ذِن در هنر نویسندگی با ترجمه پرویز دوایی منتشر شد

ایلنا: ذِن در هنر نویسندگی به قلم رِی برادبِری و ترجمة پرویز دوایی ازسوی نشر جهان کتاب منتشر شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، رِی برادبری(۱۹۲۰-۲۰۱۲) نود و دو سال عمر کرد و از این مدت، به‌ گفتة خودش، هشتاد سال را بی‌وقفه به نو. یسندگی پرداخت. سال‌ها برای مجلات سَبُک ادبیات فانتزی و افسانه‌های علمی، داستان‌های کم‌مایه می‌نوشت تا آن‌که سرانجام اولین داستانِ به اصطلاح جدّی‌اش را یک نشریة معتبر پذیرفت. ۹ رمان، ۱۶ مجموعه‌داستان، تعداد زیادی فیلمنامه و نمایشنامه، و چندین کتاب قصه برای بچه‌ها نوشت. در ایران او را بیشتر به خاطر رمان معروف ۴۵۰ درجة فار‌‌نهایت که از آن فیلم هم ساخته شد می‌شناسند. اما نوشته‌های برادبری خوانندگانی در سراسر جهان دارد و به خاطر آن‌ها جایزه‌های متعددی گرفته است. او را «بزرگمرد ادبیات فانتزی» و «یکی از نوابغ زندة ادبیات امروز امریکا» لقب داده‌اند. این کتاب را هم باید حدیثنفس یک نویسندة سر‌شناس دانست که از «چگونه نویسنده شدن» ‌ خود و فراز و نشیب‌های راه درازی که طی کرده می‌گوید، و هم انتقال تجربه‌ها و توصیه‌هایی ارزشمند به نویسندگان جوان، تا راه و روش مناسب خود را برای تمرینِ نوشتن و پرورشِ استعدادشان بیابند.

مترجم کتاب، پرویز دوائی، با آثار متعددش(داستان، ترجمه، نقد فیلم…) برای کتابخوانان ایرانی آشنا و بی‌نیاز از توصیف است.

در متن کتاب می‌خوانیم:

«نویسنده شدم تا از دست اندوه و نومیدی پراکنده در این جهان به درون دنیای پرامیدی بگریزم که می‌توانستم با تخیّل خودم بیافرینم…»

«آدم‌هایی در این دنیا هستند که نسبت به شور و شوق وجود شما حسد می‌برند. اگر لذّتتان را از دیدار منظرة غروب آفتاب بیان کنید، به شما نفرت می‌ورزند!»

«هر آن‌چه که در سراسر عمرم از وجود من ناشی شده حاصل آن چیزی است که در دوازده سیزده‌سالگی بودم…»

«عشق‌های اولیّة من هنوز پابرجاست: هنوز تارزان را دوست می‌دارم و قصة مصوّر جمع می‌کنم. اگر در یازده‌سالگی کتاب‌های تارزان را از من می‌گرفتند می‌مردم.»

«اشکال روشنفکرجماعت در جوامع ما این است که به همة عواطف با نظر شک نگاه می‌کند!»

«پزشکی و نویسندگی از شریف‌ترین حرفه‌هاست. یکی تن را درمان می‌کند و دیگری جان را.».