اوردنچر (Overdenture) چیست؟ بررسی مزایا و معایب

افرادی که دارای چندین دندان از دست رفته هستند یا حتی افرادی که همه دندان‌هایشان را به دلایل مختلف کشیده‌اند، با لغی یا شل شدن دندان‌های مصنوعی هنگام صحبت کردن یا زمان خندیدن آشنا هستند. اوردنچر نوعی پروتز دندان است که مشکلات مربوط به دندان‌های مصنوعی سنتی را از بین می‌برد.

اوردنچر یک نوع پروتز مصنوعی است که توسط ایمپلنت‌ها پشتیبانی می‌شود، بنابراین ثابت سر جای خود باقی می‌مانند. اما قابلیت این را دارند که توسط بیمار از دهان خارج شود و دوباره سر جای خود قرار بگیرد. این نوع پروتز یک لبخند طبیعی برای فرد فراهم می‌کند که به او اجازه می‌دهد بدون نگرانی از حرکت دندان مصنوعی، راحت غذا بخورد و لبخند بزند. اوردنچر در نهایت می‌تواند کیفیت زندگی فرد را با عملکردی مشابه دندان طبیعی بهبود ببخشد.

انواع اوردنچر

همانطور که میدانیم، اوردنچرها دندان های مصنوعی هستند که به صورت ثابت بر روی پایه های ایمپلنت قرار می­گیرند. هر دو نوع این ایمپلنت‌ها به طور قابل توجهی راحت‌تر و زیباتر از دندان مصنوعی هستند و با جلوگیری از، از دست دادن بیشتر استخوان فک و حمایت از نیازهای تغذیه‌ای به بهبود سلامت دهان و دندان افراد کمک می‌کنند.

اوردنچر با پشتیبانی ایمپلنت

اوردنچرها در هر فک حدودا به چهار ایمپلنت نیاز دارند. این ایمپلنت‌ها به حفظ استخوان فک موجود کمک می‌کنند تا از خراب شدن بیشتر آن‌ها جلوگیری شود. این امر به بهبود ثبات استخوان‌ها کمک می‌کند و ظاهری جوان‌تر برای فرد به ارمغان می‌آورد. اوردنچر را می‌توان در زمان خواب یا زمانی که نیاز به تمیز کردن دارد، از جای خود خارج کرد:

در واقع دست دندان توسط یک ساختار فلزی به پایه های ایمپلنت فیکس می شوند. در داخل دست دندانهای اوردنچر، یک سری مادگی وجود دارد که بر روی پایه­های ایمپلنت فیکس می­شود. این ساختار فلزی و در واقع پایه­های ایمپلنت به طور دائم در لثه وجود دارد. اما دست دندان­ را می­توان از دهان خارج کرد. ساختار فلزی که گفته شد، می­تواند به صورت میله­ای یا توپچه­ای یا ترکیبی از هر دو در دهان باقی بمانند.

دندان مصنوعی استاندارد در مقابل اوردنچر

دندان مصنوعی استاندارد و اوردنچر دو نوع پروتز بسیار متفاوت هستند. یکی از وجوه مشترک بین آنها این است که هر دو جایگزین دندان‌های از دست رفته می‌شوند.

پروتزهای معمولی راه حل‌های متحرک، مقرون به صرفه و سریع برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته هستند. دندان مصنوعی کامل روی خط الراس استخوانی قرار می‌گیرد اما ممکن است به‌مرور زمان به دلیل خراب شدن استخوان فک شل شود. با گذشت زمان، فک پایین بدون حضور دندان تجزیه استخوان را تجربه می‌کند. این امر باعث می‌شود که صاحب دندان مصنوعی، شل شدن پروتز را تجربه کند که نیاز به اصلاح و ترمیم مکرر دارد. وقتی ایمپلنت فک پایین قرار می‌گیرد، باعث می‌شود پروتز ثابت بماند و رضایت بیمار را بهبود ببخشد.

اوردنچرها معمولاً دائمی هستند و به راحتی از بین نمی‌روند. این پروتزها ثابت هستند و اطمینان و راحتی بسیار بیشتری نسبت به یک دندان مصنوعی استاندارد دارند. اوردنچرها پرهزینه تر اما یک سرمایه گذاری عالی و مادام‌العمر برای سلامت دهان و دندان فرد محسوب می‌شوند. بر خلاف دندان مصنوعی ها، اوردنچر با تقویت استخوان فک به آن کمک می‌کند.

مراحل اجرای اوردنچر

دندانپزشک یا جراح تمام مراحل ایمپلنت و اوردنچر را بررسی می‌کند.

