برخی معتقدند پدر و مادر بَد بهتر از سازمان بهزیستی است

به گزارش خبرنگار ایلنا، هفت ساله است. جثه‌ای کوچک‌تر از جثه معمول یک کودک هفت ساله دارد و در نقاطی از آن آثار کبودی و ضرب و جرح به وضوح مشاهده می‌شود. حرف نمی‌زند و ترسیده است و این ترس زمانی که پدرش را می‌بیند به هراسی تبدیل می‌شود که موجب گریه‌های بی‌امان می‌شود؛ موضوع زمانی عجیب می‌شود که برای ادامه درمان نیاز به اجازه پدر است، مددکار حاضر در بیمارستان می‌گوید که دلیل زخم‌های کودک‌‌ همان کسی است که باید برگه اجازه ادامه درمان و جراحی را امضا کند و در ‌‌نهایت نیز کودک به‌‌ همان کسی سپرده می‌شود که او را آزار داده است؛ این داستان کودک سیستان و بلوچستانی است که توسط پدر ضرب و جرح می‌شود، مادر او را به بیمارستان می‌برد و کودک در حالی که بی‌هوش است، رضایت پدر آزارگر را برای درمان نیاز دارد و در نهایت قانون اجازه می‌دهد، کودک آزار دیده به دست همین پدر سپرده شود.

براساس آمار بیشترین موارد کودک‌آزاری یعنی ۴۲ درصد توسط افراد خانواده رخ می‌دهد و حدود ۳۹ درصد از کودک آزاری‌ها نیز در محیطی خارج از خانواده رقم خورده‌است؛ یعنی عامل حدود ۴۲ درصد از کودک‌آزاری‌ها والدین و اعضای اصلی خانواده است.

طیبه سیاوشی (نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی) در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در این رابطه گفت: مسالهٔ مهم، ولایت مطلقهٔ پدر و جد پدری است که بر مبنای فرهنگ و عرف در جامعه وجود دارد و به هیچ وجه نیز حذف ‌شدنی نیست.

وی با اشاره به بررسی لایحهٔ حمایت از کودکان و نوجوانان تصریح کرد: در بررسی این لایحهٔ با ماده قانونی که به سازمان بهزیستی این اجازه را می‌داد، درصورتی‌که بچه آزار دیده باشد، در حمایت این سازمان قرار بگیرد مخالفت شد و اعضا معتقد بودند پدر و مادر بد بهتر از سازمان بهزیستی است!

سیاوشی تاکید کرد که هنوز چتر حمایتی در کشور ما به آن شدت نیست که بتواند این بچه‌ها را تحت‌حمایت خود به شکل مناسب قرار بدهد و به‌رغم تلاش‌هایی که سازمان بهزیستی کرده است؛ اما متاسفانه به‌دلیل نبود امکانات لازم نتوانست این جمعیت از کودکان را که اکنون مشکل دارند؛ تحت‌پوشش قرار بدهد چه برسد به اینکه این قانون نیز به تصویب برسد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در ادامه گفت: اگر لایحه حمایت از حقوق کودک و نوجوان به تصویب برسد؛ می‌توان این را انتظار داشت که اگر بچه‌ای مورد ضرب و شتم پدر و مادر قرار گرفت یک یا دو ماه از خانواده‌ گرفته شود. مساله این است که در کشور اصطلاح چهاردیواری وجود دارد؛ به طور مثال بچه‌ها در خانه ضرب و شتم می‌شوند و حتی مورد آزار پدری که معتاد به شیشه است قرار می‌گیرند، ولی کسی ورود نمی‌کند به این دلیل که می‌گویند پدر و مادرش هستند.

سیاوشی تاکید می‌کند که به هر حال هنوز آن زیرساخت‌هایی را که برای اجرایی شدن قوانین در رابطه با کودکان لازم است وجود ندارد؛ اما در هر صورت این قوانین به‌ تصویب خواهد رسید؛ اما با امکانات و فرصت‌ها فاصله داریم.

وی با بیان اینکه امیدواریم قانون بتواند در این زمینه راهگشا باشد، گفت: شاید تا حدودی با نظارتی که طی همین مدت کوتاه در آینده خواهیم داشت، بتوانیم یک سری مسائل را حل و فصل کنیم.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با اشاره به لایحه حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان بیان داشت: در ماده ۹ لایحهٔ حمایت از کودکان و نوجوانان به‌طور مفصل اما کلی در مورد اینکه چنانچه پدر و مادر نسبت به فرزندشان دچار بزه شوند، جرم انگاری شده است و به طور مثال در مورد اینکه بچه تا چه حدی مورد ضرب و شتم قرار گرفته، درصد‌ها تعیین شده است و همچنین در رابطه با اینکه بچه اگر دچار مشکل عضو بشود و پدر این بزه را انجام داده باشد نیز جرم‌انگاری شده و متناسب با آن سه یا شش ماه یا ‌حتی یک سال نیز مجازات درنظر گرفته شده است.

وی خاطرنشان کرد: برخی نمایندگان با این هم مخالفت می‌کنند و این مساله را مطرح می‌کنند که اغلب کودک آزاری‌ها در خانواده‌های فقیر رخ می‌دهد و این پدران اگر یک سال به زندان بروند خانواده محروم‌تر و فقیر‌تر می‌شوند.

وی در ادامه گفت: متاسفانه بد‌ترین و دردناک‌ترین قسمت این است که دختران و حتی پسرانی هستند که در خانواده‌ها مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند، در واقع وقتی شما می‌خواهید، این کودکان را تحت‌حمایت قرار بدهید و پدر، مادر و یا حتی اقوامی که به این بچه آزار رساندند را از این‌ها دور کنید؛ از امکانات حمایتی لازم برخوردار نیستید.

 سیاوشی با ابراز امیدواری از اینکه نقش پررنگ‌تری در لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان به NGO‌ها داده شود، گفت: NGO‌ها می‌توانند در دادگاه‌ها به‌عنوان شاهد حضور داشته باشند، این یک پیشرفت بزرگی است، اما باید نقش پررنگ‌تری را به NGO‌ها بدهند، چون خود سازمان بهزیستی هم آن‌ها را به‌ عنوان شرکای اجتماعی‌‌اش پذیرفته است و این یک گام اساسی رو به جلو است.

وی در ادامه گفت: سازمان بهزیستی به‌تنهایی نمی‌تواند؛ فضای وسیعی را که دچار آسیب‌های اجتماعی از خشونت علیه زنان تا خشونت علیه کودکان است را مدیریت کند و واقعا نیازمند این است که این تشکل‌های مردم‌نهاد را در کنار خود داشته باشند که بتواند به کودکان و زنان کمک کنند. در بسیاری از پنل‌ها، همایش‌ها و سمینارهایی هم که برگزار شد، سازمان بهزیستی و NGO‌ها با هم حضور داشتند و این یعنی نقش آن‌ها در کنار هم پذیرفته شده است.