نتیجه فاصله گروههای نمایش از حمایت دولت چیست؟!
مریم کاظمی: دلالها سکان گیشه را به دست گرفتهاند
دلالها با مدیران سالنها وارد مذاکره میشوند. اسم این دلالی شده؛ تهیهکننده و مدیرتولید و فقط سر هنرمند بیکلاه میماند. / هجوم عجیبی در زمینه مالی به گروههای نمایشی وجود دارد. مسئولان دست تنگی میکنند و به هزینه کردن بودجه ۹ میلیاردی در جشنوارهها علاقه بیشتری وجود دارد.
مریم کاظمی درخصوص فاصله گرفتن گروههای نمایشی از حمایت دولتی؛ این ایده را موجب فعال شدن دلالها دانست که با آورده اندک، کل گردش مالی و فروش گیشه گروهها را به دست میگیرند و به هیچکس پاسخگو نیستند. این هنرمند همچنین تاکید کرد مدیران باید شفاف بیان کنند بدهیهای باقیمانده از گذشته شامل چه مواردی میشود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کاظمی با بیان اینکه به هیچ وجه امکان حذف حمایتهای مالی از آثار نمایشی وجود ندارد؛ در ارتباط با حرکت گروههای نمایشی در جهت کاهش ارتباط مالی با اداره کل هنرهای نمایشی اظهار کرد: نباید اجازه دهیم یک برنامه و رسم غلط به قانون تبدیل شود. فکر میکنم هجوم عجیب و غریبی در زمینه مالی به گروههای نمایشی وجود دارد و شاهد هستیم مسئولان دست تنگی میکنند و به هزینه کردن بودجه ۹ میلیاردی در جشنوارهها علاقه بیشتری وجود دارد.
وی ادامه داد: صرف نظر از جشنوارههایی مانند تئاتر فجر و کودک و نوجوان که برای اداره کل هنرهای نمایشی از اهمیت زیادی برخودار هستند؛ باقیمانده بودجه باید خرج گروههای نمایشی شود.
عضو خانه تئاتر با بیان اینکه هنرمندان تئاتر نباید زیر بار اجرای آثار نمایشی بدون دریافت کمک هزینه بروند، خاطرنشان کرد: عدم علاقه به پرداختهای مالی در مدیران وجود دارد و شرایطی به گونهای شده که اصطلاحا میگفت توپ در زمین هنرمند است. اما سوال اینجاست که چرا ما هنرمندان باید دست روی دست بگذاریم تا برنامهای غلط رایج شود و پس از مدتی ناچار باشیم خرابیها را درست کنیم.
وی به دلایل بیاعتمادی خود اشاره کرد و گفت: ابتدا قرار بود دستمزد فعالان تئاتر براساس قرارداد تیپ محاسبه شود که آرام آرام فاصله گرفتیم و کار تا آنجا پیش رفت که یکی در میان پرداخت میشد و درنهایت هم کلا کنار گذاشته شد؛ الان هم که تصمیم قطع کمک هزینه به گروههای نمایشی است.
کاظمی ضمن ابراز گلایه از مصاحبههای بعضی هنرمندان در موافقت با برنامه حذف کمک هزینه گروههای نمایش عنوان کرد: نخستین چیزی که همه مدیران عنوان میشود این است که باید مشکلات باقی مانده از مدیریتهای قبلی را برطرف کنیم و با این روش برای خود زمان میخرند. شگرد دیگر مدیریت تئاتر این است که بر نام چند کارگردان مانور میدهد و به عنوان نمونه مطرح میکند که وقتی آنها به دریافت کمک هزینه نیاز ندارند شما هم کاری کنید نیاز نداشته باشید.
وی با تاکید بر اینکه این رویه آرام آرام به قانون بدل میشود؛ افزود: مدیران همه میدانند چه کنند؛ آنها مسائل را ابتدا در جلسههای خصوصی مطرح کرده و سپس تصمیم میگیرند از زبان کدام مدیر بیان شود؛ بعد نوبت به گفتگو با تعدادی از کارگردانان میرسد.
این بازیگر و کارگردان در ادامه به یکی از آسیبهای جدی ناشی از کاهش حمایت دولت اشاره کرد و اظهار داشت: این مورد موجب میشود یک نفر به عنوان مدیر تولید یا تهیهکننده خود را وارد کار کند و با تزریق مقدار اندکی پول به گروه کل گردش مالی و فروش را به دست بگیرد و به هیچکس هم پاسخگو نباشد. خطر بزرگی که گروهها را تهدید میکند و اتفاقا مدتی است به اهالی تئاتر تحمیل شده است.
بازیگر نمایش «مرغ دریایی» خاطرنشان کرد: سوال این است وقتی دولت و مجلس بودجهای برای حمایت از تئاتر اختصاص میدهند چرا باید گروهها به قطع شدن منابع رضایت دهند؟ به نظر من این بودجه صد در صد باید به تئاتر اختصاص پیدا کند و مدیران هم پاسخگو باشند چطور این مبالغ هزینه میشود؟
وی تصریح کرد: مدیریت درست میتواند میان بدهی باقیمانده از گذشته و آنچه امروز خلق میشود را تقسیمبندی در نظر بگیرد؛ این نکته را در شورای مدیران که هر دو هفته یک بار تشکیل میشود مطرح کرده و به دنبال راه حل باشد. مدیریت صحیح این است که بخشی از بودجه به بدهی گذشته و بخشی هم به بدهی جدید اختصاص یابد.
کارگردان نمایش «رویای ماه» ادامه داد: مدیران باید شفاف با خانواده تئاتر سخن بگویند که بدهیهای گذشته شامل چه مواردی میشود تا ما هم آگاه باشیم و برای حل مسئله کمک کنیم؛ نه اینکه یک تنه پشت دربهای بسته بنشینند و تصمیم بگیرند.
وی افزود: نباید به شیوه دوران مدیریت شریفخدایی رفتار کنیم که جای پرداخت بودجه حمایتی به شهرستانها از روسای انجمنهای نمایش تقدیر میکرد و به آنها پاداش میداد. الان گروههای نمایش بدون حمایت در شهرهای دیگر کشور به صحنه میروند اما هنرمندان آن شهرها کار آسانی برای اجرا ندارند. این ارتباط از طریق دلالها میافتد که ابتدا با گروه تماس میگیرند و سپس از طریق روابطی که با مدیران انجمن نمایش ارشاد استانها دارند اجرا هماهنگ میشود.
کاظمی با انتقاد از نفوذ واسطهها به گروههای نمایشی عنوان کرد: الان در تهران هم همینطور شده و این دلالها هستند که با مدیران سالنها وارد مذاکره میشوند نه هنرمند؛ حالا اسم این دلالی شده تهیهکننده و مدیرتولید که در این بین فقط سر هنرمند بیکلاه میماند.
وی در پایان ضمن تاکید بر لزوم نظارت خانه تئاتر به شیوه هزینه شدن بودجه گفت: من از ایدهها و برنامههایی که در درازمدت به خودم و صنف لطمه میزند هرگز حمایت نمیکنم. فروش آثار نمایشی همه ماجرا نیست و در این صورت احتمال حرکت به سوی ابتذال بسیار زیاد است؛ اینکه عدهای در گیشه فروش خوبی را تجربه میکنند نباید مثل پتک بر سر دیگران کوبیده شود.