اعلمی فریمان در گفت‌وگو با ایلنا مطرح کرد:
انتخابات مجلس قانون اساسی ونزوئلا پروژه‌ای شکست خورده است/ مادورو عامل اصلی بی‌ثباتی
در توصیه هفت بندی که سازمان کشورهای آمریکایی آنرا مطرح کردند، بحث حل و فصل مسالمت‌آمیز مسائل مطرح است، اما همه می‌دانند که تنها هواداران مادورو که بخشی از آنها در دولت و بدنه آن قرار دارند، با رانت‌های نفتی به حمایت از وی خواهند پرداخت.
«هادی اعلمی فریمان» کارشناس مسائل آمریکای لاتین در تحلیل آخرین وضعیت سیاسی و اقتصادی ونزوئلا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: در بررسی تحولات اخیر ونزوئلا باید به سابقه چپ‌گرایان در آمریکای لاتین نگاه کنیم. به گونه‌ای که بحث چپ‌گرایی در این منطقه به صورت خوش‌بینانه و با تمام قدرت از کوبا شروع شد و به ونزوئلا، اکوادور و سایر کشورهای منطقه کشیده شد اما بعد از مدتی شاهد بودیم که این طیف از دولت‌ها با مشکل مواجه شدند. به عنوان نمونه در مورد ونزوئلا که آغازگر آن حرکت، «هوگو چاوز» بود چنین حالتی آرام آرام اتفاق افتاد. به صورتی که وی با استراتژی اعتراض به فساد، روی کار آمد که به طور طبیعی در کشورهای آمریکای لاتین به دلیل وجود چنین مشکلاتی احزاب با سوء استفاده از ناکارآمدی و فساد پیروز میدان می‌شوند.
وی افزود: زمانی که هوگو چاوز روی کار آمد، طرح‌هایی مانند فقرزدایی و افزایش قیمت را در دستور کار قرار داد تا بتواند فعالیت اقتصادی و رفاه اجتماعی را به وجود بیاورد. باید توجه داشت که این کشورها زمانی که قیمت نفت سقوط می‌کند دولت خود را در شکست و چالش می‌بینند که این موضوع در خصوص چاوز هم صدق می‌کرد. چاوز سعی داشت در داخل ونزوئلا با استفاده از یارانه‌های نفتی فقرا را پوشش بدهد اما تمامی درآمد نفت توسط وی صرف پوشش مسکن و خرید کالاهای ارزان قمیت شد که این روند موجب بروز مشکل و افزایش گستره آن در ونزوئلا شد.
در شرایط فعلی، «نیکلاس مادورو» که به عنوان رئیس‌جمهوری ونزوئلا پس از چاوز روی کار آمده است، دچار چنین مشکلی شده است. به بیان دیگر باید بگوییم که مدیریت بی‌کفایت اقتصادی در ونزوئلا از زمان هوگو چاوز شروع شده و در حالت فعلی مادورو میراث‌دار آن است. چراکه جذب سرمایه خارجی با مشکل مواجه شد و در نتیجه باید بگوییم که شکست پروژه‌های اقتصادی مادورو و چاوز یکی پس از دیگری نمایان شد که هواداران حزب حاکم ونزوئلا از آن به عنوان «راهبرد سوسیالیستی بولیواری قرن ۲۱» در ونزوئلا یاد می‌کنند.
این پژوهشگر حوزه کشورهای آمریکای لاتین با تاکید بر اینکه به هم ریختگی فعلی در ونزوئلا ریشه در مشکلات اقتصادی این کشور دارد، بیان کرد: با توجه به اینکه بحث اقتصاد تاثیر مستقیم بر سیاست دارد، بسیاری از تحلیلگران در حوزه آمریکای لاتین معتقدند که شیلی و پینوشه را باید عامل توسعه اقتصادی این کشور و تا حدود زیادی جغرافیای آمریکای لاتین دانست. به عبارتی دیگر معتقدند که پینوشه توانست شیلی را به عنوان یک اقتصاد جدید در جغرافیای آمریکای لاتین شکوفا کند اما باید بگوییم که در حالت فعلی و با توجه به اوضاع ونزوئلا، یک بازی سیاسی جدید و خطرناک کلید خورده است که هواداران دولت ونزوئلا سعی دارند با رهبری مادورو از بازی دموکراتیک سوء‌استفاده کنند. از این جهت باید رئیس جمهور فعلی ونزوئلا را تا حدی عامل بی‌ثباتی در این کشور بدانیم.
مادورو چندی قبل در جمع نظامیان با انتقاد از معترضان اعلام کرد که در صورت تداوم اعتراض‌ها و دست به سلاح بردن آنها بدون تردید ما هم دست به سلاح خواهیم برد و با آنها برخورد سخت خواهیم کرد. نکته جالب این است که وی در همین جمع دو بار به صورت مکرر اعلام می‌کند که «من صدام حسین زنده هستم» که این پیام برای ونزوئلا خطرات زیادی خواهد داشت. چراکه رئیس‌جمهوری ونزوئلا یا دیکتاتور سابق عراق را به خوبی نمی‌شناخت یا اینکه واقعاً به دنبال حذف مخالفان خود همانند صدام است.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا برگزاری انتخابات مجلس موسسان قانون اساسی در ونزوئلا حضور مادورو را مشروع جلوه خواهد داد یا خیر، گفت: بحث انتخابات مجلس موسسان یک پروژه شکست خورده است. چراکه اگر وی بخواهد در این انتخابات آرای مورد قبول را به دست بیاورد تنها باید روی هواداران خود تکیه کند. در توصیه سازمان کشورهای آمریکایی که در هفت بند ارائه شده، بحث حل و فصل مسالمت‌آمیز موضوع‌ها مطرح است، اما همه می‌دانند که تنها هواداران وی که بخشی از آنها در دولت و بدنه آن قرار دارند، با رانت‌های نفتی به میدان خواهند آمد تا از این طریق به وی اعتماد کنند و در انتخابات مجلس موسسان شرکت کنند. جالب اینجاست که مادورو پارلمان ونزوئلا را مردود می‌داند و به صورت کلی آن را قبول ندارد؛ لذا تنها جریانی که می‌تواند باعث کناره‌گیری وی شود اپوزیسیون این کشور خواهد بود.
