مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا در گفت‌وگو با ایلنا:
آمریکا با ابزارهای اقتصادی نفتکش‌ها را توقیف می‌کند/ پیوستن فنلاند و دانمارک به اینستکس، توان اقتصادی آن را افزایش می‌دهد/ در حال بررسی ایده جدید برای تجارت با ایران هستیم
مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا اظهار داشت: درست است که آمریکا تا امروز نفتکشی را توقیف نکرده است اما وقتی این کشور اجازه حمل، صادرات و درآمدزایی نفت را نمی‌دهد در واقع اقدام به توقیف نفتکش با ابزارهای اقتصادی به جای ابزارهای نظامی می‌کند.
مهرداد عمادی در گفت‌وگو با ایلنا در مورد تاثیرات پیوستن احتمالی دو کشور فنلاند و دانمارک به اینستکس که در هفته‌های اخیر مطرح شده است، گفت: اضافه شدن و پیوستن این دو کشور به اینستکس و بزرگ‌تر شدن آن برای ایران بسیار مهم خواهد بود چون این دو کشور از نظر موقعیت و اعتبار سیاسی جایگاه مهمی در اروپا دارند و علاوه بر اینکه جزو کشورهای ثروتمند اروپا هستند از نظر صنعت نیز در کنار آلمان جزو پیشروهای این قاره هستند.
پیوستن فنلاند و دانمارک توان اقتصادی اینستکس را در میان مدت افزایش خواهد داد
وی ادامه داد: شاید اینستکس در مورد کالاهای صنعتی با محدودیت روبه‌رو باشد اما این پیوستن می‌تواند پیام مهمی به کشورهای بزرگ اروپا مانند انگلستان، آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا داشته باشد که با وجود تهدیدهای مستقیم آقای پمپئو مبنی بر جریمه و تعقیب حقوقی شرکت‌ها، حاضر به پیوستن به این سازوکار هستند.
عمادی تصریح کرد: البته از نظر اقتصادی و صنعتی می‌توان از دو جنبه این موضوع را بررسی کرد، نخست آنکه کارکرد اینستکس ریسک بالایی ندارد و دوم آنکه فنلاند و دانمارک به دنبال نشان دادن مسیری هستند تا به سمت سازماندهی کار با ایران حرکت شود که این پیام بسیار مهمی است. وقتی شرکت‌های بریتانیایی و فرانسوی با محدودیت کار با ایران روبه‌رو می‌شوند این پیوستن در میان مدت توان اقتصادی اینستکس را افزایش خواهد داد.
فنلاند و دانمارک در سیاست خارجی خود از مدل سوئیس استفاده کنند
مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا در پاسخ به این پرسش که آیا دلیلی وجود دارد که کشورهای مطرح شده برای پیوستن به اینستکس از منطقه اسکاندیناوی هستند، گفت: برای پاسخ به این پرسش، باید به جنگ جهانی دوم بازگردیم. در آن زمان نیز کشورهای فنلاند و دانمارک برخلاف نروژ و سوئد سعی کردند جهت‌گیری خاصی نداشته باشند هر چند که بعداً فنلاند به دلایلی وارد آن شد. در مجموع این دو کشور تلاش می‌کنند در سیاست خارجی خود از مدل سوئیس استفاده کنند و وارد مناقشاتی که پیشروی آن بریتانیا، آمریکا و فرانسه است، نشوند تا به صورت مستقیم نشان دهند که برای سیاست خارجی خود احترام قائل هستند.
بعید است کشورها مستقلاً جریمه شرکت‌ها را بپردازند
عمادی در پاسخ به این پرسش که آیا کشورهای اروپایی نمی‌توانند با تضمین‌هایی هزینه شرکت‌هایی که با ایران کار می‌کنند را بپردازند؟ گفت: این اقدام باید از سوی اتحادیه اروپا صورت بگیرد چون امکان اعمال آن از سوی کشورها به صورت مستقل بعید است. مثلا اگر انگلستان یا آلمان به فولاد شفیلد یا زیمنس اجازه کار به ایران را بدهند و حاضر به پرداخت جریمه آن نیز باشند با محدودیت حقوقی روبه‌رو خواهند شد چون باید از محل مالیات آن را بپردازد از همین روی تصویب اینگونه قوانین در پارلمان بریتانیا، آلمان یا فرانسه زیر بیست درصد است.
وی افزود: اما راه‌اندازی صندوق ویژه می‌تواند از سوی اتحادیه اروپا صورت بگیرد و پس از تایید کمیسیون وزرا، مثلا ۱۰۰ میلیون یورو برای آن تخصیص یابد که به نظر بنده باز با مخالفت و اعتراض کشورهای مانند مجارستان و اسپانیا مواجه خواهد شد. البته در این مورد ایده‌ای وجود دارد که در مرحله ارزیابی و بررسی است و اجازه دهید جزییات آن در آینده مشخص شود.
