عضو شورای شهر تهران در گفت‌وگو با ایلنا:
دوران فشار ذی‌نفعان بر شهرداری برای اجرای مگاپروژه‌ها پایان یافته‌است
عضو شورای شهر تهران گفت: تصور نمی‌کنم که مانند دوره گذشته قرار باشد، تحت فشار ذی‌نفعان برای اجرای مگاپروژه‌ها قرار بگیریم و دلیل آن نیز تغییر رویکرد شهرداری است.
بهاره آروین، عضو شورای شهر تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در پاسخ به این سوال که آیا امکان دارد در دوره جدید مدیریت شهری نیز پیمانکاران بتوانند برای اجرای پروژه‌های مولتی میلیاردی به شهرداری فشار بیاورند، گفت: این فشار در حوزه‌های مختلف مناطق شهرداری نیز بعضا اتفاق می‌افتاده است، در حقیقت نه تنها در مگاپروژه‌ها بلکه در پروژه‌های عمرانی دیگر نیز وجود داشته است.
او درباره علت اصرار پیمانکاران ادامه داد: پیمانکاری که این نوع کارهای عمرانی را انجام می‌دهند برای انجام پروژه یک سری دستگاه‌ها و تجهیزات خرید و سرمایه‌گذاری کرده‌است. برخی از این دستگاه‌ها بسیار گران‌قیمت هستند و پس از اتمام پروژه بلااستفاده می‌مانند، در نتیجه پیمانکار به دنبال این می‌افتد که پروژه‌های مشابهی را انجام دهد. پروژه‌هایی مثل پل صدر که شاید ضرورت چندانی نداشته باشند و یا آنکه پیامدهایشان نامناسب باشد.
عضو شورای شهر تهران در انتقاد به پروژه‌هایی همچون پل صدر گفت: از نظر من هر چقدر در تهران برای خودروها راه باز کنیم، نه فقط اتلاف هزینه است، بلکه در اندک مدتی استفاده از ماشین شخصی را تشویق کرده‌ایم، لذا یک دورِ باطل است. بنابراین هر چقدر بزرگراه و خیابان بسازیم، استفاده از خودروی شخصی را تشویق می‌کنیم و جدا از هدررفت بنزین و ایجاد هزینه آلودگی هوا را هم به دنبال دارد، درحالی که این هزینه می‌توانست در حمل و نقل عمومی صرف شود، واقعیت این است که باید انتخاب کرده و نارضایتی برخی را در راستای تقسیم عادلانه منابع شهر بپذیریم.
او ادامه داد: این‌طور نباشد که افرادی که خودروی شخصی ندارند، مجبور باشند ساعت‌ها در ازدحام وسایل حمل و نقل عمومی گیر کنند، اما مالکان خودروی شخصی برای هر کار کوچک روزانه نیز از خودروی شخصی استفاده کنند.
عضو کمیسیون برنامه و بودجه با تاکید بر اینکه رویکردها در مدیریت شهری تغییر کرده است، گفت: جابجایی هزینه‌ها و عادلانه کردن آن ضرورتی است که شهرداری به آن واقف است و آن را به کار خواهد گرفت. تصور نمی‌کنم که مانند دوره گذشته قرار باشد، ما تحت فشار قرار بگیریم و دلیل آن نیز تغییر رویکرد شهرداری است.
او ادامه داد: زمانی که رویکرد به شهر عمرانی و سازه‌ای باشد، تحت تاثیر گروه‌های ذی‌نفع قرار می‌گیرید. با این حال شاید بتوان در اماکن دیگر از قدرت این پیمانکاران استفاده کرد، ولی درون شهر تهران دیگر نیازی به این نوع پیمانکاران وجود ندارد و براساس برنامه 1404 تهران در حوزه بزرگراه‌سازی جلوتر از برنامه است، درنتیجه باید رویکرد، منابع و توجه را به سمتی برگردانیم که تاکنون در آنها خلأ وجود داشته است.
