شمسیان مطرح کرد:
عدم توجه به اشتغال روستایی پیامدهای متعددی برای جامعه روستایی دارد
رئیس سازمان جهاد دانشگاهی خراسان رضوی گفت: جمعیت بالای حاشیه‌نشین یک خطر بالقوه جدی برای اجتماع شهری محسوب می‌شود که در صورت خیزش، ممکن است شهر را دچار آسیب‌ها و حتی ویرانی جدی کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا از مشهد، علی‌اکبر شمسیان امروز در شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان خراسان‌رضوی در محل استانداری اظهار کرد: تاکنون چندین سند اصلی استان همچون سند آمایش، سند توسعه اشتغال و سند اجرایی صنعت توسط جهاد دانشگاهی تهیه شده است. سال گذشته نیز بحث سند توسعه اقتصادی و اشتغال‌زایی روستایی نیز برعهده جهاد دانشگاهی گذاشته شد.
وی در خصوص علت اهمیت اشتغال روستایی افزود: عدم توجه به اشتغال روستایی پیامدهای متعددی برای جامعه روستایی در بر خواهد داشت و مستقیم‌ترین پیامد آن مشکلات معیشتی است که ادامه زندگی برای آنان را مشکل و بلکه ناممکن می‌کند؛ حتی در مواردی که روستائیان با واسطه‌هایی همچون یارانه‌های دولتی و نظایر آن امکان تامین معیشت خود را داشته باشند.
رئیس سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی بیان کرد: بیکاری به ویژه در جوانان منشا آسیب‌های فراوانی در عصر رسانه و ارتباطات است. به طور خاص بیکاری در جامعه روستایی موجب بروز کج‌روی‌های اخلاقی، اعتیاد و نظایر آن در بطن جامعه روستایی می‌گردد. با همه این مسائل اصلی‌ترین پیامد عدم اشتغال روستایی مهاجرت مردم به شهر است. این مهاجرت از آنجایی که مهاجرتی حساب‌شده، از طبق برنامه و متناسب با ظرفیت اشتغال شهرها نیست، موجب اختلال در نظام شهری می‌شود.
شمسیان خاطرنشان کرد: روستائیان مهاجرت کرده معمولا نمی‌توانند به درستی در نظام شهری جذب شوند، آنان کار مناسبی پیدا نمی‌کنند و درگیر فعالیت‌های کاذبی همچون تکدی‌گری یا مشاغل کارگری ساده می‌شوند. برخی از آن‌ها حتی در همین سطح هم نمی‌توانند وارد فضای اشتغال شهری بشوند و طعمه خوبی برای باندهای بزهکاری شهری در مسائلی همچون توزیع مواد مخدر و... می‌شوند.
وی اضافه کرد: در سطح کلان ایجاد اختلال در نظام اشتغال شهری موجب افزایش بیکاری در شهر به ویژه در طبقات پایین جامعه می‌شود و به تبع آن افزایش جرایم و آسییب‌های اجتماعی را خواهیم داشت. از سوی دیگر جمعیت بیکاری روستایی و شهرستانی مهاجرت کرده، ناچار به سکنی‌گزینی غیر رسمی در حاشیه شهر هستند.
رئیس سازمان جهاددانشگاهی خراسان رضوی گفت: چنین جماعت غریبه و بدون ریشه در محل سکونت، خصلت‌های هنجاری یک جامعه را به میزان کمتری داراست و بیشتر به توده غیر منسجم و آنومیک ( بدون هنجار) می‌ماند که آمادگی خیزش‌های اجتماعی در قالب شورش‌ها یا تحریک‌های احتمالی و اتفاقی را دارد. به همین خاطر جمعیت بالای حاشیه‌نشین یک خطر بالقوه جدی برای اجتماع شهری محسوب می‌شود که در صورت خیزش ممکن است شهر را دچار آسیب‌ها و حتی ویرانی جدی نماید.
