت محترم در خصوص حمل و نقل به آنان پرداخت نمی شود.
متاسفانه در سال 1386 براساس یک تصمیم نادرست، کارشناسی نشده و عجولانه، سرویسهای ایاب و ذهاب کارکنان که به وسیله اتوبوس، مینیبوس و سواری انجام میشد حذف و پرداخت نقدی هزینه ایاب و ذهاب به کارکنان در دستور کار قرار گرفت؛ غافل از اینکه این تصمیم نه تنها باعث صرفهجویی نخواهد شد بلکه حذف حمل و نقل عمومی سرویس ایاب و ذهاب هزینههای بیشتری برای شهر و مشکلات فراوانی را برای یک سازمان یا اداره در پی خواهد داشت این فرآیند پیامدهای منفی بسیار زیادی از جمله استفاده کارکنان از وسیله نقلیه شخصی و افزایش خودروهای تک سرنشین، ایجاد بار ترافیک درسطح شهر، آلودگی هوا، آلودگی صوتی، مشکلات تامین پارکینگ خودرو و نداشتن رفت و آمد منظم و گاهاً تاخیرهای صبحگاهی و اختلال در حضور به موقع کارکنان به دلیل پراکنده بودن محل زندگی و سکوت بسیاری از آنها در شهرها و شهرستانهای حومه تهران به دنبال میآورد که نتیجه این ناهماهنگی و بینظمی های به وجودآمده در محل کار یا تولید و محل خدمترسانی ظهور خواهد کرد و به طور کلی و از همه مهمتر این نوع عملکرد مغایرت کامل با شعار و ترویج فرهنگ استفاده از وسایل حمل و نقل عمویم دارد چرا که به عنوان مثال یک دستگاه مینیبوس میتواند 20 نفر و یک اتوبوس 40 نفر از کارکنان یک سازمان یا اداره را با راحتی و امنیت کامل به محل کار برساند و پس از پایان کار نیز به همین منوال مجموع 60 نفر را به مقصدشان بازگرداند.
لازم به ذکر است با اجرای این تصمیم اشتباه، اکثر این 60 نفر با خودروی سواری به صورت تکسرنشین، درونشهر تردد نموده و موجب افزایش بار ترافیک عبوری میشوند لذا در این مدت شاهد افزایش شدید آلودگی هوا و آلایندههای زیست محیطی در چند سال گذشته بودهایم.
مطلب مهم دیگر اینکه رانندگی خود یک نوع شغل سخت محسوب میشود و این در شرایطی است که کارکنانی که باید مشغول انجام کار حرفهای خود باشند به ناچار هنگام صبح و عصر کار سخت دیگری را (رانندگی) خارج از اختیار و اراده انجام میدهند درصورتی که اگر سرویس ایاب و ذهاب داشته باشند با احترام و آرامش کامل و با اسفتاده از مزایای قانونی کار ایمنی حق استفاده از سرویس ایاب و ذهاب و نیز بهرهمندی از حقوق شهروندی خویش به منزل و محل کار خود رفت و آمد خواهند کرد؛ ضمن اینکه با فراهم شدن این شرایط به راحتی میتوانند در محل کار با تمرکز صددرصدی به امور حرفهای خود و خدماترسانی و یا تولید بپردازند و زمان رسیدن به منزل نیز وقت بیشتری برای خانواده خود صرف نمایند.
اتحادیه صنف مسافربری استان تهران با تمام توان و کلیه امکانات جهت ارائه نظرات کارشناسی و نکات حرفهای خود به ارگان ها، ادارات و سازمانها در خصوص راهاندازی سرویسهای ایاب و ذهاب اعلام آمادگی مینماید به امید اینکه با استفاده از حمل و نقل عمومی شاهد کمرنگ شدن آلودگی هوا و نیز مشکلات ترافیکی کمتری باشیم.
نویسنده: سید رضا پورسیف، رئیس اتحادیه صنف مسافربران استان تهران