هنرمندان از رئیس مجموعه تئاترشهر چه میخواهند؟
حمیدرضا آذرنگ: نتوانستیم از این مجموعه شایسته دفاع کنیم
به خاطر بیاورید روزگاری که مدیریت تئاترشهر برعهده حسین پاکدل بود. در آن هنگام اعتبار تئاترشهر چنان بالا و موجه بود که سرمان را همیشه بالا میگرفتیم.
ایلنا: اتابک نادری طی مراسمی دوشنبه، ۱۷ تیرماه، به جای سیدصادق موسوی، مدیر پیشین تئاترشهر، که ۲۵ ماه سرپرستی این مجموعه را برعهده داشت، منصوب شد. حمیدرضا آذرنگ، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر طی یادداشتی که در اختیار خبرگزاری ایلنا قرار داد؛ نظر خود در ارتباط با این تغییرات بیان کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در این یاددشت آمده است: پیش از آنکه این اتفاق بیفتد و آقای اتابک نادری برای مدیریت تئاترشهر بیایند، چندین ماه بود که میخواستم در مصاحبهای به مسئولان و مدیران گوشزد کنم کهشان و اعتبار مجموعهای که حرفهایترین مجموعه تئاتر کشور است، بالاتر از آن است که علاوه بر بروز مشکلات در شکل ساختمانی آن، در بخش نرم افزاری نیز آسیب ببیند. منظور حضور ناغافل مترو، ساختمان تجاری پشت تئاترشهر و از این قبیل است. ما هرگز نتوانستیم از این مجموعه تئاتری به شکل شایسته دفاع کنیم. حالا که قرار است آن را دوباره مدیریت کنیم، باید ببینیم چه اتفاقی در سالهای پیش افتاده؟ به خاطر بیاورید روزگاری که مدیریت تئاترشهر برعهده حسین پاکدل بود. در آن هنگام اعتبار تئاترشهر چنان بالا و موجه بود که سرمان را همیشه بالا میگرفتیم. هر وقت میخواستیم وارد تئاترشهر بشویم، آنقدر احساس غرور و سربلندی میکردیم که حتی اگر چند سال در این مجموعه کاری روی صحنه نداشتیم، اهمیتی نداشت و آن احساس افتخار همواره با ما بود.
وی ادامه میدهد: اما طی سالهای اخیر، هر دورهای و هر مدیری ما را برگرداند و برگرداند به جایی که نه درشان تئاتر است و نهشان هنرمندی که اینجایگاه را انتخاب کرده است. بودجههای میلیاردی در اختیار مدیرانی قرار گرفت که حتی در حد و حدود اداره یک کلاس آموزشی نبودند و این مسئله سبب شد به جای آنکه دستی به سر و روی تئاترشهر کشیده شود، به مشکلات موجود اضافه شود. یکسری مدیر مدام آمدند و رفتند که حضورشان باعث کوتاهتر شدن قد و قامت وضعیت تئاتر شد و یک اتفاق بزرگ به نام تئاتر را تحت الشعاع قرار داد. مثل مشکلات و بلاهایی که بر سر سالن اصلی آوردند، چون این دوستان قدرت مدیریت تئاترشهر را نداشتند، سعی کردند به پیر و جوان و کودک و نوجوان اجرا بدهند و فضا را برای ورود همه باز کنند. در صورتی که آنها با این کارشان بزرگترین لطمه را به تئاتر ما زدند.
آذرنگ با تاکید بر جایگاه مجموعه تئاترشهر مینویسد: من میگویم بگذار سقف انتظارات و خواستههای هنرمندان تئاتر، آنقدر سهل الوصول نباشد که آمال و ایدههای یک جوان در آن اجرا شود. مدیریت تئاترشهر حتی این فرصت را نداشت که وارد پلاتو و محل اجرای نمایش شود و با گروه اجرایی، عوامل و بازیگران دیدار کند و رو به رو شود و درباره مصائب و مشکلات صحبت کند. وقتی در مدیریت یک مجموعه فرهنگی هنری، چنین کوتاه قامتی را برای سقفی بلند انتخاب میکنید، طبیعی است که سرش تا جایی بیشتر بالا نمیآید. در واقع با این انتخاب غلط در مدیریت تئاترشهر، نشانی که میان هنرمندان بود از بین رفت. آنها ما را به سهل الوصول بودن کارهای نمایشی عادت دادند و این بزرگترین فاجعه قرن است. به خاطر نوع نگاه غلطی که شاید برخی سیاستمداران به این عرصه دارند، در حال خشکاندن ریشه فرهنگ و هنر هستند.
وی ادامه میدهد: الان اتابک نادری عزیز آمده، یک جوان ایده آل که در مدیریت یک سالن کهنه و فراموش شده، به شدت درخشان عمل کرد، طوری که اکنون صدای تپشهای قلب سنگلج شنیده میشود. امیدوارم اتابک نادری را با قرار دادن در این موقعیت، خراب نکنیم. معتقدم گاهی اوقات برای کوهنورد شدن و فتح قله باید از چند تپه و کوهپایه بگذریم. ما در سالهای گذشته، آدمهایی را انتخاب کرده و در راس یک قله گذاشتهایم که تپه را هم نمیشناختند. بخش دیگری از مدیریت تئاترشهر، مدیریت مکان و زمان و بخش اعظم آن، مدیریت کیفی و کمی است. در سالهای گذشته چه هویتهایی به تئاترشهر اضافه شده؟! بیایید قیاس کنیم با اعتبارهایی که پس از سی و چند سال از آن سلب شده. کافی است مدیری هوشمند که همدرد باشد و هنرمند را درک کند، در سالنهای حرفهای تئاترشهر قدم بزند، برود به پشت صحنه، اتاق گریم، اتاق نور و... را ببینید. آیا تا به حال مدیریت درستی داشتهایم؟ این کار سختی نیست.
آذرنگ در پایان میگوید: من هشدار میدهم به مدیران آینده که به خاطر یک سال، یک عمر نسوزیم. آدمی میتواند در راس یک مجموعه با این میزان از اهمیت باشد که ارزشی داشته باشد، ولی متاسفانه افرادی آمدهاند و در این سالها باری بسته و رفتهاند و اکنون حسرت دارند با بچههای تئاتر سلام و علیک کنند. آنها خلوص را از خودشان دریغ کردهاند. هنرمندان نباید آتیه و عقبه خود را فدای مدیریت کنند. در نهایت امیدوارم اتابک نادری در خلوت خود چند شب و روزی را به این اتفاقات فکر کند و به خودش تلنگر بزند که نکند اعتبارم را خاطر این صحنه بزرگ از بین ببرم. به هر حال آرزوی روزهای خوب برای تئاتر مجموعه تئاترشهر دارم.