در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
یوزپلنگ‌های کشور وضعیت بسیار نگران کننده‌ای دارند/ در نایبندان فقط ۳ یوزِ نر مانده است
مدیر کل محیط زیست استان خراسان جنوبی در مورد احداث جاده در منطقه حفاظت شده این استان گفت: این جاده منطقه را نصف می‌کند و اثرات مخربی بر روی زیستگاه خواهد داشت.
«حسن اکبری» مدیر کل محیط زیست استان خراسان جنوبی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در مورد خبر احداث جاده‌ای از بجستان به بشرویه که جزو مناطق زیستگاهی حفاظت شده کشور محسوب می‌شود، گفت: احداث این جاده از طرف راه و شهرسازی طرح شد، بعد یک مطالعه‌ی فنی اولیه انجام شد تا به گزینه‌هایی برسند، این گزینه‌ها را برای ما فرستادند و ما هم به تهران منتقل کردیم، اما طبق پیگیری‌هایی که داشتم، دفتر مرکزی با احداث این جاده از دو منطقه حفاظت شده مخالف بود، چون این جاده منطقه را نصف می‌کند و اثرات مخربی روی زیستگاه خواهد داشت و هنوز هیچ تصمیمی در رابطه احداث جاده در آن منطقه وجود ندارد و با گزینه‌ی پیشنهادی هم مخالفت شده است.
هیچ مستنداتی از وجود یوز در منطقه نداریم
وی ادامه داد: ما هیچ مستنداتی نداریم که در این مناطق اصلا یوزپلنگ باشد، تنها جایی که در استان یوزپلنگ داریم نایبندان است که آنجا هم فقط ۲ الی ۳ قلاده یوز نر مانده است، امیدواریم آنجا یوزپلنگ ماده هم مشاهده کنیم، اما اینها دلیل نمی‌شود که بگوییم آن منطقه بیاهمیتی است، چون گونه‌های دیگر ارزشمندی آنجا زندگی می‌کنند.
اکبری بیان کرد: در هر حالت وقتی جاده‌ای از منطقه حفاظت شده عبور می‌کند، باعث گسست آن زیستگاه می‌شود و توجیه زیست محیطی آن بسیار ضعیف می‌شود، در واقع از همان ابتدا واضح بود وقتی چنین گزینه‌ای مطرح می‌شود نظر سازمان مخالفت با آن است، در حالی که در فضای رسانه به شکلی موضوع مطرح شد که انگار جاده‌ای از بین این زیستگاه در حال احداث است.
یوزپلنگ‌های کشور وضع بسیار نگران کننده‌ای دارند
وی در مورد وضعیت یوزپلنگ‌های کشور گفت: یوزپلنگ ها در کشور وضع بسیار نگران کننده‌ای دارد، قبلاً در دهه‌ی ۸۰ عمده زیستگاه‌های یوزپلنگ در ایران مرکزی بود که شامل پناهگاه حیات وحش نایبندان طبس در خراسان جنوبی و همینطور زیستگاه‌های استان یزد بود که اینها هسته‌ی مرکزی زیستگاه یوزپلنگ بودند، اما متاسفانه از اوایل دهه‌ی ۹۰ به این طرف تعداد یوزپلنگ‌ها در ایران مرکزی بسیار کم شد که دلایل بسیار متعددی در این موضوع دخیل بوده است.
اکبری افزود: بخشی از این دلایل کمبود طعمه در مناطق، فعالیت‌های معدنی و وجود جاده‌های اصلی است که در این منطقه احداث شد، جاده‌های شلوغی که ترانزیت از آن عبور می‌کرد، بنابراین مشاهده‌ی یوز در ایران مرکزی به شدت کاهش پیدا کرد به شکلی که ظرف سه الی چهار سال گذشته در این استان فقط یوز نر مشاهده شد که این موضوع خیلی نگران کننده است چون اگر در منطقه ماده‌ای نباشد دیگر امیدی به نجات این حیوانات نخواهد بود.
وی در پایان بیان کرد: البته در دو الی سه سال اخیر در دو منطقه‌ی شمالی ایران منطقه توران در استان سمنان و میاندشت در استان خراسان شمالی وضعیت یوز به نسبت بهتر شده است، چون چند خانواده آنجا دیده شده که تنها نقطه امید برای نجات یوز در کشور است.
