یادداشت؛
شورای شهر؛ تریبون سیاسی یا پارلمان شهری؟
شورای شهر مجلسی محلی در سطح شهر است که نمایندگان آن توسط همان شهر انتخاب میشوند. وظیفه اصلی این مجلس کوچک محلی اما براساس آنچه در قانون اساسی تعریف شده ۳۴ ماده و ۹ تبصره دارد که از جمله آن انتخاب شهردار، تصویب بودجه و نظارت بر عملکرد شهرداری است.
ایلنا ؛ بنابر قانون اساسی ایران، شورا یکی از ارکان نظام میباشد و یکی از ویژگیهای خاص شهرداریها، حضور شورای شهر با این امکانات در کنار شهرداریها است.
بررسی و شناخت کمبودها، نیازها و نارساییهای اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، بهداشتی، اقتصادی و رفاهی حوزه انتخابیه و تهیه طرح ها و پیشنهادهای اصلاحی و ارائه راهحلهای کاربردی در این زمینهها جهت برنامهریزی و ارائه آن به مقامات مسئول ذیربط نیز از اصلیترین وظایف شورا است.
قانون اساسی یک اصل درباره شوراها دارد و به عنوان یک رکن از آن نام برده است که در اصل هفتم وجود دارد. در اصل ۱۰۲ نیز آمده است که شورای عالی استانها میتواند هم طرح بدهد به مجلس و هم از طریق دولت لایحه به مجلس ببرد که این نشان دهنده اهمیت جایگاه شوراها است.
تا زمان دولت اصلاحات قانونی که درباره تشکیل شوراها تصویب شده بود اجرایی نبود که در طول آن دولت به اجرا در آمد. مجلس اختیارات شورای شهر را محدود کرده است و در واقع تبدیل به شورای شهرداری شده است.
براساس قانون اساسی اداره شهرها برعهده شورای شهر گذاشته شده و استانداران و فرمانداران و بخشداران هم موظف هستند مصوبات شورای شهر را اجرا کنند اما در شرایط کنونی بر اساس قانون، اختیارات شوراها در حد اداره شهرها نیست. آنچه که در شوراها مطح میشود به غیر از شهرداری بیشتر جنبه پیشنهادی دارد. بر همین اساس است که در شهرها مدیریت واحد شهری نداریم.
در شورای شهر یزد اما وضعیت اندکی متفاوت است و شورای شهر در دور ششم خود به عنوان تریبونی برای نطق های سیاسی کاربرد دارد.
با تغییر اعضای شورای شهر یزد، هم اکنون حجم عظیمی از گزارش های رسمی و نطق ها و مصاحبه های برخی اعضا، سیاسی است و هریک از اعضا در تلاش هستند تا در قامت یک فعال سیاسی ظاهر شوند.
برای نمونه به نطق ها و مطالب منتشر شده از سوی رئیس شورای شهر یزد که بنگرید متوجه می شوید مسائل شهری و شهرداری که رسالت و ماموریت اصلی شوراست نقش کمرنگی دارد و بیشتر مطالب سیاسی و حتی در سطح بین الملل، اقتصادی، فرهنگی و ... است که بعضا هیچ ارتباطی به وظایف شورای شهر ندارد.
این موضوع اما نشان می دهد که دغدغه رئیس شورا، همانند یک فعال سیاسی حزبی است تا رئیس پارلمان شهری و حل مشکلات شهر و شهروندان در محلات مختلف یزد.
البته به نظر می رسد یدک کشیدن عنوان جهانی به دنبال شهر یزد که بیشتر حاصل تلاش و برنامه ریزی گذشتگان در ساخت شهر و بافت تاریخی بوده نیز باعث شده تا برخی افراد فکر کنند که باید در موضوعات سیاسی و بین المللی سخنوری کنند و تلاش برای تامین زیرساخت های گردشگری و رسیدگی به مشکلات شهری را به شکل دیگری و با عنوان فرهنگ گردشگری مطرح کنند.
هرچند وظیفه اصلی اعضای شورای شهر بهبود وضع کوچه و خیابان، حل مشکلات مردم در شهرداری و ده ها ماموریت انجام نشده است اما برخی دیگر از اعضا نیز در شورای شهر یزد به دنبال موضوعات مورد علاقه خود که بیشتر جنبه سیاسی دارد هستند.
این در حالی است که در رسانه ها بارها از مشکلات شهری گزارش هایی منتشر شده و حتی در سفر رئیس جمهور به یزد برای پرداختن به برخی مسائل و مشکلات از سوی یک تیم مامورشده از نهاد ریاست جمهوری به این موضوع توجه شد و در شورای اداری استان نیز در این مورد گزارشی ارائه دادند.
بررسی وضعیت معابر شهر یزد بیانگر این است که شهروندان از آسفالت های معابر ناراضی بوده و این موضوع نیز از سوی برخی عکاسان در استان هم به تصویر کشیده شده و در فضای مجازی هم به شدت به این موضوع پرداخته اند.
وضعیت پسماندهای شهری، حضور پرتعداد متکدیان و حتی زباله گردها در سطح شهر نیز از جمله موارد و مسائلی است که به حوزه شهرداری مربوط است و شورای شهر وظیفه رسیدگی به آن را دارد اما با گذشت تقریبا شش ماه از فعالیت این شورا هنوز برخی از مشکلات لاینحل باقی مانده است.
نباید فراموش کرد که شوراهای شهر به عنوان مهمترین عامل اداره هر شهر، بر مبنای پرهیز از تمرکز قدرت و روی آوردن به مشارکت اجتماعی تعریف شده است و مشارکت اجتماعی را میتوان به معنای حضور جدی، فعال و آگاهانه مردم در فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی دانست بنابر این، موضوع مدیریت شهری فراتر از امور شهرداری و شامل تمامی مسائل مربوط به یک شهر اعم از گسترش کالبدی، توسعه فضای سبز، امکانات رفاهی و تفریحی و سایر موارد مربوط به شهر میشود.
شوراهای شهر میتوانند با جلوگیری از تراکم انبوه مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شهرها، مانع توسعه نامتوازن شهرها شوند و به پویایی شهر کمک کنند.
اعضا شوراهای شهر، باید بتواند بر اساس آنچه در قانون آمده نقاط ضعف و قوت شهر را شناخته و با تقویت پتانسیلهای نهفته در هر شهر، آن را به مزیتهای قابل اتکایی در هر بخش تبدیل کنند و در نهایت پیشرفت و رشد شهری را بهبود بخشند.
انتهای پیام/