ایلنا خبر می دهد؛
پیدا شدن جسد یک دانشجوی دیگر در دانشگاه شهید چمران اهواز / محمدیان : جوانان ما امید به زندگی‌شان را از دست داده‌اند
مدیرکل دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز حوادث اخیر در خوابگاه این دانشگاه را تشریح کرد.
بابک محمدیان در گفت و گو با خبرنگار ایلنا در مورد اتفاقاتی که اخیرا در خوابگاه دانشجویی پسرانه دانشگاه شهید چمران رخ داد ، اظهار داشت: هشتم آذرماه یکی از دانشجویان رشته کامپیوتر اهل شهرستان اندیمشک، پس از خروج از خوابگاه باز نمی‌گردد و در نتیجه هم اتاقی‌ها خانواده وی را در جریان می‌گذارند.
وی افزود: جسد این دانشجو یک روز پس از مفقود شدن در منطقه بوستان در داخل یک ساختمان نیمه کاره پیدا شد و توسط خانواده وی مورد شناسایی قرار گرفت و جهت بررسی های بیشتر در موردعلت مرگ به پزشکی قانونی تحویل داده شد که دو سه هفته دیگر نتایج علت مرگ اعلام خواهد شد.
محمدیان بیان کرد: شایعات منتشر شده مبنی بر اینکه فرد درگذشته را با چاقو کشته اند یا با خودرو زیر گرفته اند و بعد به محل مرگ منتقل کرده اند، واقعیت ندارد و علت هنوز مشخص نیست.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش به مرگ دانشجوی متولد 70 رشته زیست شناسی این دانشگاه که ساعت 4 صبح روز گذشته- سه شنبه ۱۲ آذرماه - در پست خوابگاه علم الهدی به شکل حلق آویز پیدا شد، اشاره کرد و افزود: جسد این جوان نیز جهت کالبد شکافی به پزشکی قانونی منتقل شد و با انجام آزمایشات لازم جسد به خانواده وی تحویل داده شد .
محمدیان ادامه داد: قبل از این 2 حادثه یک مورد اقدام به خودکشی نیز در داخل خوابگاه دانشگاه چمران با اقدام به بریدن رگ داشته ایم که خوشبختانه با مراجعه به موقع مسئولان و رسیدگی هم اکنون این جوان در سلامت کامل به سر می‌برد ولی با بررسی‌ها و گفت و گویی که با خانواده این جوان انجام دادیم این چندمین اقدام وی برای خودکشی بوده است.
وی در ادامه گفت: یکی از مشکلات عمده‌ای که در فضاهای فعلی دانشگاه ها و در بین دانشجویان وجود دارد عدم شوق به ادامه زندگی، امید به آینده و شور و نشاط است. برای جوانان هیچ شور و نشاطی وجود ندارد به طور مثال دانشجوی دکترا به ما می‌گوید بعد از فارغ التحصیل شدن هیچ امیدی برای یافتن شغل ندارم و دلخوشی‌ام همین دوران دانشجویی است.
محمدیان تصریح کرد: این عدم امید به زندگی و نداشتن شور و نشاط مختص به دانشگاه شهید چمران اهواز نیست بلکه بسیاری از جوانان ما امید به زندگی‌شان را از دست داده‌اند و باید تصمیم اساسی در زمینه اشتغال و زمان اوقات فراغت آنها گرفته شود.
