مروری بر انتقادهای پی در پی وزیر بهداشت بر عملکرد کمی و کیفی گندم

به گزارش ایلنا، دولت یازدهم در انتخاب وزرایش بررسی و دقت خاصی به خرج داده بود و سعی در انتخاب دست پاکترین، کارآمدترین، مدیرترین و در عین حال بی نیازترین مردان صاحب نام (رجل در همه زیربخش های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی) داشت.

- دکتر سیدحسن قاضی زاده هاشمی به عنوان وزیر بهداشت و درمان

- مهندس محمود حجتی نجف آبادی به عنوان وزیر جهاد کشاورزی

- مهندس بیژن زنگنه به عنوان وزیر نفت

در رده‌های نخست هیأت دولت روحانی جای گرفتند که از آنها انتظار می‌رفت و می‌رود برای استحکام بنیان های اقتصادی دولت و افزایش بهره وری، کاهش خروج ارز و کم کردن واردات(با جایگزینی تولید) و...بکوشند که چنین هم شد.

از آنجا که تا پیش از ورود حجتی کشور به بزرگترین واردکننده گندم تبدیل شده بود و قطعاً یکی از مهم‌ترین خواسته‌های رهبری، ریاست‌جمهوری، دولت و ملت رسیدن به تولید کیفی و افزایش بهره‌وری به‌ویژه در موضوع گندم بود. به ویژه اینکه گندم محصول استراتژیک و دارای بار امنیت سیاسی، غذایی بود.

پذیرش این واقعیت که وزیر کشاورزی، معاونت زراعت و همه سازمان‌ها و نهادهای ذیربط در عین کاهش سطح زیرکشت (حداقل 300 هزار هکتار) توانست به افزایش محصول برسد فتبارک الله دارد؛ گرچه می توان انتقادهایی از جمله کیفیت گندم تولیدی در برخی از اراضی کشور، پاکی و سلامت گندم های تحویلی (خاروخاشاک و گردوغبار و شن وماسه و سایر ناخالصی‌ها) میزان پروتئین یا افت کیفی در اثر کم آبی را، هزینه های اعلام شده خرید یا عدم انجام مقررات دولت در پرداخت به کشاورز و... را عنوان نمود. اما چشم بستی به روی تلاش انجام گرفته، بی انصافی است.

قاضی‌زاده هاشمی قطعاً مدیری آگاه و منصف است و حتی نمی‌توانیم انتقادهای پی در پی چند سال گذشته وی در مورد کشاورزی (در یک مورد هاشمی اعلام کرد: شیر گاوداری ها روغن پالم و ناخالصی دارد اما پس از مدتی با حضور در گاوداری صفاری با نوشیدن یک لیوان شیر آن را تطهیر کرد و اعلام نمود شیر عاری از پالم است، یک مورد دیگر اعتراض وی به اختصاص 15 هزار میلیارد تومان بودجه برای خرید گندم و اخیراً نقد گندم تولیدی و کیفیت آن و...) را هدفدار یا طرفداری از واردات قلمداد کرد، اما جا دارد وزیر اجمند بهداشت و درمان سایر وزارتخانه ها را نیز که ربط زیادی به پیشگیری، حفظ سلامت و جان مردم دارد مورد توجه قرار دهد. از جمله ورود تریلی ها و کامیون های چینی که در شهر و خیابان و بیابان جان می گیرند یا سواری های پراید و پژو که بی محابا نقص عضو و فوتی تحویل می دهند. ناهمواری و عدم مسیربندی صحیح جاده ها، تابلوهای غلط راهنمایی و رانندگی، مصرف بی رویه شکر و... می تواند نقد وزیر را شامل شود.

کافی است وزیر در رسانه ملی که میلی هم به ارتقاء جایگاه کشاورزی از خود نشان نمی‌دهد اعلام کند حال که 60 گرم شکر برای هر فرد کافی است پس لازم است واردات شکر ممنوع شود تا با کاهش مصرف از 80 به 60 گرم کمتر بیماران دیابتی و غیره داشته باشیم.

برخی کارشناسان معتقدند شاید تمرکز رئیس‌جمهور بر رضایت گندمکاران و اولویت در پرداخت هزینه خرید گندم، وزیر بهداشت و درمان را وا داشته تا طرح سلامت را مطرح و بخشی از 15 هزار میلیارد تومان را به نفع این طرح، تغییر مسیر دهد.

دیگران نیز می‌گویند دولت چون توان پرداخت هزینه های خرید گندم را ندارد، یک عضو کابیه را واداشته تا با هجوم به کیفیت گندم (به ویژه اینکه گندم وارداتی ارزانتر از تولید داخل است) گام‌های اولیه عدم افزایش قیمت گندم در سال آینده و همچنین شانه خالی کردن دولت از تخصیص اعتبار در سال های آینده را کلید بزند.

از طرفی ممکن است این سرک کشیدن‌ها بین وزیران باب شود که در آن صورت مهندس حجتی نیز در جمع خبرنگاران از مصرف مواد مضره داروهای شیمیایی و حمایت از گیاهان موثره دارویی و همچنین وضعیت نامناسب بیمه‌های بهداشت سخن میان آورند که این‌گونه رفتارها علاوه بر اینکه دور از شأن وزیران محترم بوده ممکن است تمرکز بر حل معضلات اصلی را نیز برهم زند.

با این همه هرچه که باشد دعا می‌کنیم نیاید آن‌روز که مجدداً واردکننده گندم باشیم یا کالای جایگزین و با ارزش افزوده بیشتر از گندم تولید نکنیم که در ازاء صادرات آن امکان خرید گندم فراهم شود.

یادداشت: مهندس ابوالقاسم گلباف