ایلنا از استان فارس گزارش می‌دهد؛
مشکلات الحاق ۷ روستا به مناطق شهری شیراز /توانایی ارائه کمترین خدمات شهری برای اهالی نداریم
در فاصله چند متری مناطق شهری شیراز جایی که بافت شهری منسجم و خدمات قابل در دسترسی دارند ؛ محلاتی هستند که هیچ شباهتی با محدوده چند متر آن‌طرف تر خود ندارند، منطقه هفت شیراز یکی از آنها است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، شروع مسیرِ خاکی و آسفالت‌های تکه تکه با خانه‌هایی که بدون هیچ ضابطه‌ای در نامتوازن‌ترین حالت ممکن ساخته شده و جمعیت چند هزار نفری را در خود جای داده‌اند؛ نشان دهنده تغییر بافت و ترکیب جمعیتی است که از عمر آن چندسالی می‌گذرد.
گرچه فاصله بین روستا و محدوده شهری یک خیابان چند متری است اما سهم مردم آن سمتِ خیابان از امکانات و فضاهای شهری تقریبا هیچ است.
الحاق مناطق حاشیه‌ای و روستایی به محدوده شهری موضوعی است که با افزایش مهاجرت و رشد جمعیت به یکی از مشکلات مناطق شهری تبدیل شده است. مناطقی که به سرعت و بدون هیچ ضابطه ای ساخته می شود و به سکونتگاه هایی تبدیل می شود که حتی نیازهای اولیه خدمات شهری برای آن دیده نمی شود اما در نهایت با الحاق به محدوده شهری این نیازها آشکار می شود.
اغلب کلانشهرها با مشکل مناطق الحاقی و ایجاد دسترسی در آن مواجه هستند؛ مناطقی که هم ترکیب جمعیتی و هم بافت فرهنگی آن متفاوت از محدوده شهری است و در یک مقطع زمانی کمتر از یک دهه با ساخت و سازهای غیر مجاز ایجاد شده اند.
تنها در یکی از مناطق شهرداری شیراز در یک محدوده زمانی کوتاه 7 روستا به محدوده شهری الحاق شده که بدون هیچ زیرساختی به صورت غیر اصولی ساخته شده است.
آن‌طور که سرپرست شهرداری منطقه هفت می‌گوید: این منطقه به نحوی است که مناطق حاشیه شهری در آن توسعه پذیر است و از نظر عمرانی نیاز به کار بیشتر ی دارد و با توسعه شهر باید از ایجاد بافت های فرسوده جلوگیری کرد.
فقرِ خدماتی در روستاهای الحاقی به منطقه 7
قاسم اکبری پیرامون تشریح شرایط منطقه هفت با اشاره به گسترش بسیاری از شهرک‌های اطراف و الحاق آن به محدوده شهری تصریح می‌کند: در فاصله زمانی ۱۰ سال قبل درحالی حریم شهر متولی خاصی نداشت و دهیاری ها نتوانستند درست مدیریت کنند که در نهایت حاشیه شهری ایجاد شد و بخشی از آن در منطقه ۷ است و شکل‌گیری نامناسب دارد و مناطق از ساختمان‌های یک طبقه نامناسب پر شده است.
وی با بیان اینکه در شهرک های الحاقی مانند کوشکک، دست خضر، نصر آباد و... یک متر زمین متعلق به شهرداری نداریم که بتوانیم خدمات ارائه بدهیم، عنوان می کند: این درحالی است که یک محله که حداقل ۶ تا ۷ هزار نفر جمعیت دارد، هیچ گونه امکانات و سرانه تفریحی، ورزشی و درمانی ندارد و خدمات دهی به آنها کار سختی است.
اکبری با اشاره به اینکه در این مناطق حاشیه‌ای فقرِ خدماتی بیداد می‌کند، خاطرنشان می‌کند: به طورکلی در این منطقه۷ روستا الحاق شده است و محدوده خدماتی منطقه هفت، یکهزار و ۷۰۰ هکتار و حریم شهر نزدیک ۱۲ هکتار است.
سرپرست شهرداری منطقه هفت می‌گوید: برای خدمت‌رسانی در این مناطق بهتر است که روستاها به شکل منفصل به شهر ملحق شوند و یک محدوده طرح هادی داشته باشد و براساس آن بتوانیم خدمات بدهیم.
اکبری با اشاره به اینکه باید از اراضی باقیمانده در این محلات برای ایجاد خدمت رسانی بهره گرفت، عنوان می‌کند: با این روند در سال ۱۴۰۱ در هر مرحله‌ای می‌توانیم خدمتی ارائه دهیم تا به نوعی بتوانیم به این مناطق خدمات رسانی کنیم.
وی با اشاره به تملک زمین یک هکتاری در کوشکک برای ساخت پارک، خانه محله، زمین ورزشی و... می‌گوید: همچنین در محله وزیر آباد نیز پیگیر هستیم زمین‌هایی که قابل توسعه برای ساخت و ساز مسکونی باشد را به امکانات رفاهی مانند پارک محله ای، فرهنگ سرا و سالن ورزشی اختصاص دهیم.
اجرای پروژه در منطقه ۷ با درآمد دیگر مناطق
سرپرست شهرداری منطقه۷ در بخش دیگر اظهاراتش با اشاره به اجرای پروژه‌های فرامنطقه ای در این منطقه از جمله بلوار خلیج فارس، برم دلک، دست خضر و ... بیان می کند: علاوه براین منطقه نگری داریم که در هر محله خدمتی ارائه شود تا مردم بتوانند از آن استفاده کنند.
اکبری با اشاره به اینکه در منطقه ۷ مجوز صدور پروانه دو طبقه ساختمان در شهرک هایی که تفکیک قانونی شده است ۲میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است اما خدمات مهندسی ۱۵ میلیون تومان می شود، ابراز می‌کند: با توجه به اینکه شهر شیراز به صورت جزیره‌ای نیست و درآمد به طور متوازن تقسیم می‌شود، توانسته‌ایم بلواری مانند مولدی ایجاد کنیم و پروژه هایی که در منطقه ۷ اجرا می شود از درآمد دیگر مناطق است.
وی بودجه امسال منطقه هفت را ۷۶ میلیارد تومان بودجه عمرانی بیان و خاطرنشان می کند: درحال حاضر ۴۸ مورد قرارداد فعال در منطقه داریم و امسال هم ۲۴ مورد قرارداد بسته شده است.
به گزارش ایلنا؛ افزایش حاشیه‌نشینی با افزایش جمعیت و مهاجرت از روستا به شهر در کلانشهرها در مدت زمانی کوتاه منجر به افزایش سکونتگاه‌های غیر رسمی شد که در ادامه با افزایش قیمت زمین و اجاره در مناطق شهری سیل دیگری از افزایش جمعیت حاشیه‌نشین را به همراه داشت و این افزایش جمعیت در نتیجه ظرفیت جمعیتی این مناطق را چند برابر کرد و در نتیجه خدمت رسانی و امکان دسترسی ساکنان به خدمات شهری را بیشتر کاهش داد.
