زرگر در گفت‌وگو با ایلنا:
چراغ‌سبز آمریکا به بنزاید برای همکاری دفاعی - امنیتی با اسرائیل/ پرونده فلسطین برای ابوظبی دیگر مهم نیست
کارشناس مسائل منطقه گفت: دعوت از رئیس و نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به نوعی چکیده تمام اقدام‌ها و مناسبات اسرائیل و امارات طی سالیان اخیر به شمار می‌آید.
«علی‌اصغر زرگر» کارشناس مسائل منطقه در تشریح دلایل دعوت رئیس امارات از رئیس و نخست‌وزیر اسرائیل برای حضور در این کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا عنوان کرد: اخیراً محمد بن زاید، رئیس دولت و محمد بن راشد، معاون وی و حاکم دبی، با ارائه پیامی مکتوب به سفیر این کشور در تل‌آویو از اسحاق هرتزوگ، رئیس و بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای شرکت در اجلاس آب و هوایی سران موسوم به«کوپ ۲۸» دعوت کردند که باید این اقدام را یک کنشگری مهم قلمداد کرد. اگر کمی به عقب بازگردیم، زمانی که وزیر خارجه امارات در سال ۲۰۲۰ توافق عادی‌سازی روابط امارات با رژیم صهیونیستی را در حیاط کاخ‌سفید و با حضور دونالد ترامپ امضا کرد، مقابل دوربین رسانه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی مطرح دنیا اعلام کرد که ابوظبی این توافق را دیرهنگام به امضاء رساند و باید زودتر چنین اقدامی انجام می‌داد. باید دانست که این اظهارات به نوعی ریشه در سیاست‌های امارات و به خصوص سیاست خارجی این کشور دارد.
وی ادامه داد: واقعیت این است که امارات اساساً در کانال غربی‌ها قرار دارد و به نوعی تابع راهبردهای غرب هستند و به همین دلیل می‌بینیم که به صورت واضح و علنی به سوی اسرائیل متمایل شدند و حالا هم عالی‌ترین مقام‌های ابوظبی از بالاترین مقام‌های سیاسی اسرائیل برای حضور در اجلاس آب و هوا دعوتنامه رسمی و مکتوب ارسال می‌کنند. امارات با این اقدام علناً در حال مخابره پیام تعمیق همگرایی با اسرائیل است و از سوی دیگر به نظر می‌رسد که بازتعریف سیاست منطقه‌ای ایران هم در این امر دخیل است. تهران اخیراً با عربستان سعودی کنار آمده و به نوعی در حال نرمالیزاسیون با کشورهای عربی منطقه است که مجموع این دو عامل نشان می‌دهد امارات مانع خاصی برای پیاده‌سازی راهبردها در مقابل خود نمی‌بیند که این نشان می‌دهد ابوظبی در حال بازی مستقل در مواجهه با اسرائیل و اتمسر سیاست خارجی خود است.
این تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: امارات با ارسال نامه مکتوب به تل‌آویو و دعوت از سران اسرائیل به نوعی در حال به رخ کشیدن سیاست خارجی مستقل خود در سطح منطقه است. در سطح فرامنطقه‌ای امارات در حال نشان دادن این روابط به کشورهایی است که در صف عادی‌سازی با اسرائیل ایستاده‌اند. مفهوم دیگری که از این اقدام امارات بر می‌آید این است که اساساً این کشور به نوعی از درگیری میان اسرائیل و فلسطین گذر کرده است. گویا برای ابوظبی دیگر مهم نیست که چه اتفاقی در پرونده فلسطین قرار است رخ بدهد و معتقدند که دو طرف خودشان باید مشکلات جاری در محورهای سیاس و امنیتی را حل و فصل کنند. این در حالیست که متاسفانه کشورهای نزدیک به اسرائیل هم نتوانستند در مورد فلسطین به اسرائیل اعمال فشار کنند و تل‌آویو همچنان با تمام قوا در حال پیش رفتن است و صرفاً مصر و اردن هر چند وقت یکبار علیه اسرائیل موضع می‌گیرند که البته خروجی خاصی هم دربر ندارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: پرسش اصلی که در این میان مطرح می‌شود این است که اساساً سفر رئیس و نخست‌وزیر اسرائیل به امارات چه آورده‌هایی برای امارات خواهد داشت؟ واقعیت غیرقابل کتمان این است که برای امارات متحده عربی اقتصاد و سرمایه‌گذاری خارجی مهمترین عنصر است و بیشترین اهمیت را دارد و در همین محور در حال تقویت روابط با اسرائیل است. از حیث نرم‌افزاری هم اسرائیل و آمریکا در مورد مسائل نظامی و امنیتی کاملاً با یکدیگر هماهنگ و همگام هستند. به نظرم ایالات متحده در این محور به صورت پنهان و در پشت پرده به امارات اعلام کرده که می‌تواند در حوزه نظامی و امنیتی با اسرائیل همکاری کند. در آخر هم باید دانست که اساساً روابط دوجانبه به صورت یک سویه پیش نخواهد رفت؛ بلکه اسرائیل هم در این مدت بیکار ننشسته و در تمام سطوح سیاسی – اقتصادی و امنیتی با امارات مناسبات مختص به خودش را تعمیق کرده است. به همین جهت باید گفت این دعوت، چکیده تمام اقدامات و مناسبات اسرائیل و امارات طی سالیان اخیر است.
