طرح های عمرانی و عوامل طبیعی سبب شد:
تخریب بخشی از گورستان پیش از تاریخ مرسین
فعالیتهای عمرانی ، باران و سیلاب های شدید سبب تخرب بخشی از گورستان مرسین متعلق به دوره های عصرآهن 3 و 4 شد.
به گزارش ایلنا، مهرداد ملک زاده سرپرست هیات باستان شناسی گورستان مرسین شهمیرزاد با اعلام این مطلب گفت :گورستان باستانی مرسین در شرق روستای تلاجیم و در ارتفاعات شرق رودخانه سفیدرود در بخش پشتکوه شهرستان مهدی شهر (سنگسر)قراردارد.
وی هدف از کاوش نجات بخشی گورستان مرسین که اواسط تابستان 93 آغاز شد را بررسی باستان شناختی ،شناسایی و مستندنگاری آثار تاریخی – فرهنگی محدوده سد فینسک و بدست آوردن اطلاعات از محوطه ها پیش از به زیر آب رفتن آنها اعلام کرد.
به گفته این باستان شناس ،با توجه به شواهد سطحی مشخص شد دراین محدوده ، گورستان مربوط به عصر آهن 3و4 وجوددارد که با توجه به اهمیت این گورستان و ناشناخته بودن فرهنگ های این برهه زمانی دراستان سمنان ، کاوش دراین گورستان پیشنهاد شد.
ملک زاده افزود: در کاوش صورت گرفته برای شناخت وسعت گورستان و دست یابی به اهداف علمی کاوش ، سه کارگاه در سه سطح مختلف با توجه به یافته های سطحی ایجاد شد که متاسفانه کاوش در کارگاههای یک و دو ناامیدکننده بود.
وی گفت : باران های شدید و سیلاب های عظیم از یک سو و فعالیتهای عمرانی از سوی دیگر باعث تخریب کلی این بخش گورستان شده بود به طوری که درکارگاه یک تنها بقایای دو گور آشفته شناسایی شد و در کارگاه دو نیز هیچ گوری شناسایی نشد.
وی در ادامه گفت : در کارگاه 3 که در بخش مسطح بالای رودخانه ایجادشده بود گورها از آسیب باران و سیلاب درامان بوده اما فعالیتهای انسانی صدماتی به برخی گورها واردکرده بود که با کاوش دراین کارگاه تراکم زیادی از گورها شناسایی شد به طوری که در کاوش 60متر مربع 15تدفین شناسایی شد .
به گفته ملک زاده ،گورستان مرسین در چشم انداز محدود کاوش شده خود مواد فرهنگی را آشکار کرد که همگون و همسان با مواد فرهنگی پیش تر شناخته شده عصر آهن پایانی درمرکزو غرب فلات ایران بود.
سفالینه های یافت شده از مرسین گونه شناسی و شکل شناسی آشنای عصر آهن پایانی را عرضه می کند .
ملک زاده در پایان گزارش خود به چهاردهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی گفت : اگر نخواهیم درتاریخ گذاری تعجیل کنیم می توانیم بگوییم این گورستان مربوط به واپسین دهه های عصر آهن 3 و نیمه نخست دوره هخامنشی است و این مجموعه سفالی نمایانگر سنت محلی نوشناخته بوده و بیشتر سفالینه ها متعلق به کوچندگان نایکجانشین است .