نماینده ولی فقیه در وزارت کشاورزی:
پرورش کروکودیل و قورباغه به قصد صادرات اشکال ندارد
نماینده ولی فقیه در وزارت کشاورزی گفت: پرورش کروکودیل از نظر اقتصادی برای تولیدکنندگان جذاب است، چرا که به عنوان مثال از پوست آن برای تولید محصولاتی مانند کیف و کفش و حتی لباس استفاده می‌کنند که مانعی ندارد اما مردم باید توجه داشته باشند که به هنگام نماز خواندن آن لباس را نپوشند.
به گزارش خبرنگار اقتصادی ایلنا، حسن عالمی، نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی امروز دوشنبه ٢٠ آذر در نشست خبری یازدهمین همایش ملی و دومین جشنواره هنری فرهنگ و مدیریت جهادی در خصوص مجوز حلیت برای حیوانات حرام‌گوشت که به شرط صادرات تولید می‌شود، اظهار کرد: حیوانات بسیاری وجود دارند که شرعا نمی‌توانند در سیکل غذایی مردم قرار گیرند و به اصطلاح شرعی، حرام‌گوشت محسوب می‌شوند. اما گاهی اوقات تولید و پرورش آنها یک سلسله منافعی برای پرورش‌دهندگان و تولیدکنندگان دارد که از نظر اسلامی هم حرام محسوب می‌شود.
وی افزود: به عنوان مثال برخی از حیوانات هستند که جنبه دارویی دارند و از آنها برای تولید دارو استفاده می‌شود اما حرام‌گوشت هستند و خوردن آنها حرام است؛ لذا در حکم شرعی به شرط آنکه مورد استفاده دارویی قرار بگیرد، مانعی ندارد. از سوی دیگر برخی حیوانات نیز مصرف خوراکی ندارند اما به صورت داروهای غیرخوراکی مانند داروهای پوستی از آنها استفاده می‌شود که مانعی ندارد و برخی دیگر نیز مصارف غیردارویی دارند که می‌توان به کروکودیل اشاره کرد.
نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی در ادامه تصریح کرد: پرورش کروکودیل از نظر اقتصادی برای تولیدکنندگان جذاب است، چرا که به عنوان مثال از پوست آن برای تولید محصولاتی مانند کیف و کفش و حتی لباس استفاده می‌کنند که مانعی ندارد اما مردم باید توجه داشته باشند که به هنگام نماز خواندن آن لباس را نپوشند. البته کروکودیل جزو حیوانات حرام گوشتی است که هیچ مصرفی در داخل ندارد اما با توجه به اینکه کشورهای غیراسلامی از گوشت این حیوان استفاده می‌کنند، می‌توان به شرط صادرات، آنها را تولید کرد که هیچ منعی ندارد، چرا که بر اساس فتوای اکثر فقها انجام دادن بیع حرام با کسی که آن را حلال می‌داند، مجاز است و گرچه فتوای مقام معظم رهبری خلاف این مسئله است اما در تماسی که با بیت ایشان داشتیم اعلام شد که در این زمینه سختگیری صورت نگیرد و به شرط صادرات، مانعی برای تولید و پرورش ایجاد نشود.
وی افزود: بنابراین اگر برای پرورش و تولید چنین حیواناتی مراحل قانونی لازم طی شود، مانعی از نظر شرعی وجود ندارد و مجوز حلیت به آنها می‌دهیم که درباره حیواناتی مانند کروکودیل، قورباغه و ... مجوزهایی در گذشته صادر شده و از این به بعد نیز در صورت وجود درخواست، مجوز صادر می‌شود.
عالمی همچنین در خصوص چگونگی نظارت جمعی بر کشتار دام و طیور در کشتارگاه‌های داخلی و خارجی و انتقادات مطروحه خاطر نشان کرد: درباره کشتارگاه‌ها و نظارت شرعی جفا شده است، چرا که سختگیری بسیاری در این زمینه صورت می‌گیرد و تمام کشتارها در داخل و خارج از کشور به صورت موردی مورد نظارت ناظران شرعی قرار می‌گیرد. به گونه‌ای که همه ناظران از اولین کشتار در روز تا آخرین آن در کشتارگاه‌ها حاضر و ناظر هستند که در هیچ کشور اسلامی این گونه سختگیری وضع نمی‌شود.
نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی افزود: ناظران شرعی بر سه مسئله باید نظارت کنند که شامل حلیت یعنی ذبح مطابق با موازین شرعی، طهارت به معنی شست‌وشو و پاک بودن لاشه ذبح شده به هنگام خروج از کشتارگاه و مبرا بودن لاشه ذبح شده از هر گونه اجزای حرام است. به عنوان مثال برای لاشه گاو به دلیل اینکه ستون فقرات این حیوان در کشتارگاه به دو قسمت تقسیم می‌شود، باید نخاع آن خارج شود، چرا که جزو اجزای حرام است اما در گوسفند به دلیل اینکه شقه به صورت کامل بوده و نخاع بیرون نمی‌آید ضرورتی ندارد و مردم هنگام مصرف باید به این نکته توجه کنند.
وی با بیان اینکه همه کسانی که می‌خواهند در کشتارگاه‌ها ذبح انجام دهند، قبل از آنکه وارد کشتارگاه شوند، به صورت کامل آموزش می بینند و احکام فقهی ذبح را یاد می‌گیرند، اظهار داشت: این افراد پس از گذراندن دوران آموزشی کارد و مجوز قصابی برای ذبح را دریافت می‌کنند.
عالمی تصریح کرد: از نظر بهداشتی و نظارت بهداشتی سازمان دامپزشکی مختار است که ذبح را به طرف خارجی واگذار کند اما نظارت شرعی نیز در اختیار نهاد نمایندگی ولی فقیه در سازمان دامپزشکی است و در جای خود باقی می ماند.
نماینده ولی فقیه در وزارت جهاد کشاورزی در پایان گفت: خوردن محصولات حرام گوشت یا غذاهای حرام از نظر شرعی به تنهایی ممنوع نیست، بلکه در برخی موارد خوردن محصولی مانند شیر یا دیگر محصولات کشاورزی که دارای آلودگی بالا باشد و برای سلامت انسان مضر است، آن هم نیز حرام می‌شود. حتی اگر آن محصول شیر باشد که به عنوان شفای همه بیماری‌ها شناخته می‌شود؛ بنابراین همه تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان در صورت آگاهی از آلوده بودن و مضر بودن آن مرتکب عمل حرام می‌شوند باید با آنها برخورد شود.
