دلایل اعزام نظامیان فرانسه و بریتانیا به سوریه/ ابعاد همپوشانی اروپا با آمریکا در منطقه علیه ایران

«مرتضی مکی» کارشناس مسائل اروپا با شاره به اعلام آمادگی فرانسه و بریتانیا برای اعزام نظامیان خود به سوریه در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: برای تحلیل دلایل و ابعاد این تصمیم فرانسه و بریتانیا باید کمی به عقب برگردیم. اگر بخواهیم از ابتدای بحران سوریه به این موضوع نگاه کنیم، می‌بینیم که پاریس و لندن دو بازیگر پنهان این پرونده بودند که به ناآرامی‌های سوریه دامن زدند و در این مسیر تلاش کردند تا بتوانند اجماع علیه دمشق را تا جایی که می‌توانند عمیق و گسترده کنند. به گونه‌ای تمام عناصر مسلح و گروه‌های مخالف دولت سوریه را یا به واسطه ارائه اطلاعات و یا به واسطه فروش تسلیحات با خود و علیه سوریه همنوا کردند تا در نهایت بتوانند بشار اسد و کشور سوریه را سرنگون کنند.

وی ادامه داد: این اهداف تا حد زیادی ناکام ماند و علناً اروپا و این دو کشور نتوانستند منافع خود در سوریه را تامین کنند اما به هیچ وجه نباید فکر کرد که آنها دست از تامین منافع خود برداشته‌اند بلکه مدل نگاه آنها و همچنین منافعشان با تغییر قیدِ زمان و مکان به سمت و سوی دیگر هدایت می‌شود و آنها هم ملزم به تامین منافع خود هستند. به همین دلیل کشورهای اروپایی از حضور ایالات متحده در سوریه حمایت کردند تا خودشان در حاشیه امن باقی بمانند. از این منظر این سناریو اولاً به دنبال اجماع قدرت‌های غربی بود و دوماً قصد داشت تا از حضور مستقیم اروپایی‌ها در سوریه جلوگیری کند یا حداقل آن را کاهش بدهد. این در حالیست که تنش‌های زیادی بر سر این موضوع میان آمریکا و اروپا (خصوصاً پس از به روی کار آمدن ترامپ) به وقوع پیوست اما در نهایت فرانسه و بریتانیا برای پر کردن خلاء حضور نظامیان آمریکا در سوریه و منافع مشترکشان وارد شامات شدند.

این پژوهشگر مسائل بین‌الملل با اشاره به راهبرد آلمان در پرونده سوریه گفت: آلمان بر خلاف سایر کشورها به دنبال حاشیه‌نشینی است. برلین از همان روز اول به دنبال آن بود که نقش مشاور را به عهده بگیرد و این موضوع در پرونده‌های عراق، لیبی و افغانستان کاملاً مشهود است. ایتالیا به عنوان یکی دیگر از کشورهای موثر در عرصه نظامی در حال بررسی این موضوع است که تا چه حد می‌تواند وارد معرکه سوریه شود و البته دغدغه‌هایی دارد که احتمال دارد او را در کنار فرانسه و بریتانیا قرار بدهد. عده‌ای معتقدند که حضور این کشورها در سوریه حاشیه‌ای است اما باید بگویم به دلیل وجود منافع مشترک و همچنین راهبردهای سیاسی و امنیتی این مشارکت را باید میان‌متنی دانست. از این منظر روند تحولات و افزایش نقش کشورهایی اروپایی در سوریه نشان می‌دهد که حتمالاً باید منتظر افزایش تنش و درگیری در سوریه باشیم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: باید مد نظر داشته باشیم که به موازات این موضوع آمریکا در حال بررسی طرح ائتلاف با کشورهای منطقه و فرامنطقه برای تامین امنیت دو تنگه استراتژیک هرمز و باب‌المندب است. درست است که مدیریت فضای کنونی توسط اروپا و آمریکا با یکدیگر متفاوت است اما باید بپذیریم که ادبیات و طرز تفکر آنها در مورد ایران با یکدیگر همسو است. آنها دیدگاه‌های متفاوت خود را اعلام کرده‌اند اما باز هم از نقش ایران در منطقه نگران هستند و نمی‌خواهند تحولات در شامات به نفع ایران و روسیه رقم بخورد. به همین جهت من معتقدم ورود نظامی بریتانیا و فرانسه به سوریه و همچنین تحرک ناوگان لندن در خلیج فارس و دریای مدیترانه به علاوه ورود آنها به سوریه و قصد و نیت ایالات متحده برای ایجاد ائتلاف دریایی علیه ایران، قابلیت گنجاندن در یک پرونده را دارد.