پزشکان ما از جنس بوعلی سینا هستند

به گزارش ایلنا به نقل از پایگاه خبری پلیس، سردار سهید منتظرالمهدی طی یادداشتی معتقد است گر چه پزشکان ما در دانش و تخصص های مختلف پزشکی سرآمدند و در شمار برترین ها و بهترین ها جای می گیرند، اما آنان تنها بخشی از منزلت و موقعیت اجتماعی ممتاز خود را از این دانش برتر اخذ می کنند. چه، آنچه باعث شده است تا جامعه ما این گروه برگزیده را قدر بدانند و ممتاز بشمارد علاوه بر دانش، ویژگی های اخلاقی ، روان شناختی و شخصیتی آنان است.

در این یادداشت می خوانید:

یک. در هر جامعه ای گروه ، یا گروه‌هایی از اقشار مختلف جامعه از شأن ، موقعیت و احترام ویژه‌ای در نزد اهالی کوچک و بزرگ آن جامعه برخوردارند. بی نیاز به هیچ حجت و استدلالی چنین جایگاه ممتازی از سر اتفاق و یک شبه فراچنگ زده نشده است. بلکه بر اثر جمع جبری شماری عوامل و در گذر زمان ، و گاه طی سده‌ها ، پدید آمده است. در جامعه ایران یکی از گروه‌هایی که واجد چنین جایگاه ممتازی است و بر اساس شواهد پژوهشی و پیمایشی همواره در ردیف های نخستین ” منزلت اجتماعی “ جای می گیرد، گروه پزشکان (جامعه پزشکی) است. به تعبیر روشن تر، وقتی از شماری معرف از شهروندان ایرانی ، از هر قشر و سن و طبقه و صنفی ، خواسته شود تا بر اساس شاخص ها و مولفه‌های از پیش تدقیق شده ” منزلت “ و ” جایگاه “ اجتماعی ، پنج شغل ( با صنف و گروه ) نخست را فهرست کند بی هیچ شک و شبهه ای شغل پزشک و گروه پزشکان ، یکی از آن شغل و گروه و اغلب در ردیف دوم و سوم ، خواهد بود.

(اساتید حوزه و دانشگاه که شمار قابل توجهی از آنان را نیز پزشکان تشکیل می دهند ، اغلب در صدر قرار می گیرند).

دو. در پی جویی و علت یابی منزلت ویژه و بالای پزشکان ، به ویژه در جامعه پر قدمت ما ، باید سوار قطار زمان شویم و حداقل چند سده به عقب بازگردیم ، یعنی درست به زمانی که جامعه عده ای را ”حکیم“ نام نهاد و آنان را به صدر نشاند و معرفت دینی داشتند و در فلسفه و علوم عقلی خبرگان زمان خویش بودند هم بر دانش عقلی اشراف و آگاهی داشتند و هم سوای همه آنها آلام مردمان زمان خویش، اعم از آلام جسمانی و روانی ، را مداوا می کردند و التیام می بخشیدند. خلاصه آنکه از جنس نابغه بزرگی همچون بوعلی سینا بودند و لاجرم ”علامه دهر“ خویش . اینک وقتی با رویکردی پس نگرانه در توانایی‌ها و قابلیت های حکیمان جامعه خود تامل می ورزیم ، و بر اساس آثاری که از آنان بر جای مانده است به مداقه و اندیشه می پردازیم در می یابیم که آنان ”باهوش“ های زمان خود بوده اند. بسیاری‌شان ذهن خلاقی داشته‌اند و مهم تر از آن ، نیک نامان با اخلاق و وارسته عصر و دوران خود بوده اند. از همین روی اگر گذشتگان ما حکیمان را بر صدر نشانده و منزلت اجتماعی مهمتری ارزانی آنان داشته‌اند نه تنها گام در مسیر خطا ننهاده‌اند بلکه بر اساس عقلانیت خویش به داوری پرداخته اند و آن گونه که می‌بایست و شایسته بوده است رای و نظر داده اند و خود بدان عمل نموده اند.

