هدف از اجتماعی شدن سلامت، توانمندسازی مردم است

به گزارش ایلنا،‌ محمد اسماعیل اکبری، با تقسیم بندی خودمراقبتی به دو شکل شخص از خود یا مراقبت از دیگری، اظهار کرد: مراقبت شخصی از خود در قالب ارتقای سلامت و پیشگیری از بروز بیماری ها است و در صورت نبودن توانایی مراقبت در هنگام بیماری و توانبخشی، مراقبت بعد از آن انجام می شود. مراقبت از دیگری نیز معمولا در هنگام ناتوانی و بیماری انجام می شود و شخصیت های متفاوتی را پیش روی ما قرار می دهد.

وی در ادامه تصریح کرد: اساسا مطالبه گری در دو گروه فردی و جمعی بروز می کند و با دانش فرد و جمع مرتبط است. بر همین اساس، استراتژی که در این زمینه برای توانمندسازی مردم به کار گرفته می شود، با توجه به مولفه هایی مانند عمل، اعتقاد و علم است تا در نهایت تغییر رفتار مردم را به صورت دلخواه فراهم کند.

مشاور عالی وزیر بهداشت در امور اجتماعی شدن سلامت با بیان اینکه انتقال دانش به هر شکلی به تنهایی به تغییر رفتار منجر نمی شود، گفت: اعتقاد به تغییر رفتار و تمرین برای عملی کردن علم هم از ضروریات مهم است، اما مناسب ترین روش برخورد با مردم در قالب خانوار و جامعه شکل می گیرد.

اکبری خاطرنشان کرد: هر فرد حتی اگر تنها باشد به خانواده ای تعلق دارد و یا در قالب بخش اجتماعی و تشکل اجتماعی مانند مسجد، محله، کارخانه، مدرسه، دانشگاه، حوزه و محل خدمت حضور دارد. نکته مهم این است که در جمع مردم، مدیران، رهبران و سیاستگذاران حوزه سلامت نیز فراموش نشوند.

وی استراتژی مناسب برای شناخت درست نیازهای سلامت مردم، اولویت بندی کردن و انتقال اطلاعات به مردم را مهم ارزیابی کرد و گفت: انتقال اطلاعات به مردم باید به نحوی باشد که منجر به تغییر رفتار شود. روش های انتقال اطلاعات به مردم با توجه به اثربخشی های متفاوت می تواند چهره به چهره، بهره گیری از رسانه های عمومی و رسانه های مجازی باشد.

مشاور عالی وزیر بهداشت در امور اجتماعی شدن سلامت یادآور شد: محتوای علمی برای توانمندسازی مردم که برحسب نیازهای واقعی آنها و اولویت بندی و با استفاده از شواهد قطعی و یا علمی تهیه می شوند، حتی برای یک موضوع خاص در سطوح مختلف مردمی مانند سیاستگذاران، رهبران، مجریان، مردم عادی، زنان، مردان، کودکان و سالمندان می تواند متفاوت باشد.

دکتر اکبری با بیان اینکه پاسخگویی علمی به نیازهای مردم باید جامع باشد، اضافه کرد: پاسخگویی باید از نظر روانی، اجتماعی، معنوی و جسمی جامع باشد یعنی هرگز نباید تمام توجه ها را به بعد جسمانی معطوف کرد و سایر حیطه های سلامت را از یاد برد. فردی که به مردم می گوید که باید بیشتر میوه بخورید و حبوبات مصرف کنید، چنانچه مولفه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و جغرافیایی و حتی روانی مردم را نشناخته باشد و این عناصر را در تجویز خود مداخله ندهد، موثر واقع نشده و این اتفاق حسنه رخ نخواهد داد.

وی گفت: جامعیت عملکرد همراه با محتوای مبتنی بر شواهد برای گروه های خاص، برنامه یک مداخله ارزشمند برای توانمندسازی مردم است. هر اقدامی باید برای همه مردم، در قالب همه سنین و برای هر دو جنس بوده و حتما باید ادغام یافته و جامع باشد. عدالت به عنوان زمینه هر رفتاری باید مدنظر قرار گیرد و سپس تامین سلامت جوامع و گروه های مردم شکل گیرد.

مشاور عالی وزیر بهداشت در امور اجتماعی شدن سلامت تاکید کرد: در آموزش چهره به چهره، نوشتاری و شنیداری، رسانه های همگانی و مجازی، همه امکانات باید به کار گرفته شود که مهمترین آنها خود مردم و به ویژه جوامع هستند که شامل گروه های خیّرین، سازمان های مردم نهاد، هیات مذهبی، جوامع دانشگاهی و مدرسه ای هستند و این گروه ها، بازوهای اصلی مدیران برای تغییر رفتار مردم محسوب می شوند.

 اکبری یادآور شد: خوشبختانه در وزارت بهداشت گروه های مدیریتی تخصصی مختلفی در امور آموزش، پژوهش و خدمت وجود دارند که با بهره گیری از شواهد علمی روز و تجربه های مختلف، آماده تهیه محتواهای علمی لازم هستند.