برنامه روزی روزگاری از شبکه ورزش به روی آنتن رفت

 ایلنا:غفور جهانی بازیکن اسبق تیم ملی درباره صعود ایران به جام جهانی در سال ۹۸ و گلزنی خداداد عزیزی گفت وقتی خداداد گل زد اشک در چشمانم حلقه زد.

غفور جهانی در برنامه تلویزیونی روزی روزگاری که چهارشنبه شب‌ها از شبکه ورزش پخش می‌شود گفت: جوانانی که امروز در سن ۱۵ سالگی قرار دارند شاید مرا نمی‌شناسند و در عین حال افرادی که سن و سالی از آنان گذشته به دلیل‌شناختی که از من دارند احترامم را دارند.

وی یادآور شد: این خصلت انزلیچی‌ها است که همواره احترام افرادی را که در ورزش برای آنان زحمت کشیده‌اند را نگه می‌دارند.

فوتبالیست اسبق تیم ملی توضیح داد: ۶۰ درصد ملوانی‌ها هنوز عکس‌های مرا در منازلشان دارند و بسیاری از بزرگتر‌ها امروز دلیل آشنایی نسل جوان با من هستند.

جهانی ادامه داد: سال ۱۳۲۸ در انزلی به دنیا آمدم و یک فرزند پسر و یک فرزند دختر دارم.
وی درباره علاقه مردم انزلی به فوتبال به منصور ضابطیان مجری برنامه روزی روزگاری گفت: علاقه مردم روز به روز به فوتبال بیشتر شده و تمام وجود مردم انزلی تیم فوتبال ملوان است؛ به رغم تغییرات ایجاد شده در انزلی از عشق مردم به ملوان کم نشده است.
این پیشکسوت فوتبال کشور یادآور شد: پدرم صیاد بود و از ۷ سالگی کار و دست فروشی می‌کردم و به مسافران نان و مربا و کره می‌فروختم و امرار معاش می‌کردیم.
جهانی ادامه داد: فوتبال در خون مردم انزلی است و مردمی که در حاشیه بندر زندگی می‌کنند اساساً حس فوتبالی دارند و از کودکی با فوتبال عجین هستند.
وی تاکید کرد که ۸۰ درصد ریشه فوتبال ایران در انزلی به وجود آمد و زمانی که روس‌ها در انزلی بودند و فوتبال بازی می‌کردند علاقه مردم انزلی به این ورزش شکل گرفت.
پیشکسوت تیم فوتبال ملوان یادآور شد: ۱۱ ساله بودم که فوتبال بازی می‌کردم و همانند بسیاری از بازیکنان بزرگ ملوان از زمین شهاب شروع کردم؛ انزلی را همه با نام ملوان می‌شناسند و این باشگاه که در سال ۱۳۴۸ تاسیس شد در ابتدا در تس نیروی دریایی بود و در ‌‌نهایت به درجات متعالی رسید.
جهانی با یادآوری اینکه وقتی عکس‌های خود را می‌بینم افسوس می‌خورم گفت: من از علی پروین ۲۰ سانتی متر بلند‌تر بودم؛ برخی می‌گفتند که پروین به من پاس نمی‌دهد در صورتی که گل استرالیا را با پاس پروین زدم و سه پاس از مجموع شش گلی که در مرحله مقدماتی جام جهانی زدم را پروین به من داد.
وی درباره مخالفت‌های پدرش برای حضور او در فوتبال توضیح داد: بار‌ها از سوی پدرم از بازی فوتبال منع شدم و او تاکید داشت که درس بخوانم از اینرو وقتی می‌خواستم فوتبال بروم خواهرم ساک ورزشی‌ام را به منزل یکی از آشنایان می‌برد و از آنجا به فوتبال می‌رفتم.
این بازیکن اسبق فوتبال ادامه داد: پدرم در بازی با پاکستان فهمید که من فوتبال بازی می‌کنم و وقتی ۱۹ ساله بودم به ورزشگاه آمد و از آن به بعد توانستم آزادانه فوتبال بازی کنم.
جهانی از بهمن صالح نیا به عنوان نخستین مربی‌اش یاد کرد و گفت که الگوی وی در فوتبال ایران مرحوم دهداری بوده است.
وی قهرمان دوران زندگی‌اش را مادرش دانست و گفت که او یک مادر نمونه است که در هر شرایطی از فرزندانش حمایت کرده است.
این فوتبالیست ادامه داد: کسی در دوران فوتبالی به من ظلم نکرد بجز خودم، من می‌توانستم به استقلال یا پرسپولیس بروم اما این کار را نکردم و در انزلی ماندم؛ در آن سال‌ها از ملوان ۱۵۰ تومان حقوق می‌گرفتم در ‌‌نهایت در سال ۵۴ برای ۵ سال حضور در ملوان مقرر شد سالی ۵ هزار تومان بگیرم اما در ‌‌نهایت ۱۵ هزار تومان گرفتم.