مشاوره: در زمان مشاوره تمام نیازها، نگرانی‌ها و بودجه خود را با دندانپزشک در میان بگذارید. دندانپزشک یک معاینه جامع انجام می‌دهد و سابقه پزشکی و دندانپزشکی فرد را به طور کامل بررسی می‌کند. به طور معمول، عکس‌ها و سی تی اسکن مخصوص ایمپلنت برای تعیین ارتفاع استخوان فک، میزان تحلیل استخوان و یا بررسی نیاز به جراحی‌های دیگر مانند پیوند استخوان یا تقویت سینوس‌ها گرفته می‌شود. در این مرحله مشخص می­شود که آیا فک مراجع قابلیت دریافت پروتز کامل و یا اوردنچر بر پایه ایمپلنت را دارد یا نه.

کاشت ایمپلنت: دندانپزشک با بی حسی موضعی فک فرد را بی حس می‌کند. گاهی اوقات یک راهنمای جراحی سه بعدی به دندانپزشک کمک می کند تا مکان ایده آل ایمپلنت را تعیین کند. دو یا چهار ایمپلنت تیتانیوم در استخوان فک پیچ می‌شود. در انتها بخیه‌ها برای کمک به بهبودی زده می‌شوند.

بهبودی : روند بهبود و جوش خوردن ایمپلنت در استخوان تقریباً طی سه تا شش ماه زمان نیاز دارد. بعد از این مرحله، پروتز دندان آغاز می­شود.

جاگذاری: قالب­گیری از ایمپلنت­ها و بافت دهان در این مرحله انجام می­شود. جلسات قالب­گیری مقداری بیشتر از دست دندان به زمان نیاز دارد. چرا که در این مرحله باید از ایمپلنت و بافت دهان قالب­گیری انجام شود. پس از ساخت اوردنچر، دندانپزشک آن را امتحان کرده و تغییرات لازم را اعمال می‌کند. اگر جاگذاری به خوبی انجام شود، دندان‌ها به طور دائمی در جای خود محکم می‌شوند. دستورالعمل‌های بعدی در مورد نحوه مراقبت از پروتز جدید به بیمار داده می‌شود.

مزایا و معایب اوردنچر

مزایای استفاده از این روش آن را به طور گسترده ای محبوب کرده است. بسیاری از مردم از دندان مصنوعی استاندارد به عنوان قدم اول استفاده می‌کنند تا زمانی که بتوانند هزینه‌های اوردنچر را بپردازند. در برخی موارد دیگر سلامت پزشکی فرد باعث می‌شود که او واجد شرایط کاشت نباشد. رایج‌ترین مزایای اوردنچر عبارت‌اند از:

• راه حلی دائمی برای دندان‌های از دست رفته
• ایجاد اعتماد به نفس بیشتر برای غذا خوردن، لبخند زدن و خندیدن
• استخوان فک را حفظ کرده و ظاهری جوان‌تر ایجاد می‌کند.
• مانند دندان مصنوعی هیچ خطری در زمان جابه‌جایی ندارد.
• ظاهر طبیعی‌تری ایجاد می‌کند.
• می‌تواند بهداشت دهان را بهبود ببخشد.

مهم‌ترین نقطه ضعف اوردنچر هزینه بالای آن است و اینکه برای موفقیت ایمپلنت به مقدار کافی استخوان در فک نیاز دارد. البته پرداخت این هزینه در قبال مزایای این روش به صرفه است و اگر از نظر پزشک متخصص شما کاندید مناسبی برای اوردنچر هستید، این روش پیشنهاد می گردد.

گزینه‌های درمانی جایگزین

از دست دادن دندان با توجه به مشکلاتی که به دنبال دارد، یک چالش بزرگ برای هر فرد است ، اما اگر اوردنچر مناسب شما نباشد، برنامه‌های درمانی دیگری نیز وجود دارد که تا حدود زیادی می تواند به افراد کمک کند. انتخاب بهترین روش برای هر فردی با توجه به شرایط دهان و لثه متفاوت است:

دندان مصنوعی یا دست دندان: این روش به علت لقی که دارد، چندان مورد استقبال قرار نمی­گیرد. چرا که دست دندان­ها به جایی متصل نیستند و تنها تکیه­گاه­ آنها لثه است. حتی در دراز مدت میتوانند تاثیر منفی بر روی لثه بگذارند.

پروتز ثابت بر پایه ایمپلنت دندان: این روش نیاز به شش یا هشت ایمپلنت در دهان دارد. برای پروتز ثابت نیاز است وضعیت فکی از لحاظ استخوانی بیمار مورد بررسی قرار بگیرد.