​محو «کار کودکان» نیازمند ائتلاف فراگیر اجتماعی است

« هر سال روز جهانی مبارزه با کار کودک فرصتی فراهم می کند تا از یکسو با تلاش فعالان مدنی و رسانه ای، جامعه بیش از پیش با اثرات مخرب کار بر روح و روان و جسم کودکان آگاه شود و از سوی دیگر مسئولان ذیربط، نگاهی واکاوانه به سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات مرتبط با کنترل و کاهش کار کودک داشته باشند.

واقعیت این است که «کار کودک»، پدیده ای تاریخی، مساله‌ای اجتماعی، چند سببی و با ماهیتی پیچیده است که باعث می شود این کودکان به جای آنکه کودکی کنند، در دام فقر، تبعیض و آسیب های اجتماعی بیفتند.

در این میان اما ، امسال نگرانی جدی‌تری در سطح ملی و بین المللی وجود دارد و آن اینکه به دلیل اثرات مخرب اقتصادی، اجتماعی بیماری عالم گیر کرونا از جمله  بروز بحران های جدی اقتصادی ، تشدید فقر ، اختلال در سیستم آموزشی، از بین رفتن مشاغل و گسترش  اقتصاد غیر رسمی، پدیده شوم کارکودک تشدید شود.

رویکرد رسمی و قطعی اینجانب به عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در برخورد با این پدیده شوم همواره این بوده که ممنوعیت و محو بدترین اشکال کارکودک موضوعی فوری و با اهمیت است و بویژه در زمانی که بحران کرونا نگرانی های جدی برای تشدید آن ایجاد کرده،  باید تلاش‌ها و اقدامات همه جانبه برای مقابله با کار کودک نیز گسترده‌تر شود.

البته همانگونه که بارها تاکید کرده‌ام همه دستگاه‌ها و سازمان‌های مسئول باید در مورد کار کودکان با اتخاذ رویکرد سیاستگذاری مشارکتی به مقابله با آن بپردازند؛ چرا که بدون مشارکت همه جانبه فعالان، دغدغه‌مندان مدنی، رسانه‌ای و پژوهشگران، موفقیت در این عرصه امکان پذیر نیست.

تصویب قانون «اعطای تابعیت ایرانی به فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی با مردان خارجی»، که با شکل گیری یک ائتلاف همه جانبه بین کنشگران مدنی، دانشگاهی و نهادهای حکومتی و نقش آفرینی و پیگیری‌های مستمر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی صورت گرفت و سبب شد پس از هشت دهه، برای اولین بار شرایط قانونی برای کسب تابعیت فرزندان زنان ایرانی مهیا شود یک تجربه موفق و تاریخی است و نشان داد وقتی "همه با هم باشیم" می‌توان اقدامات اساسی برای دفاع از حقوق گروه‌های محروم و آسیب پذیر انجام داد.

به دلیل وجود فقر  شدید در برخی از کشورهای همسایه، اشکال کار کودک به صورت خشن‌تری در کشور رخ می‌نماید. با توجه به این موضوع و اینکه حقوق کودکان ملیت نمی‌شناسد و یک تعهد انسانی است باید این نکته را نیز متذکر  شوم که حضور کودکان کار از کشورهای مختلف در ایران، ضرورت اتخاذ راه‌های متنوع برای مقابله با این پدیده را با  همکاری وزارتخانه‌های کشور و خارجه دو چندان می‌کند.

در پایان با تاکید بر این نکته که باید شرایطی فراهم شود تا کودکان به جای کار در محیط های نامناسب به سمت تحقق رویاهایشان گام بردارند، وظیفه خود می دانم از  همه کنشگران مدنی ، سیاسی ، پژوهگشران، اساتید دانشگاه ، اصحاب رسانه و همه آنها که با قلم ، اندیشه و گفتار و اقدامات خود در مسیر سخت حمایت از کودکان کار و از بین بردن همه اشکال کار کودک گام بر می دارند تقدیر کنم. همچنین توصیه می نمایم که در کنار امر شناسایی، تلاش و همت خود را بیش از پیش به امر توانمندسازی که کاری بنیادین، مؤثر  و البته سخت تر و پیچیده تر است معطوف نمایند.»