تشکیل ناوگان اروپایی در خلیج فارس قدرت ایران را کاهش خواهد داد
این اقتصاددان در مورد احتمال نفوذ آمریکا در حزب محافظه‌کار برای تأثیرگذاری در موضوع توقیف نفتکش‌ها گفت: البته بنده هیچ‌گاه عضو محافظه‌کار بریتانیا نبوده‌ام تا در این مورد اطلاعی داشته باشم اما حدس می‌زنم افرادی که در کمیته کلیدی ۱۹۲۲ حضور دارند با حزب جمهوری‌خواه داد و ستد فکری داشته باشند اما در مورد نفوذ آمریکا در حزب محافظه‌کار نمی‌توانم پاسخی بدهم، آنچه می‌دانم این است که توقیف نفتکش‌ها باعث رادیکال شدن فضای پارلمان و دولت علیه ایران شده و بریتانیا به دنبال داشتن ناوگان همیشگی در خلیج فارس است که می‌تواند قدرت منطقه‌ای ایران که در کنار ناوگان آمریکا است را متأثر کند و توان و نفوذ ایران را کاهش دهد. چون کشورهای بریتانیا، فرانسه و آلمان به دنبال تشکیل ناوگان اروپایی در خلیج فارس هستند که خبر مناسبی نیست البته بنده همیشه این موضوع را حتی به صورت حضوری نیز گفته‌ام که متاسفانه توجهی هم نشده است.
مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا در مورد توقیف نفتکش‌ها گفت: باید توجه داشت که در جنگ نفتکش‌ها میان ایران و عراق، این کشور عراق بود که به نفتکش‌ها آسیب رساند و ایران مجبور به واکنش نسبت به آن شد و در واقع موضع دفاعی داشت. اما در حال حاضر اینکه آمریکا موجب افزایش تنش‌ها شده است می‌توان گفت هم بله و هم خیر که بله آن بسیار سنگین است. اگر روی کاغذ نگاه کنیم آمریکا عکس‌هایی از حمله به نفتکش‌ها از سوی ایرانی‌ها را نشان داد اما این موضوع مانند این است که ما با یک ذره‌بین گوشه‌ای از یک تصویر بزرگ را ببینیم که نشان می‌دهد فردی با تفنگ امنیت را به هم می‌زند، اما وقتی تمام همان تصویر را ببینیم متوجه می‌شویم افراد بسیاری با سلاح‌های زیادی هم وجود دارند.
آمریکا با ابزارهای اقتصادی نفتکش‌ها را توقیف می‌کند
وی ادامه داد: درست است که آمریکا تا امروز نفتکشی را توقیف نکرده است اما وقتی این کشور اجازه حمل، صادرات و درآمدزایی نفت را نمی‌دهد در واقع اقدام به توقیف نفتکش با ابزارهای اقتصادی به جای ابزارهای نظامی می‌کند. هرچند که از نظر حقوق بین‌الملل تهدید نظامی با تهدید اقتصادی متفاوت است و سازمان ملل هم آن را پذیرفته است اما از نظر اثرگذاری، وقتی اجازه صادرات و خرید نفت به طرف مالزیایی، هندی یا چینی داده نمی‌شود، پس این نیز همان توقیف نفتکش است و بنابراین نیاز است تا تصویر بزرگ از موضوع را ببینیم.
عمادی خاطرنشان کرد: وقتی می‌خواهید اقتصادی را فلج کنید و راه تنفس آن را ببندید، نباید انتظار منطقی داشت که مدیریت آن اقتصاد بنشیند و دست روی دست بگذارد و تبسم کند، بنابراین قطعا واکنش نشان خواهد داد و در برابر فشارهای آمریکا ایستادگی خواهد کرد.
وی تصریح کرد: شاید افرادی نظرات بنده را نپسندند اما باز تاکید می‌کنم باید تصویر بزرگ از موضوع را دید. البته برخی صحبت‌ها مبنی بر بستن تنگه هرمز باعث سخت شدن واکنش‌های مثلث تل‌آویو، واشنگتن و ریاض در صحنه عمومی شد اما اینکه بیایم و بگوییم که همه چیز امن و امان بود و ایران ماجراجویی و شیطنت نظامی کرده هم اشتباه است. اگر ما به اقتصاد ایران و شاخص‌های آن نگاه کنیم، مشاهده می‌شود که به دلیل محدودیت‌های صادرات نفت و مشتقات آن از سوی خزانه‌داری با فشار روبه‌رو است.
