شرارت «بن زاید» در منطقه و غرور دلارهای نفتی

به گزارش ایلنا، پایگاه عربی ۲۱ در مقاله‌ای به قلم «قطب العربی»، نویسنده مصری نوشت: 

«محمد بن زاید»، ولیعهد ابوظبی، حامی رسمی ضد انقلاب‌ها در منطقه حرمت ماه رمضان را زیر پا گذاشته و جنگ لیبی را با ارسال ابزار بیشتر کشتار و ویرانی به «خلیفه حفتر»، نماینده خود در بنغازی تغذیه می‌کند تا دست به کشتار مردم لیبی در ماه رمضان زده و به این طریق تسلط امارات بر آنها را گسترش دهد.

بن زاید همچنین از طریق متحدان خود در شورای انتقالی جنوبی از تلاش‌های جدایی‌طلبانه در جنوب یمن حمایت کرده و همزمان، برخی کشورها را برای حمایت از مزدوران خود در یمن و لیبی تحت فشار قرار داده است.

 هرگاه آتش جنگ در لیبی فروکش می‌کند، بن زاید نماینده خود (حفتر) را عمدا تحریک می‌کند تا دوباره آن را مشتعل کند و هیزم آن را برای ستاندن جان هزاران بی گناه لیبیایی که به انتظار برداشت ثمره انقلاب خود علیه «معمر القذافی»، دیکتاتور پیشین کشورشان نشسته‌اند، تامین می‌کند.

این ادعا درست نیست که دولت وفاق دور فعلی جنگ را آغاز و بر اساس آن، شهرهای ساحل غربی را آزاد و پایگاه  الوطیه و شهر ترهونه را محاصره کرد، بلکه این مرحله در پاسخ به نقض‌های مکرر آتش‌بس از سوی حفتر و اقدام نیروهای وابسته به او  برای مسدود کردن خطوط لوله صادرات نفت  و حملات هوایی به مناطق مسکونی صورت گرفته است.

در یمن ، روز به روز ماهیت پروژه امارات که حمایت از دولت مستعفی نبود، روشن می‌شود چنانکه  عملیات «طوفان اراده» با مشارکت امارات و عربستان در ابتدای کار مدعی حمایت از آن بود ولی بعدا مشخص شد که هدف امارات تسلط بر جنوب یمن از طریق مزدوران خود یعنی شورای انتقالی جنوبی است. 

امارات پس از بازگشت اجساد برخی از نیروهای اصلی خود و قربانی شدن آنها مشارکت مستقیم در جنگ یمن را برنتافت و اعلام کرد که نیروهای خود را از دایره نظامی خارج می‌کند اما باز هم به حضور خود در یمن پایان نداد و از طریق مزدوران و وکلای محلی آن را تثبیت کرد. حتی هنگامی که شورای انتقالی تصمیم خود را برای اعلام وضعیت فوق‌العاده و خودمختاری در مناطق جنوبی اعلام کرد، «عیدروس الزبیدی» رئیس شورا و «هانی بن بریک» در امارات حضور داشتند اما بن زاید آنها را توبیخ نکرد و فقط در اقدامی نمایشی «انور قرقاش»، وزیر مشاور در امور خارجه این کشور را به انتشار توئیتی محتاطانه  مامور کرد و چنانکه به نظر می‌رسد این اقدام صرف به اصطلاح خاک در چشم پاشیدن برای انحراف افکار از موضع واقعی امارات در تمایل به تجزیه جنوب به عنوان مقدمه‌ای برای بسط سیطره خود بوده است.

امارات فقط به حمایت از تجزیه جنوب یمن اکتفا نکرده و جاه‌طلبی‌های خود با توسل به ادعاهای موهوم تاریخی در جزیره سقطری یمن را علنی کرده است به گونه‌ای که متحدان تجزیه‌طلبش را برای اشغال این منطقه و زمینه‌سازی برای سیطره خود تحریک کرده است.

بن زاید با تکیه بر ثروت نفت ابوظبی توانست یکی از بزرگترین صندوق‌های ثروت حاکمیتی در جهان (صندوق سرمایه‌گذاری ابوظبی) با ارزش حدود یک تریلیون دلار را تأسیس کند که البته این موضوع با ماجراجویی‌های خارجی وی و برادران کوچک‌ترش در تناقض بود.

بن زاید پس از ناکامی پدرش در اقناع قطر برای انضمام به اتحادیه امارات در اوایل دهه هفتاد، اکنون با محاصره این کشور به همراه متحدان سعودی، مصری و بحرینی سودای به زانو درآوردن دوحه را در سر می‌پروراند، مدعی حقوق تاریخی در منطقه سقطری یمن است و به ساکنان آن وعده اعطای تابعیت اماراتی می‌دهد که البته تا کنون در طمع‌ورزی‌هایش ناکام مانده است. 

در حقیقت، بن زاید همانطور که با «عبدالفتاح السیسی»، رئیس جمهوری مصر و نظام‌های سودان و موریتانی عمل کرد، توانست وفاداری برخی دولت‌ها را بخرد اما تا کنون در تسلیم مراکش و الجزایر  شکست خورده است. وی اخیرا نیز وعده‌های وسوسه‌کننده فراوانی به حفتر از جمله خرید نفت لیبی با قیمت‌های ترجیحی و اعطای سهمی از پروژه‌های بازسازی لیبی (با فرض اینکه وی در صورت پیروزی حفتر تصمیم‌گیرنده در لیبی خواهد بود) داده است. البته مراکش به دام این وسوسه‌ها گرفتار نشده و امارات به گسیل مگس‌های الکترونیک برای دروغ‌پراکنی در مراکش برای خطر قحطی در این کشور تهدید کرده است.

بن زاید یک پروژه مخرب برای منطقه در سر دارد و آزادی‌ها را سرکوب می‌کند تا تشعشعات آن دامنگیر شخص وی نشود و حکومت و تنعم خود را از دست ندهد، از این رو آماده است تا برای حمایت از استبداد و زنده به گور کردن آزادی به ویژه در منطقه عربی هر هزینه مالی را پرداخت کند. اما سنت تاریخ، او را در این حماقت رها نخواهد کرد و قطعاً فرزندانی از امارات برای مقابله با شرارت وی به پا خواهند خواست.