دیپلماسی رسانه‌ای و چهارچوب‌بندی خبر و رسانه منتشر شد
با وجود تمام جایگاه و اهمیتی که نظریه چهارچوب بندی در حوزه مطالعه تأثیرات رسانه‌ها در دنیا پیدا کرده در ایران، هنوز به طور جدی به ادبیات مطالعات ارتباطی راه نیافته است؛ این دو کتاب در زمینه همین پدیده نسبتاً جدید منتشر شده است.
دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها، دو کتاب به نام‌های «کمپین دیپلماسی رسانه‌ای عطف به ارتباطات استراتژیک» و «چهارچوب بندی، خبر و رسانه» منتشر کرد.
«کمپین دیپلماسی رسانه‌ای عطف به ارتباطات استراتژیک»
به گزارش خبرنگار ایلنا، این کتاب اثر رها خرازی آذر در شش بخش و ۱۸۰ صفحه و شمارگان هزار نسخه منتشر شده است.
نگارنده «کمپین دیپلماسی رسانه‌ای عطف به ارتباطات استراتژیک» با اتخاذ این رویکرد مطالعاتی، به بحثدرباره عملکرد ترکیبی(عملیاتی - اندیشه مدار) دیپلماسی رسانه‌ای کشور‌ها می‌پردازد. به بیان دیگر، کتاب «دیپلماسی رسانه‌ای» مطالعه‌ای تحلیلی است مبتنی بر رویکرد فراتئوریک نگارنده به دیپلماسی رسانه‌ای. آغاز گفتمانی است درباره(طراحی استراتژی و گفتمان سازی جاری کشور‌ها در حوزه دیپلماسی رسانه‌ای) که در آن، نگارنده به دنبال آن است تا تحلیلی بر روند‌ها، فرآیند‌ها و عملیات جاری در لابراتوار دیپلماسی رسانه‌ای کشور‌ها، در محیط سیاست واقعی ارائه دهد.
در پشت جلد کتاب می‌خوانیم:
این کتاب حاصل رویکرد ترکیبی عملیاتی - اندیشه مدار است. از جنس واقع گرایی به کمپین دیپلماسی رسانه‌ای جاری و در حال تهیه و تدوین در لابراتوار دیپلماسی رسانه‌ای کشور‌ها.
از زاویه دید نگارنده کتاب، کمپین دیپلماسی رسانه‌ای تکرار بی‌پایان بازبینی، باز ارزیابی، باز طراحی و بازاجرای رسانه‌ای آن بخش از دیپلماسی است که امکان راه یابی به فضای رسانه‌ها را می‌یابد؛ سپهری رسانه ای - دیپلماتیک، پیچیده، شبکه‌ای، میان رشته‌ای، چند رشته‌ای و مبتنی بر ارتباطات استراتژیک. روندی مداوم و پویا، با ضرورت برسسی و باز طراحی مداوم فرآیند‌ها، پارادیم‌ها و ترمینولوژی‌های متعلق به آن.
«چهارچوب بندی خبر و رسانه»
«چهارچوب بندی خبر و رسانه» اثر اردشیر زابلی‌زاده در ۴۵۰ صفحه در شمارگان هزار نسخه ۱۹ اثر از مجموعه مقالات ارزشمندی در خصوص چهارچوب بندی است که به همت اردشیر زابلی‌زاده آماده شده است.
این کتاب به دنبال تشریح نظریه، چهارچوب بندی و پژوهش‌های وابسته به آن در حوزه تأثیر رسانه هاست بررسی متون علمی و پژوهشی نشان می‌دهد، پژوهش‌های چهارچوب بندی را می‌توان براساس برخورداری از چهارچوب‌های عام و خاص طبقه بندی کرد.
با وجود تمام جایگاه و اهمیتی که نظریه چهارچوب بندی در حوزه مطالعه تأثیرات رسانه‌ها در دنیا پیدا کرده، در ایران، هنوز به طور جدی به ادبیات مطالعات ارتباطی راه نیافته است و پدیده نسبتاً جدیدی محسوب می‌شود. تقریرات پراکنده‌ای نیز که در این زمینه به فارسی موجود است؛ یا زمینه جامعه‌شناسی دارند یا دیدی ناکافی از این نظریه ارائه می‌دهند.
در بخشی از مقدمه این کتاب نگارنده آورده است: این کتاب بر آن است تا دیدی نسبتاً جامع درباره چهارچوب بندی و پژوهش‌های مرتبط با آن به دست دهد بنابراین ابتدا تعریفی از چهارچوب و چهارچوب بندی ارائه می‌شود و در ادامه فرآیند چهارچوب بندی و نیز نحوه شکل گیری آن‌ها توسط ژورنالیست به تفضیل بررسی می‌شود.
