منطقه‌گرایی در اقتصاد جهانی به سرعت رو به رشد است

عضو هیات علمی موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی گفت: در سال های اخیر منطقه‌گرایی در اقتصاد جهانی به سرعت رو به رشد است.

محسن شریعتی نیا، در گفتگو با خبرنگار ایلنا اظهار داشت: هم اكنون سه سناریوی مطرح در مورد آینده اقتصاد جهانی مطرح است كه شامل حكمرانی جهانی فراگیر، پایان جهانی شدن و آغاز عصر منطقه گرایی و اقتصاد جهانی در هم ریخته است.

وی تصریح كرد: در زمینه حكمرانی جهانی فراگیر كه سناریویی خوشبینانه است گسترش و تعمیق فرایند جهانی شدن و آزادسازی تجاری در پهنه هرچه بیشتری از جهان قرار دارد و آنچه در این سناریو واجد اهمیت ویژه است پیش بینی اتمام موفقیت آمیز مذاکرات دور دوحه در سال 2014 است.

شریعتی نیا خاطر نشان كرد: در سناریوی پایان جهانی شدن و آغاز عصر منطقه گرایی پایان فرایند جهانی شدن و تبعات محتمل آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این سناریو اقتصاد جهانی به نوعی تکه تکه خواهد شد و ما در آینده با اقتصاد جهانی به معنایی که اکنون به کار  می رود سر و کار نخواهیم داشت بلکه با مناطق اقتصادی ای که تا حد زیادی منفک از یکدیگر خواهند بود مواجه خواهیم شد.

وی در خصوص سناریوی سوم یا اقتصاد جهانی در هم ریخته گفت: این سناریو با بدبینی ویژه‌ای به اینده اقتصاد جهانی می‌نگرد و در این چارچوب تداوم ركود اقتصادی در بخش‌های مختلف جهان و گسترش روند نظامی‌گری موجبات جنگ بر سر بازارها را فراهم خواهد آورد.

شریعتی نیا  افزود:در واقع از این منظر اقتصاد جهانی در دهه آتی نوعی بازگشت به آینده را تجربه خواهد كرد، بدان معنا كه در شرق نوعی همگرایی اقتصادی بر محور سرمایه‌داری دولتی شكل خواهد گرفت و رهبری آن را چین در دست خواهد داشت و كشورهایی چون ایران و روسیه از اعضای فعال آن خواهند بود. در دیگر سو غرب با محوریت ایالات متحده و بر مبنای اقتصاد بازار به دورانی از جنگ سرد اقتصادی باز خواهد گشت.

وی اظهار داشت: در وضعیت كنونی به نظر می رسد كه نشانه های سناریوی دوم در  روندهای اقتصاد جهانی بیش از دو سناریوی دیگر وجود دارد. شاهد این مدعا آنكه در سال‌های اخیر منطقه‌گرایی در اقتصاد جهانی به سرعت رو به رشد رفته و حتی كشورهایی چون ایالات متحده كه به طور سنتی مدافع نهادهای اقتصاد جهانی بوده‌اند اخیرا به منطقه‌گرایی روی آورده‌اند.

این عضو هیات علمی موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی در خاتمه گفت: از آنجا كه روند الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت با دشوار‌های متعددی مواجه است و در آینده‌ای نزدیك امكان تحقق آن وجود ندارد، توجه به روندهای منطقه‌گرایی به عنوان روند غالب در تجارت جهانی و گریز از حاشیه نشینی در این حوزه ضروری به نظر می رسد.