جهانی توضیح داد: این در حالی بود که در‌‌ همان زمان پرسپولیس ۱۵۰ هزار تومان و تراکتور سازی ۲۵۰ هزار تومان با بازیکنان قرارداد می‌بست اما در ‌‌نهایت این محبت مردم این موضوع را برایم جبران می‌کند.
وی در ادامه به گلزنی‌اش به تیم پرسپولیس در دقیقه ۸۸ اشاره کرد و گفت که استقلالی‌ها پس از این گل لباسی با عدد ۸۸ را به عنوان یک نماد درآوردند و من نیز نام بوتیک خود را ۸۸ گذاشتم؛ در آن زمان در کنار فوتبال بوتیک دار بودم و هر هفته یک روز به مغازه‌ام می‌رفتم که با حجم علاقه مندان روبرو می‌شدم.
گلزن تیم ملی به استرالیا درباره لقب شیر گیلان نیز توضیح داد: ایرج علیزاده گزارشگر رادیو پس از برد چهار بر صفر ملوان برابر اهواز این لقب را به من داد؛ بعضی روزنامه‌ها در‌‌ همان زمان عکس مرا کنار تصویر شیر گذاشتند و این لقب روی من ماند؛ البته در‌‌ همان زمان شعار معروف غفور ما شیر است شیر که رشتی نمی‌شه باب شد!
جهانی درباره برخورد بازیکنان در تیم ملی با وی نیز یادآور شد: من تنها شهرستانی تیم ملی بودم و بقیه فوتبالیست‌ها اگر شهرستانی هم بودند در تیم‌های تهرانی بازی می‌کردند اما در تیم ملی لهجه ملاک نبود و به من گفتند اگر بمانی و زحمت بکشی به نتیجه می‌رسی.
وی در ادامه برنامه روزی روزگاری از قانون ممنوعیت بازی بالای ۲۷ سال‌ها در تیم ملی صحبت کرد. این فوتبالیست در این باره یادآور شد: حسین آب‌شناسان رییس فدراسیون در سال ۵۷ این قانون را باب کرد که من درآوردی بود و من و دیگر بازیکنانی همچون ناصر حجازی و پروین کنار رفتیم و بعد لغو آن پس از یکسال و نیم دیگر به تیم ملی برنگشتیم.
این بازیکن پیشکسوت فوتبال کشور درباره اهدای منزل به بازیکنان تیم فوتبال پس از صعود به جام جهانی گفت که این آپارتمان‌ها در اکباتان بود و هر بازیکن می‌توانست با پرداخت ۵۰ هزار تومان صاحب آن شود و قیمت اصلی این آپارتمان‌ها ۱۰۰ هزار تومان بود.
جهانی درباره صعود ایران به جام جهانی در سال ۹۸ و گلزنی خداداد عزیزی یادآور شد که وقتی خداداد گل زد گویی بار دیگر من به استرالیا گل زدم و اشک در چشمانم جمع شد؛ معتقدم حضور برای نخستین بار در جام جهانی دشوار بود زیرا در آن زمان فقط یک تیم از آسیا و اقیانوسیه به جام جهانی راه پیدا می‌کرد و اگر این شرایط امروز حاکم بود ما تا سه دوره دیگر هم به جام جهانی نمی‌رفتیم.
در ادامه برنامه روزی روزگاری کلیپی از اکبر میثاقیان پخش شد. میثاقیان از ناراحتی غفور جهانی به دلیل پیوستن وی به ملوان با دستمزد ۳۰ هزار تومان صحبت کرد.
جهانی در این باره با تایید صحبت‌های میثاقیان ادامه داد: قرارداد من خیلی ناچیز بود اما مشکلی با میثاقیان نداشتم و ۲ گل از ۳۰ گل فصل ۵۷ را نیز با پرتاب اوت وی زدم هرچند او دفاع مستحکمی هم بود.
وی درباره تشکیل استقلال ملوان و صحبت‌ها و حواشی پیش آمده در این باره توضیح داد: ما این تیم را تشکیل دادیم که رقیبی برای ملوان باشد و به پیشرفت این تیم کمک کند و به هر حال ما به ملوان تعصب داشتیم حتا مراقب به ساق بچه‌های ملوان هم بودیم و با توجه به شرایط موجود مجبور به راه اندازی آن تیم بودیم.

برنامه روزی روزگاری در ۵۰ قسمت ۷۰ دقیقه‌ای به نویسندگی و تهیه کنندگی ابراهیم داروغه‌زاده، کارگردانی فواد صفاریان‌پور و اجرای منصور ضابطیان چهارشنبه هر هفته ساعت ۲۱ به صورت زنده از شبکه ورزش سیما پخش می‌شود.