باوند درگفت‌وگو با ایلنا مطرح کرد:
سیاست‌های ترامپ مغایر با ماهیت صلح در جایزه نوبل بود/ صلح جهانی باید با سیاست قدرت‌ها در تضاد باشد
عدم اهدای جایزه صلح نوبل به رئیس‌جمهوری آمریکا یا رهبر کره شمالی نشان داد که ماهیت صلح، انسان‌محور است و این کار تنها از عهده سیاستمداران بر نمی‌آید.
«داوود هرمیداس باوند» تحلیلگر ارشد مسائل بین‌الملل در تشریح ابعاد سیاسی اهدای جایزه نوبل امسال در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: اهدای جایزه نوبل از سال ۱۹۰۱ تا به امروز هر ساله صورت می‌گیرد و به یکی از رویدادهای مهم جهان تبدیل شده است؛ به گونه‌ای که بر اساس ساز و کار بنیاد نوبل، هر ساله پنج جایزه در رشته‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی و پزشکی، ادبیات و صلح به شخصیت‌هایی که بیشتر خدمات را در این محورها (در سراسر جهان) ارائه کرده‌اند اهداء می‌شود. نحوه اهدای این جایزه بر اساس گزارش‌های رسیده‌ای است که به صورت جمع‌بندی در اختیار این بنیاد قرار می‌گیرد و پس از ارزیابی‌های تخصصی مشخص می‌شود که که شخص یا اشخاصی استحقاق دریافت آن را دارند.
وی ادامه داد: در این دوره، جایزه نوبل با محوریت مسائل انسانی و صلح به «دنیس موکوگه» از جمهوری دموکراتیک کنگو و «نادیا مراد»، قربانی ایزدی‌تبار تجاوز داعش در عراق اهداء شد که باعث شد تا بسیاری از افرادی که گمان می‌رفت این جایزه به آنها تعلق بگیرد، از فهرست مذکور حذف شوند. برخی معتقدند اهدای جایزه به برخی از افراد و شخصیت‌های سیاسی درست نیست و ماهیت این جایزه را مخدوش می‌کند؛ این نظریه تا حدودی درست است اما واقعیت این است که هیچ چیز در این دنیا از گزند اهداف و مواضع سیاسی دور نیست. به عنوان مثال چندی قبل جایزه نوبل در قسمت صلح به آنگ سان سوچی (سیاستمدار و مشاور دولت میانمار) تعلق گرفت که مانور رسانه‌ای گسترده‌ای در این خصوص به راه انداخته شد اما به دلیل نسل‌کشی میانمار و بحران انسانی که در این منطقه به راه افتاد، انتقادها بالا گرفت و نهایتاً قرار بر این شده تا جایزه نوبل از وی پس گرفته شود. این دقیقا نشان می‌دهد که نوبل هم از سیاسی‌کاری‌ها در امان نیست.
وی تصریح کرد: بسیاری معتقد بودند که برقراری مناسبات میان کره‌شمالی و آمریکا موجب آن خواهد شد که جایزه نوبل در بخش صلح به دونالد ترامپ و کیم جونگ اون اهداء شود اما چنین اتفاقی نیافتاد و بسیاری از تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌ها در این مسیر به بن‌بست رسید. چراکه ترامپ سعی داشت بتواند با مانور تبلیغاتی گسترده، مذاکره خود با رهبر کره‌شمالی را یک دستاورد بین‌المللی در راستای جهان عاری از تسلیحات هسته‌ای به نمایش بگذارد و حتی اطرافیان او اعلام کردند که احتمالاً نوبل امسال به او تعلق خواهد گرفت.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه رفتار ترامپ عملاً ضد صلح و یکپارچگی دنیا به حساب می‌آید، گفت: رفتار گریز از مرکز و خارج از عرف ترامپ به صورتی است که نه تنها اقتصاد و امنیت دنیا را با مخاطره و تهدید روبه‌رو کرده است بلکه باعث شده تا بسیاری از نظم‌های نوین جهانی که در حال ترقی جهان و برقراری صلح بود از بین برود. خروج آمریکای ترامپ از پیمان آب و هوای پاریس، معلق کردن نفتا، خروج از یونسکو و شورای حقوق بشر سازمان ملل یا حمله لفظی به دیوان کیفری بین‌المللی و دیوان بین‌المللی دادگستری و غیره نشان از آن دارد که رفتار رئیس جمهوری آمریکا نه تنها متضمن صلح نیست بلکه باید آن را علیه صلح جهانی قلمداد کرد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اهدای جایزه صلح به نادیا مراد که قربانی تجاوز داعش در عراق بوده دقیقاً به سیاست آمریکا در مبارزه با تروریسم مربوط است؛ حتی انتخاب دنیس موکوگه از جمهوری کنگو به تلاش وی برای مفتوح کردن پرونده جرایم جنگی در دیوان کیفری بین‌المللی مربوط می‌شود که اتفاقاً ترامپ این مرجه قضایی بین‌المللی را اخیراً در مجمع عمومی سازمان ملل به باد انتقاد گرفت. لذا هیچ دلیل خاصی وجود ندارد که جایزه نوبل امسال باید به او تعلق می‌گرفت. در این میان باید به اشتیاق ترامپ در مورد مذاکره با ایران هم توجه داشته باشیم؛ او علاقه‌مند است همانند پرونده کره‌شمالی، مذاکره با تهران را به نام خود ثبت کند تا از این رویداد نه تنها بهره‌برداری سیاسی کند بلکه استفاده ابزاری در راستای صلح جهانی را برجسته کند.
