در گفت‌وگو با ایلنا تشریح شد:
چرا سرمایه‌گذاری چینی‌ها در انرژی ایران دشوار شده است؟
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: تا زمانی که در حوزه بالادستی نفت در تحریم قرار داریم هیچ شرکت بین‌المللی نفتی نمی‌تواند در ایران سرمایه‌گذاری کند و تبعات آن را بپذیرد.
مجیدرضا حریری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره احتمال اینکه قرارداد گازی قطر با چین سند همکاری 25 ساله تهران-پکن در حوزه نفت و گاز را تحت تاثیر قرار دهد، اظهار داشت: ما یک سند 25 ساله با چین به امضا رساندیم که تمایل همکاری دو کشور را در حوزه‌های مختلف از جمله نفت و گاز تعریف کرده است. اما اینکه چرا چین در قطر سرمایه‌گذاری کرده و در ایران کاری نکرده دو موضوع مطرح می‌شود؛ ابتدا ما باید تکلیف جامعه را با چین مشخص کنیم، اگر سرمایه‌گذاری نکند گفته می‌شود که چرا چین در قطر و عربستان سرمایه‌گذاری کرده و در ایران کاری نکرده است، اگر هم سرمایه‌گذاری کند انتقادات مطرح می‌شود که ایران را به چین فروختیم.
وی تصریح کرد: موضع جامعه ما نسبت به چین بلاتکلیف است، از سوی دیگر تا زمانی که در حوزه بالادستی نفت در تحریم قرار داریم هیچ شرکت بین‌المللی نفتی نمی‌تواند در ایران سرمایه‌گذاری کند و تبعات آن را بپذیرد. شرکت‌هایی که در حوزه بالادست نفت و گاز سرمایه‌گذاری می‌کنند شرکت‌هایی هستند که در کل دنیا پروژه دارند مثل خرید و فروش کالا نیست که اگر در یک کمپانی نتوانستیم کالای درجه یک را تهیه کنیم سراغ کمپانی دیگر هم برویم. این پروژه‌ها نیاز دارند که شرکت‌ها توان فنی برای اجرا را داشته باشند، تعدادشان هم بسیار محدود است و اصولا در تمام دنیا سرمایه‌گذاری می‌کنند.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین گفت: بر اساس قانونی که امریکا در مورد تحریم‌ها وضع کرد و در سال 2016 هم به مدت 10 سال تمدید کرد؛ ورود به بازار ایران برای کمپانی‌ها کار سختی است زیرا ممکن است سایر بازارهایشان را نیز از دست بدهند، بنابراین متاسفانه شرایط داخلی و خارجی برای سرمایه‌گذاری در کشور ما فراهم نیست.
وی خاطرنشان کرد: در داخل برای سرمایه‌گذاری و هر حرکت اقتصادی با چینی‌ها جو منفی وجود دارد و هیاهو بوجود می‌آید که ایران را فروختند، اجاره دادند و جزایر را بخشیدند. این موضوعات در جامعه طرح و فراگیر می‌شود بنابراین ما باید ابتدا در داخل تکلیف‌مان را با چین مشخص کنیم، در حوزه خارجی هم تحریم‌ها مانع بزرگی برای سرمایه‌گذاری و بویژه در حوزه بالادست نفت و گاز است.
حریری توضیح داد: واقعیت این است که بدنبال سندی که بین تهران و پکن امضا شد هیچ قراردادی وجود ندارد، فقط یک سند در زمینه تمایل دو کشور برای همکاری بلندمدت است که طی دو سال علیه آن جوسازی شد، در این شرایط چین هم باید ریسک خارجی‌ها و هم اینکه ریسک داخلی را بپذیرد. ایران تنها کشوری در دنیا نیست که چین می‌تواند روی پروژه‌های آن سرمایه‌گذاری کند، هر سرمایه‌گذار خارجی که بنا دارد به کشوری برود محاسباتی دارد و جایی سرمایه را وارد می‌کند که ریسک کمتری دارد ولی متاسفانه در ایران برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی بخصوص چینی‌ها ریسک بالایی داریم.
وی تاکید کرد: اگر شرایط ایران به لحاظ داخلی و خارجی فراهم باشد چین به دنبال تامین انرژی پایدار از منابع مختلف است و اتفاقا ایران منبع مطمئن‌تری برای چین است زیرا کشوری است که منابع فراوان نفت و گاز دارد و تنها ایران و روسیه کشورهایی هستند که از راه زمینی به چین متصل می‌شوند بنابراین جایگاه ایران به لحاظ اولویت‌هایی که برای نفت و گاز دارد همیشه برای چین محفوظ است. به طور کلی ایران همواره در اولویت چین بوده اما در هرحال باید زمینه همکاری هم فراهم باشد که فعلا اینگونه نیست.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در ادامه درباره اعمال سقف قیمت روی نفت روسیه و تاثیر آن بر ورود نفت ایران به بازار چین گفت: در مورد سقف قیمت نفت روسیه و ورود به بازار چین ابتدا باید منتظر شویم که تصمیمی که اتحادیه اروپا گرفته قابلیت اجرا دارد یا خیر، سپس با توجه به تبعات آن تحلیل شود. طبق منابعی که در دنیا بازار نفت را رصد می‌کنند اکثریت قریب به اتفاق نفتی را که ما صادر می‌کنیم روانه بازار چین می‌شود، ما در روز بین 800 تا 850 هزار بشکه نفت می‌فروشیم که مشتری اول آن هم چین است.
وی یادآور شد: کشورهای اتحادیه اروپا سقف 60 دلار را برای نفت روسیه تعیین کرده‌اند اما اینکه آیا روسیه تن به این 60 دلار می‌دهد یا خیر، باید متنظر شویم و نتیجه را ببینیم.
