در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
عملکرد ضعیف راه‌آهن در روزهای برفی بی‌سابقه بود/ افزایش تعداد سوانح ریلی در سال جاری
دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل و نقل ریلی اظهار داشت: عملکرد ضعیف راه‌آهن در مدیریت سفرهای ریلی در روزهای سرد و برفی سال بی‌سابقه بوده و این وضعیت کاملا قابل مدیریت بوده است. سوابق گذشته نشان می‌دهد با دانش هواشناسی کمتر در سال‌های دور راه آهن در این شرایط جوی عملکرد بهتری داشت.
سبحان نظری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا با اشاره به ضعف عملکرد راه آهن در شرایط برفی و لغو حرکت 71 قطار و همچنین در راه ماندن مسافران مسیر برفگیر و مناطق سردسیر اظهار داشت: عملکرد ضعیف راه‌آهن در مدیریت سفرهای ریلی در روزهای سرد و برفی سال بی‌سابقه بوده و این وضعیت کاملا قابل مدیریت بوده است. سوابق گذشته نشان می‌دهد با دانش هواشناسی کمتر در سال‌های دور راه آهن در این شرایط جوی عملکرد بهتری داشت.
وی ادامه داد: یکی از عوامل اثرگذار در به وجود آمدن این وضعیت نامناسب عملکرد راه‌آهن در چند روز اخیر می‌تواند موضوع سوخت زمستانی باشد. لوکوموتیو‌ها سوخت زمستانی دارند چراکه گازوئیل قطار در فصل سرد سال حالت ژله‌ای پیدا می‌کند و کار نمی‌کند و از این رو روال این بوده که سوخت زمستانی برای این ایام تهیه می‌شد و با افزودنی‌هایی به سوخت معمولی، این سوخت در ایام سرد سال دیگر حالت ژله‌ای پیدا نمی‌کرد و یخ نمی‌زد. اگر سوخت هم از عامل موثر در این وضعیت بوده احتمالا ناهماهنگی‌هایی صورت گرفته چراکه شرکت نفت در زمان تولید گازوئیل سهمیه‌ای را به تولید خاص وضعیت زمستانی برای حمل و نقل ریلی اختصاص می‌دهد.
دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل و نقل ریلی افزود: عوامل دیگر می‌تواند سیستم ترمز و یخ زدگی سوزن خطوط ریلی باشد اما تمام این عوامل با عملکرد نیروی انسانی قبل از بحران و در حین بحران قابل رفع بوده اما مدیریتی در این زمینه انجام نشده‌است.
نظری با اشاره به توان مدیریت این موضوعات در سال‌های گذشته خاطرنشان کرد: در دهه 60 تجربه سخت‌تری از شرایط جوی و بارش‌ها داشتیم و پیشکسوتان ریلی اذعان دارند در سال 62 وقتی کشور برف سنگین مواجه شد، در همین شرایط راه‌آهن با امکانات ضعیف‌تر در مناطق برفگیر به مردم امدادرسانی و خدمات ارائه می‌کرد. در واقع قطار به کمک سایر شقوق حمل و نقل آمده اما امروز شاهد آن هستیم که شرایط برعکس شده و قطارها در برف زمینگیر شده‌اند و اتوبوس به کمک مسافران ریلی آمده است.
وی گفت: مدیرانی که در راس هستند و مدیرعامل راه آهن باید توان مدیریت این موضوعات و رفع بحران را داشته باشند البته انتظار نمی‌رود که یک شخص به تنهایی تمام مهارت‌های مدیریتی را داشته باشد اما باید اخلاق مدیریتی ایجاب می‌کند مدیران مشاوره پذیر باشند و امروز این موضوع خلا جدی فعلی در راه آهن است. در حالی که باید در چنین سازمان و مجموعه عمیق و طویل و عریض؛ تجربه و دانش سایر به کار گرفته شود اما نسبت به این مهم اقدام نمی‌کنند.
دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل و نقل ریلی تاکید کرد: باید توجه داشت که این سوء مدیریت‌ها خود را در شرایط برفی نشان داده اما در شرایط عادی هم در راه آهن شاهد آن هستیم که آمار حمل بار، مسافر و ترانزیت افت پیدا کرده و این نشان می‌دهد که در ایام غیر بحرانی هم در این مجموعه مدیریت مطلوبی انجام نمی‌شود.
نظری ادامه داد: پس از سانحه تلخ قطار طبس، شاهد سوانح متعدد ریلی بودیم که خوشبختانه تلفات جانی نداشتند و اغلب آنها در قطارهای باری اتفاق افتاده‌است اما آماری از تعداد سوانح منتشر نمی‌شود در حالی که برای بررسی و ارزیابی عملکرد این مجموعه انتشار این سوانح هر چند جزئی و دلایل وقوع آنها ضروری است.
وی افزود: این سوانح هر چند خسارت جانی نداشتند اما خسارت مالی سنگینی در پی داشتند به طوری که تنها در یک مورد 7 کیلومتر خط آهن از بین رفت و شخم زده شد اما در عین حال هیچ آماری از تعدد سوانح وجود ندارد و تنها از اعلام وضعیت از سوی شرکت‌های ریلی متوجه افزایش میزان سوانح می‌شویم .
دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل و نقل ریلی با تاکید بر اینکه یخ‌زدگی ریل نمی‌تواند توجیه خوبی و دلیل طبیعی برای عملکرد ضعیف راه آهن در روزهای برفی نیست، تاکید کرد: وضعیت سرمای ایران در این چند روز از سیبری در روسیه که پایین تر نیست اگر مشکل یخ‌زدگی باشد باید روسیه همواره با مشکل مواجه باشد. از سوی دیگر اساسا عمده مشکلات خط درباره یخ زدگی به سوزن خط برمی‌گردد که با گرمایش موضعی از یخ زدگی آن جلوگیری می‌شود و اساسا برخی از سوزن‌ها مجهز هیتر برقی هستند و مانع از یخ‌زدگی می‌شوند و در نواحی سردسیر از این قطعات استفاده می‌کنند و در طول مسیر هم راهبان و سوزنبان حضور و گشت زنی دارند از این رو این دلایل اصلا توجیه پذیر و طبیعی نیستند.
نظری گفت: وظیفه راه آهن این است که در شرایط بحران بار سایر بخش‌های بحران دیده را به دوش بکشد نه اینکه خود درگیر بحران و باری بر دوش شود.
