شاهرخ گیوا: دولت جدید دورنمایی امیدبخش به اهل فرهنگ نشان می‌دهد‌

ایلنا: شاهرخ گیوا(نویسنده) نظر به رویدادهای حوزه‌ی ادبیات داستانی در سال ۹۲، یادداشتی را از امیدها و دغدغه‌های اهالی قلم در سال جدید نوشته که در ادامه می‌آید:

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست / در و دیوار گواهی بدهد کاری هست!

کسان زیادی را می‌شناسم که معتقدند ادبیات را با سیاست کاری نیست و نباید باشد؛ اما سئوال همیشگی من از ایشان این بوده: در کشوری که حتا نان سفره‌ی خلایقش به شدت وابسته‌ی سیاست است، چطور چنین چیزی ممکن است؟ افسوس کسی که نخواهد جواب منطقی به سئوالی بدهد، همیشه راه‌های زیادی برای طفره رفتن پیدا می‌کند. و برای همین است که من معمولا جواب این پرسشم را با جملاتی بی‌ربط گرفته‌ام! بگذریم… در چند سال اخیر شاهد اتفاقاتی بودیم که به روشنی می‌گفت که ادبیات خواه ناخواه درگیر بازی سیاست و سیاست‌بازان شده است. فضای بسته‌ی سال‌های اخیر باعثشده بود، بسیاری از کتاب‌ها حتا آن‌هایی که رنگ و بوی سیاسی نداشتند در محاق توقف باشند یا در انتظار طولانی و طاقت‌‌فرسای صدور مجوز به سر ببرند. اما همانطور که همه می‌دانیم امسال اتفاقات دیگری افتاد. در آستانه‌ی انتخابات ریاست جمهوری آن فضای یاس‌آلود به ناگهان شکست و اکثریت مردم رای به تغییر و اصلاح امور دادند. هرچند عده‌ی زیادی با بغضی گلوگیر پای صندوق‌های رای رفتند، اما این حضور عاقبت نتیجه‌ی نسبتا مطلوبی داد و حالا هم اثر آن را می‌شود در انتشار آثار جدید ادبیات داستانی و شعر دید. مسلما این فضای جدید برای اهل هنر و به خصوص نویسنده‌ها که همیشه مورد ظن حکومت‌ها بوده‌اند فضایی ایده‌آل نیست، اما همین دریچه‌‌ی کوچکی هم که گشوده شده است، سامانی نسبی به وضعیت نشر کتاب‌ها داده. شاهد آن هم انتشار کتاب‌هایی است که ماه‌ها، و گاه سال‌ها بود که در انتظار صدور مجوز بودند. خب ظهور چنین فضایی جای شکر دارد و تقدیر؛ و باز به قولی باعثشده که بوی بهبود از اوضاع جهان بشنویم. هرچند هنوز تا رسیدن به آن مدینه‌ی فاضله جاده‌ها و مسیرهای ناهمواری در پیش است، اما به زعم من در اتخاذ سیاست‌ها فرهنگی، دولت جدید با دولتی قبلی تفاوت‌های بسیاری دارد که آن یکی ره گم کرده و سر به ناکجاآباد گذاشته بود! خوشبختانه دولت جدید چراغ به دست گرفته و دورنمایی امیدبخش را به اهالی فرهنگ نشان می‌دهد‌. هرچند هنوز روزنامه‌هایی هستند که با کوچکترین خطا توقیف می‌شوند و کتاب‌هایی هم هستند که در اتاق‌های اداره‌ی ممیزی ارشاد سرگردانند، اما به گمانم با شیوه‌ی عقلانی‌یی که مسئولین اداره‌ی ارشاد در پیش گرفته‌اند، در سال پیش رو شاهد روزهای بهتری برای اهل قلم و سایر اهالی فرهنگ خواهیم بود. امید که چنین باشد.