به نام خبرنگار و به کام دیگران/ هر سال دریغ از پارسال

وقتی در مطبوعات جایی برای نقد و تحلیل و تفسیر وجود نداشته باشد به ناچار تعریف و تمجید جای آن را می گیرد.

همه ساله همزمان با 17 مرداد به مناسب شهادت شهید محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران، در مزار شریف افغانستان مراسمی درسراسر ایران برای پاسداشت این روز برپا می‌شود، که استان زنجان هم یکی از همین مناطق ایران است.

اما حرف در چگونگی برگزاری مراسم در این استان است که هر ساله خبرنگاران بی خبر خوشحال هستند که روزی را به خاطر این قلم و دوربین به دستان گرامی می‌دارند، اما حیف و صد حیف که هر سال دریغ از پارسال، در این استان این روز به نام خبرنگار است و به کام دیگران.

چنانکه در استان زنجان سومین اختتامیه جشنواره مطبوعات نیز در روز 17مرداد امسال همزمان با گرامیداشت این روز که چندان چنگی به دل، اصحاب واقعی مطبوعات نزد برگزار شد.

مراسم روز خبرنگار در استان زنجان در محیطی بسیار وسیع در مرکز همایش‌های بین المللی روزبه زنجان به همت مسئولان دانشگاه علوم پزشکی خدمات بهداشتی درمانی به صورت کاملا کسالت آور برای خبرنگاران کهنه کار که طعم تلخی و سختی انعکاس اخبار را چشیده اند همراه بود، که گویا این مراسم بیشتر شبیه شب شعر و مولودی خوانی بود تا روز مختص به خبرنگاران، مراسمی که حدود 4 ساعت باید با یک جا می نشستند و برنامه را با سر و صدای بچه های اصحاب رسانه رقم می زدند .

آنچه ذهن خبرنگاران را در این مراسم مشغول کرده بود، این بود که اگر امروز روز خبرنگاراست باز چرا باید شاهد سخنرانی و مجری‌گری باشند و .....؟

دریغ از این اینکه باید خبرنگاران در این روز از دغدغه‌های اشتغال، معیشت و دردهای خود را به مسئولان بگویند، گویا به آنها گفته شده بود که مسائل صنفی خود را در صندوقچه اسرار خود خود نگه دارند.

لذا امروز هم مستمع بودند چون امیدوار بودند دراستان زنجان سالهاست خانه مطبوعاتی تشکیل شده است.

ناگفته نماند در این سالها کمتر خبرنگار واقعی استان زنجان را پیدا می کنید که خبرنگاری باشد که فقط از طریق نوشتن ارتزاق کند و فاقد مشکل اجاره نشینی نباشد و یا از طریق تعاونی مسکن خبرنگاران صاحبخانه شده و آنانی هم که شدند پارتی داشتند و اغلب دو شغله؛ حالا خانه مطبلوعات خود می رود تا با تخصیص اعتبار مسئولین استان به امید خدا صاحبخانه شود.

 در این میان قابل تامل است افرادی که روانشناسی قوی دارند از نیازمندیهای های اقشار مختلف براحتی می توانند استفاده کنند چنانچه تا یادم می آید در سالهای نه چندان دور یکسال  دو مراسم روز خبرنگار در استان زنجان برگزار شد و باز خبرنگار از همه جا بی خبر،  مانده بود کدامین سو برود مراسمی که فیش مسکن"  یک برگه کاغذ دارای شماره " که از طرف خانه مطبوعات داده می شد، یا مراسمی که شاید سکه ای و لوحی در کار بود ؟

خلاصه وضعیت امروز هم اینگونه است که خبرنگاری بعد از 10 -20 سال هنوز در استان جایگاهی ندارد و خبرنگاری نیز هست که به لطف واسطه ها صدرنشین است و قدربین با دو الی 4 سال سابقه کار یا به دلیل سابقه نشریه و مسئولیت مدیر مسئولش صاحب مقام، لوح، تقدیر و تمجید شده که این پدیده؛ پدیده نوظهور تبعیضی از جنس شکاف فرهنگ است و بس .

و اما به جرات باید گفت: درد یک خبرنگار واقعی این چیزها نیست؛ درد او که با او زاده شده و در کنار او زندگی می کند، آنچه قلب یک خبرنگار را جریحه دار می کند، مطالبات مردم و تلاش برای ایفای رسالتش است . خبرنگار همواره درصدد مطالبه حق مردم است. نماینده افکارعمومی؛ ولی در احقاق حق خود ناتوان است و کسی گوش به حرف او نیست .

چه بسا در این فضای آلوده به جنگ نرم دشمنان با وجود شبکه‌های مختلف اجتماعی یک خبرنگار دارای مشکل مسکن،  بیمه و قرارد داد و امنیت شغلی بتواند یک خبرنگار ارزشی و انقلابی بماند برایش هر روز سختر خواهد شد.

امروزه علاوه بر این موارد سایه تبعیض مسئولان نیز مزید بر علت شده و این پدیده نوظهور نیز بر این حرفه سایه افکنده است.

چنانچه در اقدامی عجیب یکی از مسئولان استان استان بر خلاف خیلی از دستگاه‌های اجرایی استان که خود دستور همکاریی و دادن اطلاعات شفاف و صریح را به خبرنگاران و مجموعه اطلاع رسانی استان داده بود فقط از تعداد اندکی از خبرنگاران ویژه معرفی شده از دستگاه مرتبط با کارت هدیه تجلیل کرده است که در جواب اعتراض برخی خبرنگاران مسئولان خانه مطبوعات و اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی استان زنجان هر کدام مقصر را دیگری اعلام می کند.

گفتنی است همه ساله در روز خبرنگار در استان زنجان شاهد حضور خبرنگارنماهایی وابسته به اشخاص و دستگاههای مرتبط هستیم که با چهره آنان در روز 17 مرداد آشنا می شویم و پس از پایان یافتن این روز و تقدیر از زحمات خطیر آنان بار دیگر این افراد به خواب زمستانی می روند تا در 17 مرداد دیگری حضور آنان بر سر خبرنگاران فعال در عرصه خبر و اطلاع رسانی سایه افکند.

زهرا ملابابایی