یادداشت؛
نقش نگاه مدیران در یک دهه رکود ورزشی اصفهان
اصفهان به عنوان بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرستان استان اصفهان بیش از یک دهه است که در رکود کامل ورزشی قرار دارد که به نظرمی رسد باید ریشه های آن را در نگاه مدیران و تبعید منتقدان به اداره کل ورزش استان جستجو کرد.
به گزارش ایلنا، بی شک استان اصفهان یکی از مناطق مهم و استراتژیک برای ورزش کشور به شمار می رود که همین موضوع نیز به گونههای مختلف و بارها از زبان مسئولان بلند پایه ورزش کشور مطرح شده است. برای مثال صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک در مورد ورزش اصفهان اینگونه میگوید: اصفهان جزو استانهای تراز اول است که شایستگی تقدیر و تجلیل دارد. و یا مهین فرهادیزاد معاون وزارت ورزش و جوانان چند پیش عنوان کرد: اصفهان همیشه به عنوان یکی از سرآمدهای ورزشی کشور مطرح است و به هر نحوی شده این استان باید نقش الگویی برای سایر استانهای کشور داشته باشد."
بیان این صحبتها قطعاً باعث میشود مردم، بخصوص جامعه ورزشی این استان به خود ببالند، زیرا پرورش دهنده ورزشکاران پرافتخاری همچون سهراب مرادی، خواهران منصوریان، فرزانه فصیحی و غیره بوده است و از سوی دیگر دارای استعدادهای نابی در رشتههای مختلف ورزشی است که سهم بسزایی در تیمهای ملی دارند و از همین رو باید به الگو بودن اصفهان در توسعه ورزش کشور صحه گذاشت و به آن بالید.
اما در این میان نکتهای وجود دارد که شاید از چشم تیزبین رسانهها و تحلیلگران پنهان است و آنهم ورزش شهرستان اصفهان است؛ آنچه در سطرهای بالا به آن پرداخته شد در برگیرنده تمام شهرستانهای استان بود به جز شهر اصفهان!!
شهر اصفهان با دارا بودن جمعیتی بیش از دو میلیون نفر یکی از فقیرترین شهرستانهای استان اصفهان از تمام جوانب مدیریت ورزش محسوب میشود. این شهرستان حتی از نظر سرانه ورزشی در جایگاه خوبی قرار ندارد و در رتبههای آخر استان جا خوش کرده است.
همچنین از نظر قهرمانی نیز شهرستان های دیگر صاحب افتخارات بیشتری هستند که میتوان به افتخارات بزرگی که توسط ورزشکاران لنجان، سمیرم، تیران، گلپایگان و کاشان بهدست آمده است اشاره کرد.
شهر اصفهان به عنوان بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرستان استان بیش از یک دهه است که در رکود کامل قرار دارد و تغییرات مدیریتی در اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان باعث تغییر این رویه نشده است.
اصفهان در اداره ورزش و جوانان شهرستان خود از نیروی انسانی بسیار خوب و با تجربهای بهره میبرد که میتوان به افرادی همچون علیرضا امینآزاده که سالها به عنوان معاون توسعه ورزش اداره کل ورزش و جوانان استان ایفای نقش کرده است و یا محسن تابشفر رئیس گروه سابق ورزش قهرمانی اداره کل که در هیات نجات غریق و غواصی استان و کمیته آموزش فدراسیون نیز ایفای نقش دارد و یا خدیجه آزادپور و... اشاره کرد اما به چه دلیل کمترین تاثیر را در ورزش استان دارد؟ سئوالی است که ما هم به دنبال ریشه یابی آن هستیم.
یکی از دلایل را شاید بتوان در نگاه مدیریتی جستجو کرد؛ زیرا با وجود استقرار اداره کل در مرکزیت استان، زمینه تبعیدگاه شدن شهرستان به راحتی به وجود می آید تا با بستن راههای فعالیت اداره شهرستان و تبعید نیروهایی منتقد به این اداره نقش آنها را کمرنگ کرد.
البته با یک حساب سرانگشتی نیز به سادگی میتوان به این نتیجه رسید و در نمونه ای بارز میتوان به برکناری سیدمحمد طباطبایی رئیس سابق اداره ورزش و جوانان شهرستان نجف آباد اشاره کرد که مدیرکل وقت وی را بعد از عزل به شهرستان اصفهان منتقل کرد!!
آنچه مسلم و عیان است این است که با سپری شدن نزدیک به یک سال از تغییرات جدید مدیریتی در ورزش استان و انتقادهای شدید منتقدان به عدم سرزندگی و تکاپوی ورزش و جوانان شهرستان اصفهان در زمان مدیرکل سابق که از جمله منتقدین به شخص مدیرکل فعلی باید اشاره کرد، می توان *شهرستان اصفهان را فرزند سر راهی ورزش استان اصفهان* نام برد.
باتوجه به شواهد امر همچنان نیز می توان با بانگی بلند فریاد زد، هیچگونه تلاش و برنامهای برای بهبود اوضاع و احوال این شهرستان وجود نداشته است.
سرور اسلمی- خبرنگار ورزشی