چقدر روی واردات برق حساب کنیم؟

هاشم اورعی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایلنا، درباره واردات برق و تاثیری که بر عبور از  کمبود برق در کشور دارد، اظهار داشت: یکی از ویژگی‌های برق به عنوان کالایی اقتصادی در اروپا این است که نباید ملی که باید فراملی دیده شود، به جای اینکه شبکه برق ملی احداث کنند، شبکه‌ها را با ظرفیت بالا و هزینه کم به هم متصل می‌کنند، کما اینکه شبکه‌های برق 27 کشور جامعه اروپا با ظرفیت بالا بهم متصل هستند و این یک مزیت است، زیرا می‌توانند برق در زمان پیک هر کشور بین هم تبادل کنند.

وی با بیان اینکه ظرفیت انتقال بین کشوری چه واردات و چه صادرات برق در کشور ما نسبت به ظرفیت داخلی تقریبا صفر است، افزود: یعنی اگر 60 هزار مگاوات ظرفیت تولید داریم، حداقل 60 هزار مگاوات هم ظرفیت انتقال و توزیع داریم، ولی از این میزان تقریبا 600 مگاوات یعنی یک درصد به خارج می‌رود، بعبارت دیگر ما اصلا ظرفیتی برای صادرات و واردات برق نداریم و از نظر ظرفیت بین‌المللی بسیار ضعیف عمل کرده‌ایم. 

استاد دانشگاه صنعتی‌شریف تصریح کرد: علاوه بر مباحث یادشده ما مشکلات دیگری هم داریم و آن اینکه در شرایط بین‌المللی امروز که ارتباطی با سیستم بانکی جهان نداریم، اگر قرار باشد مثلا به ارمنستان صادرات و یا واردات برق داشته باشیم به لحاظ سیاسی به این کشور اجازه داده نمی‌شود و نمی‌تواند پول را جابجا کند. همان گونه که اکنون عراق پول 5 میلیارد دلار صادرات برق و گاز به عراق برنمی‌گرداند بعبارت دیگر به دلیل شرایط ایران در صحنه بین‌الملل امکان واقعی صادرات برق نداریم مگر اینکه تجارت چمدانی داشته باشیم.

وی تاکید کرد: اگر قرار باشد روی صادرات برق حساب کنیم ابتدا باید به میزان قابل توجهی ظرفیت انتقال را با کشورهای همسایه افزایش دهیم و دیگر اینکه باید به بازار مالی جهان متصل شویم. البته این موضوع را هم در نظر داشته باشیم که صادرات برق به عراق برای درآمدزایی نیست، ما اکنون به جنوب این کشور برق صادر می‌کنیم اما به بهانه‌های مختلف پول آن را نمی‌دهند، زیرا اصل برنامه این است که جنوب این کشور را تحت نفوذ خود داشته باشیم در واقع انگیزه اصلی صادرات برق به عراق سیاسی است نه اقتصادی، بعبارت دیگر در کشور ما سیاست بر اقتصاد اولویت دارد.

اورعی درباره واردات گفت: برای واردات برق همسایگان شرق کشور منتفی است پاکستان و افغانستان نه تنها برقی برای صادرات ندارند بلکه خود نیز نیاز دارند، آذربایجان تحت نفوذ غرب است و اجازه نمی‌دهند برق به ایران صادر کند، ارمنستان ظرفیت انتقال به ایران را دارد ولی آنچه مسلم است ظرفیت تولید این کشور نسبت به ایران بسیار کم است یعنی اگر همه کشور را تعطیل و برق تولیدی خود را به ما بدهد بازهم کفاف ما را نمی‌دهد. عراق نیز وضع بدتری دارد، ترکیه هم برنامه خودش را دارد، ضمن اینکه مرز این کشور با ما از نظر صنعتی پیشرفتی نکرده در نتیجه ظرفیت تولید ندارد، علاوه بر اینها ارتباطات چندان عمیقی هم با ایران ندارد.

این کارشناس حوزه برق و انرژی خاطرشنان کرد: بنابراین اگر بخواهیم روی واردات و صادرات برق به میزان قابل توجه حداقل 10 درصد حساب کنیم، با دو مانع مواجهیم اول اینکه کل ظرفیت انتقال بین کشوری ما یک درصد است که در حد حرف و تبلیغ است دوم باید مناسبات سیاسی‌مان را با جهان درست کنیم، در این صورت تبادل برق منطقی و اقتصادی است.

وی تاکید کرد: مشکل دیگر ما این است که قیمت برق در داخل واقعی نیست، نمی‌توانیم با قیمت یارانه‌ای صادرات داشته باشیم، زیرا اگر امکان تبادل انرژی میسر شود مثل سوخت با مشکل قاچاق برق هم مواجه می‌شویم.