دوباره مهر، دوباره زندگی

آموزش و پرورش برای خروج از وضع موجود، علاوه بر تغییر نگاه نخبگان و نهادهای دیگر، به تحول در متن و برنامه و تغییر در شیوه مدیریت آموزش و پرورش نیاز دارد. فاصله میان کیفیت مدارس در مناطق مختلف باید کاهش یابد و این از مصادیق عدالت آموزشی است. برای تحقق این مهم علاوه بر فراهم شدن زمینه های قانونی از سوی قانون گذار نیاز است تا تمرکز خودمان را در تصمیم گیری کاهش داده و بهره وری منابع را افزایش دهیم.

در آموزش و پرورش تلاش خواهیم کرد تا ضمن کاستن از سنگینی ساختار ستادی، اولویت اصلی خود را مدرسه و پشتیبانی از ارکان آن قرار دهیم.

نظام آموزشی، مسئولیتی بالاتر از خواندن و نوشتن دارد و آن مهارت های ضروری زندگی و اخلاق مداری است. تمرکززدایی، راهبردی برای رسیدن به این هدف است. در این مسیر مدیران آموزشی باید مهارت لازم را کسب کنند. نظام اداری آموزش وپرورش باید برای این مهم تمام تلاش خود را بکار ببندیم تا دانش آموزان در محیطی شاداب و به دور از اولویت های مصنوعی مانند کنکور، مهارت های ضروری برای زندگی در جهان جدید را بیاموزند.

نظام رسمی آموزش و پرورش، پذیرنده کودکانی با دامنه وسیعی از تنوعات زیستی، زبانی، خانوادگی، فرهنگی و اجتماعی است. در این میان دغدغه نهاد آموزش و پرورش تضمین دسترسی همه کودکان و نوجوانان به آموزش و پرورش با کیفیت است.

آموزش و پرورش بدون مشارکت بخش غیردولتی و بهره مند شدن آموزش و پرورش از سرمایه های فکری و مادی قادر به تحقق اهداف خود نخواهد بود.

امید است همگان به ویژه نخبگان جامعه و نیز اولیا گرامی با مشارکت فکری در امور مدرسه یاریگر معلمان و مربیان فرزندان خویش باشند.