درسگفتارهای موسسه پرسش با «سینما و نقاشی» ادامه دارد

ایلنا: درسگفتارهای پاییزه موسسه " پرسش " با آغاز جلسه‌های سینما و نقاشی «از مینلی تا کاوالیه» توسط صالح نجفی ادامه پیدا می‌کند.

به گزارش ایلنا، ‌ در طرح درس این جلسه‌ها از فردا، دوشنبه(۲۷ آبان‌ماه) ساعت ۱۷ تا ۱۹ در موسسه پرسش آغاز می‌شود آمده است: شاید هنوز باشند کسانی که احساس می‌کنند فیلم به تاریخ هنر تعلق ندارد، و از قضا در اکثر متون شناخته‌شدة تاریخ هنر یا اصلاً اشاره‌ای به سینما نمی‌شود یا حداکثر به اشاراتی کلی و گذرا به بعضی از فیلم‌های برجستة تاریخ سینما بسنده می‌شود. اما حقیقت آن است که فیلمسازان غالباً در شکل دادن یا غنابخشیدن به معنای کارهای خویش از نقاشی بهره می‌گیرند.

بر این اساس می‌توان گفت تاریخ هنر به‌تعبیری در فیلم‌های سینمایی حضور دارد، حتی اگر نقاشی به‌واسطة ارتباط اندکش با تکنولوژی و فرهنگ توده‌های عوام، ابژه میلی ممنوع برای سینما محسوب شود. بدین‌سان، نوعی رابطة عشق و نفرت میان سینما و نقاشی از ابتدا برقرار بوده است. می‌توان گفت تاریخ نقاشی با ظهور سینما به‌نقطة فرجامینی رسید، چراکه پس از پیدایش سینما و به‌خصوص سینمای رنگی بسیاری از تصویرهایی که در قرن‌های گذشته بر روی بوم یا دیوارها نقش می‌بستند اینک به‌صورت متحرک یا ثابت در پردة سینما نمایان می‌شدند. از سوی دیگر تاریخ سینما به‌طور ضمنی در حکم بازنویسی تاریخ نقاشی بوده است.

در این دو دوره قصد داریم با تمرکز بر هشت فیلم برجستة تاریخ سینما که هر یک به‌نوعی محل تلاقی جوان‌ترین عضو خانواده تاریخ هنر و یکی از دیرپاترین فرم‌های آفرینش در تاریخ بشر، و بر پایة نظریه آلن بدیو درباره سینما به‌مثابة هنری که فرآیند «ناخالص‌سازی» دیگر هنرها را پیاده می‌کند، به بررسی رابطة پیچیدة نقاشی و سینما بپردازیم. این فیلم‌ها عبارتند از: یک آمریکایی در پاریس، وینسنت مینلی؛ صحرای سرخ، میکل‌آنجلو آنتونیونی؛ مارکیز اُ، اریک رومر؛ پیرو دیوانه، ژان‌لوک گدار؛ آندری روبلف، آندری تارکوفسکی؛ نوسفراتو، فردریش مورنائو؛ پنج‌زن در اطراف اوتامارو، کنجی میزوگوشی؛ ترز، آلن کاوالایه.
مبنای بحثدر این دو دوره مقاله مهم آلن بدیو با عنوان «حرکت‌های غلط سینما» در کتاب «نازیباشناسی» و مقالة «فلسفه و سینما» در کتاب «رخداد ۳: آلن بدیو» و کتاب سینما و نقاشی: هنر چگونه در فیلم به‌کار می‌رود نوشته آنجلا داله‌واکه(۱۹۹۶) است.