سه. پزشکان امروز ما نیز از همان جنس اند. همه ما می دانیم که اینان در رقابتی بسیار شدید و نفس‌گیر و طاقت فرسا و پس از آنکه متون آموزش داده شده در سال‌های طولانی مدرسه را خط به خط و قاعده به قاعده به خاطر می‌سپارند و فرا می‌گیرند و با برخورداری از تراز هوشی بالاتر از حد میانگین و توسعه جامعه و پشتکار وصف‌ناپذیر، از میان خیل عظیم و پرشمار مشتاقان و داوطلبان وارد دانشکده های پزشکی می شوند و بهترین سال های زندگی خویش را صرف فراگیری متون دشوار ، پیچیده و غامض پزشکی و رشته‌ها و شاخه‌های پیرامونی می‌نمایند و پس از گذراندن موفقیت‌آمیز آزمون‌ها و دوره‌های پر تعداد در کسوت پزشکان در می‌آیند ، و این آغاز راه است. آنان حتی اگر در همان ” پزشکی عمومی“ که حداقل هفت سال وقت و عمر خویش را بصورت شبانه‌روزی و بی وقفه صرف آن کرده‌اند، باقی بمانند باید همواره خود را ”به روز“ نمایند. و این به روز رسانی یعنی شرکت در چندین و چند کنگره و دوره و کارگاه آموزشی و پژوهشی و بالینی.

اما، می‌دانیم که بسیاری از این جماعت نخبه و باهوش به آن حد بسنده نمی‌کنند بلکه با تلاش و پشتکار شبانه روزی تراز دانایی خود را فزونی می بخشند و پس از شرکت در آزمون های علمی دشوار و دشوارتر وارد دوره های تخصصی و فوق تخصصی، خواه در داخل کشور یا خارج از کشور ، شوند. در این دوره‌های تخصصی و فوق تخصصی نیز پزشکان ما نه تنها به قله‌های دانش پزشکی دست می یابند بلکه خود به جمع تولیدکنندگان این دانش می پیوندند.

آنان به سبب هوش سرشار، ذهن و پشتکار مثال زدنی خود خیلی زود از همتایان خارجی خود پیشی می‌گیرند و هر یک در قلمرویی از قلمروهای پر تعداد علم پزشکی شگفتی می آفرینند. و همه اذعان داریم که اینک پزشکان ما یک سر و گردن از پزشکان سایر بلاد عالم بالاترند و سالها است که دانشمندان و خردمندان دنیا بر چنین واقعیتی مهر تایید زده اند.

چهار. گر چه پزشکان ما در دانش و تخصص های مختلف پزشکی سرآمدند و در شمار برترین ها و بهترین ها جای می گیرند، اما آنان تنها بخشی از منزلت و موقعیت اجتماعی ممتاز خود را از این دانش برتر اخذ می کنند. چه ، آنچه باعث شده است تا جامعه ما این گروه برگزیده را قدر بدانند و ممتاز بشمارد علاوه بر دانش ، ویژگی های اخلاقی ، روان شناختی و شخصیتی آنان است. از شواهد و قرائن چنین پیداست که پزشکان ما از حس ”مسئولیت پذیری“ بالایی برخوردارند ، نوع دوستی آنان مثال زدنی است، علیرغم دانش و موقعیت ویژه ، ”فروتن“ هستند راز دارند ، به همگان احترام می گذارند و در شرایط دشوار، نظیر جنگ و بحران‌هایی همچون زلزله و سیل و .... سختی‌ها و دشواری‌ها را بر خود هموار می‌سازند تا بر زخم وارد شده بر جسم و جان هموطنانشان مرهمی بگذارند، آنان از واکنش‌های تبعیض آمیز بدورند و هرگز کسی را از خدمات خویش محروم نمی‌سازند و لاجرم اگر پزشکی چنین خصوصیات مضاعفی همچون حس مسئولیت پذیری و فروتنی و دلدادگی به منبع لایزال الهی را نداشته باشد، در نزد مردم جایگاه و منزلتی نخواهد داشت.

و سرانجام، اگر امروز کشور ما از حیث شاخص‌های بهداشتی و درمانی و تراز دانش پزشکی در شمار کشورهای مترقی و توسعه یافته و مدرن جهان جای می گیرد بی‌گمان مدیون هوشمندی، خبرگی، تعهد و تقوای پزشکان محترم است. پس، همچون همیشه به این قشر پر تلاش، متعهد و نخبه احترام بگذاریم و قدردان زحماتشان باشیم.