ایلنا از خوزستان گزارش می‌دهد؛
لزوم حفظ بافت جمعیتی در خوزستان/برنامه‌های دولت و محیط‌زیست جهت مقابله با آلودگی‌های هوا در استان، اعلام شود
آلودگی هوا حداقل در این دو سال اخیر، به شکل کم‌سابقه ای هیچ نقطه از خوزستان را بی‌نصیب نگذاشته است و عدم روند کاهشی این پدیده شوم، حکایت از آینده‌ای مبهم‌تر در این اقلیم دارد.
به گزارش ایلنا از خوزستان، امروز چهارشنبه ۲۱ آذرماه براساس اعلام سامانه پایش کیفی هوای کشور، طی ۲۴ ساعت گذشته منتهی به ساعت ۹ صبح براساس اندازه‌گیری ذرات معلق با اندازه ۲.۵ میکرون، شهرهای امیدیه ۱۵۳، اهواز ۱۵۹، خرمشهر ۱۵۵، شوشتر ۱۵۸ و هندیجان ۱۵۹میکروگرم بر مترمکعب در وضعیت قرمز و ناسالم قرار دارند.
براساس این گزارش وضعیت هوا در آبادان با شاخص ۱۳۵، اندیمشک ۱۰۸، بهبهان ۱۴۰، شادگان ۱۰۷، ماهشهر ۱۴۱ و هویزه ۱۴۲ در وضعیت ناسالم برای گروه‌های حساس قرار دارد.
همچنین شهرهای حمیدیه، رامشیر، رامهرمز و مسجدسلیمان به علت نبود آلودگی، قابل قبول اعلام شده است ولی هیچکدام از شهرهای استان از هوای پاک برخوردار نیستند.
بر اساس گزارش همین مرجع، در یکی دو سال گذشته اهواز روز سالم و پاکی نداشته است.
در پاسخ به افکار عمومی، دستگاه‌های مسئول از جمله محیط‌زیست استان بارها اعلام کرده‌اند که وجود صنایع آلاینده در خوزستان از جمله نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد، نیشکر و ... موجب شده تا میزان آلایندگی در نقاط شهری و روستایی بالا باشد که موجب بروز مشکلات بهداشتی و زیست محیطی برای ساکنان شده است.
ولی حلقه‌ی مفقوده این داستان، عدم اعلام برنامه‌ها و زمان‌بندی مشخص برای مقابله با این پدیده خودساخته توسط دولت است.
به جز اعلام مواضع مسئولین در خصوص لزوم پرداخت حق آلایندگی توسط شرکت‌های آلاینده، تاکنون برنامه‌ای که نشان‌دهنده مقابله‌ی جدی جهت پایان دادن همیشگی به این بحران باشد، دریافت نشده است.
افزایش مراجعات بیماران تنفسی به خصوص در روزهای بارانی پاییزی و اعلام آماده‌باش مراکز درمانی که روند افزایشی نیز دارد، حکایت از کنار آمدن متولیان حفظ سلامتی شهروندان با این پدیده، صرفا با نگاه عدم تعطیلی و اخلال در تولید صنایع دارد.
افزایش مناطق صنعتی و نیشکری در کنار فعالیت‌های استخراج نفت با نگاه ایجاد درآمد برای کشور، باعث شده تا شرایط زندگی برای ساکنان این استان که هر روز شاهد عقب ماندگی توسعه ای نسبت به پایتخت و کلان شهرهای دیگر شده است در آینده‌ای نه چندان دور این اقلیم و قطب اول کشاورزی کشور را دچار مشکلاتی خواهد کرد که لاینحل به نظر می‌آید.
جا دارد که تا فرصت باقی است، دولت با اولویت قراردادن حق زندگی مردم، محدودیت‌هایی را برای صنایع آلاینده حتی به قیمت تعطیلی آن‌ها اتخاذ کند.
خوزستان یک استان مرزی با تهدیدهای بالقوه‌ای است که حفظ تعادل اجتماعی و بافت جمعیتی آن که حاصل سیاست‌های بیش از یک قرن گذشته بوده، اهمیتی بیشتر از هر موضوع دیگر دارد.
