یک آسیب‌شناس در گفتوگو با ایلنا؛
بستری اجباری بیماران روانی ۴ هزار تخت بیمارستانی‌ها می‌خواهد
جمع‌آوری نامحسوس این بیماران می‌تواند کمک بزرگی به جامعه و بیماران روانی کند ولی افراد جامعه نباید شاهد درگیری و تنشهای حاصل از جمع‌آوری بیماران روانی ویژه باشند چرا که این امر بر جامعه تاثیر گذار است و حس ترحم اجتماعی را جریحه‌دار می‌کند.
ایلنا: یک آسیب‌شناس گفت: باید بیماران روانی با روش درست و مسالمت‌آمیز و با مشارکت متخصصان جمع‌آوری شوند و برای درمان این بیماران می‌بایست حداقل امکانات را مهیا کنیم که در گام نخست به بیش از ۴ هزار تخت جدید بیمارستانی نیازمندیم.
مجید ابهری در گفتوگو با خبرنگار ایلنا درباره طرح بستری اجباری بیماران روانی، گفت: با توجه به کمبود تخت در زمینه بستری و درمان بیماران روانی و گرانی درمان خانگی یا سرپایی و حتی غیرممکن بودن آن و هم‌چنین بیمارستان خصوصی در زمینه اعصاب و روان بسیار محدود است.
این آسیب‌شناس ادامه داد: بیمارستان خصوصی اعصاب و روان فقط در تهران و چند شهر بزرگ وجود دارد و با توجه به اینکه یکی از بزرگ‌ترین بیمارستان‌های بزرگ اعصاب و روان در تهران تعطیل شده است لذا باید قبل از تهیه و تدوین قانون نسبت به فراهم کردن امکانات لازم اقدام کنند.
وی درباره دوره درمان بیماران اعصاب و روان، گفت: بستری بیماران اعصاب و روان میان مدت و بلند مدت بوده و ممکن است بین یک تا شش ماه طول بکشد بنابراین تعداد تخت‌های بستری یکی از اساسی‌ترین قدم‌ها در این زمینه است.
ابهری ادامه داد: برخلاف سایر بیماری‌ها که اقامت بیمار در بیمارستان چندان طولانی نیست و ظزفیت بیمارستان خصوصی و دولتی برای سایر بیماری‌ها مناسب است و در این زمینه قبل از تصویب هرگونه قانون باید پیش‌بینی‌های لازم گرفته شود.
این آسیب‌شناس با بیان اینکه در زمینه کنترل بیماری‌ها کمبود قانون نداریم، اظهار کرد: با تخصیص امکانات و ساخت بیمارستان‌های جدید باید شرایط را برای درمان بیماران روانی فراهم کنیم.
وی وجود بیماران ویژه روانی را در شهر یک تهدید و خطر برای شهروندان دانست و گفت: باید این بیماران با روش درست و مسالمت‌آمیز و با مشارکت متخصصان جمع‌آوری شوند و برای درمان این بیماران می‌بایست حداقل امکانات را مهیا کنیم که در گام نخست باید بیش از ۴ هزار تخت جدید بیمارستانی فراهم شود.
ابهری به فشارهای روانی موجود در جامعه اشاره کرد و افزود: افزایش تنشهای روحی و روانی باعث صعود آمارهای بیماران روانی می‌شود لذا برای اصلاح محدودیت‌های موجود به مشارکت نهادهای مرتبط و سرمایه‌گذاران نیازمندیم که این امر اساسی‌ترین راه برای حل این مشکل به حساب می‌آید.
این آسیب‌شناس تاکید کرد: باید قبل از رسیدن به مرحله جمع‌آوری بیماران روانی ویژه با گسترش آموزش‌های مناسب همچون مهارت‌های زندگی و کنترل خشم از بروز بیمارای‌های روانی در جامعه پیش‌گیری شود و بعد از جمع‌آوری، بیماران از نظر سطح کیفی بیماری جهت ارائه خدماتی بهتر، طبقه‌بندی شوند.
وی با بیان اینکه بیمارارن روانی بر خلاف سایر بیماران خود معرف نیستند و بیشتر از سوی نزدیکان و آشنایان به مراکز درمانی معرفی می‌شوند، اظهار کرد: جمع‌آوری نامحسوس این بیماران می‌تواند کمک بزرگی به جامعه و بیماران روانی کند ولی باید به خاطر داشته باشیم که افراد جامعه نباید شاهد درگیری و تنشهای حاصل از جمع‌آوری بیماران روانی ویژه باشند چرا که این امر بر جامعه تاثیر گذار است و حس ترحم اجتماعی را جریحه‌دار می‌کند.
این آسیب‌شناس با تاکید بر اهمیت حضور مددکاران اجتماعی در زمان جمع‌آوری بیماران روانی، خاطرنشان کرد: اگر این جمع‌آوری با حضور نیروهای بی‌تجربه انجام بگیرد بدون شک این اقدام با ممانعت و عکس‌العمل‌های نامناسب بیماران روانی مواجه می‌شود و در قانون اساسی کشور نیز ذکر شده است که در صورت بروز حادثه از سوی این بیماران، این افراد به دلیل نداشتن وضعیت مناسب ذهنی از مجازات معاف هستند.
وی ادامه داد: باید همواره به یاد داشته باشیم که جمع‌آوری اجباری بیماران روانی ویژه با جمع‌آوری معتادان و متکدیان همواره متفاوت است و راه‌کارهای ویژه‌ای را می‌طلبد.
