مدیریت زنان بر دانشگاه‌ها، راهبرد ورزیدگی و ارتقاء مدیریت بانوان در کشور

به گزارش ایلنا، در نامه ابوالفضل فاتح به وزرای آموزش عالی و آموزش پزشکی آمده است: نقش آفرینی و تاثیر فزاینده زنان در جهان پیچیده‌ی ما بر کسی پوشیده نیست. در چهار دهه گذشته و در سایه تحولات عمیق فرهنگی و اجتماعی در کشور عزیزمان، خوشبختانه بخش عظیمی از بانوان میهن در رشته‌های مختلف علمی پذیرفته و توانستند به عالی‌ترین سطوح آموزشی و علمی و پژوهشی دست یابند. بی‌تردید رسیدن به کمیت ۶۰ درصد کل دانشجویان کشور برای بانوان نشان دهنده‌ی ذکاوت و تلاش و اراده و ترقی خواهی زنان، و از افتخارات کشور عزیزمان پس از انقلاب اسلامی است.

اما همچون بسیاری از عرصه‌های دیگر، متاسفانه زنان فرهیخته‌ی کشورمان به نسبت حضور در دانشگاه‌ها و بهره مندی از آموزش عالی، به مناصب عالی مدیریتی نهادهای علمی دست نیافته‌اند و شاهد نوعی‌ عدم توازن بین تحصیلات دانشگاهی و اخذ مسئولیت‌های عالی مدیریتی هستیم. حال آن که یکی از والاترین و شایسته‌ترین میدان‌ها برای ورزیدگی و ایفای مسئولیت‌های عالی اجتماعی و سیاسی آتی بانوان، حضور در مناصب مدیریتی دانشگاهی است.

نمی‌توان درهای دانشگاه را به روی زنان گشود، اما درب‌های مشارکت اجتماعی و اخذ مناصب مدیریتی عالی را محدود کرد. باور کنیم، احساس تبعیض در نزد زنان تحصیل کرده بسی کشنده‌تر و چالش آفرین‌تر از آن است که حتی خدایی ناکرده محروم از سواد بمانند و این احساس تبعیض، هم روح خانواده و جامعه را دستخوش آزردگی و رنج ساخته و هم منشاء کاستی‌ها و نارضایتی‌هایی می‌گردد که در بخش‌های دیگری خود را نشان می‌دهد.

مردان امروز میهنمان در دامان مادرانی از همین جامعه پرورش یافته اند، مادرانی که همواره به نیک سیرتی، وزانت و ایمان شهره اند. اگر وضع امروز جهان را بنگریم، در می‌یابیم که مردان و زنان ایرانی چه در میان کشورهای منطقه و چه کشورهای جهان از جمله پاک‌ترین و عفیف ترین‌ها هستند.

سخن از فمینیسم افسار گسیخته یا نادیده گرفتن موازین دینی و عقلی یا تقلیل گرایی در صلاحیت‌ها یا پوچ پنداری تفاوت‌های فرهنگی جوامع نیست. سخن از عدالت و انسانیت است. انصاف و مصلحت و تجربه بشری نیز اقتضا دارد، آن دسته از شکاف‌های عظیم مدیریتی که تحت تاثیر تفسیرهای ضیق از مشارکت بانوان ایجاد شده، مرهم شود. علاوه، هیچ جامعه‌ای در جهان پر رقابت امروز و آینده، نمی‌تواند با نادیده گرفتن زنان و یا حذف نیمی از جامعه، قله‌های ترقی را طی کند.

با این مقدمه، به محضر شما اساتید گرانقدر که خود از دانشمندان و عدالتخواهان و باورمندان به توسعه‌ی میهن عزیزمان هستید و با علم به این که راه حل بسیاری از معضلات کشور از مسیر دانشگاه می‌گذرد و اگر دانشگاه در کاربست این سیاست موفق شود، تعمیم آن به جامعه از پشتوانه تجربی و علمی قوی‌تری برخوردار خواهد شد، پیشنهاد می‌شود، با شجاعت و با عبور سریع از موانع، سیاستی اتخاذ و مسیری را بگشایید که در کسب مقام استادی هیچگونه تبعیضی روا نشود و در انتصابات دانشگاهی و در همه سطوح مدیریتی از گروه‌های علمی و پژوهشکده‌ها و دانشکده‌ها نیز شایسته سالاری ملاک عمل قرار گرفته و هر گونه تبعیض و موانع حضور بانوان نخبه و دانشمند رفع شود و در سطح روسای دانشگاه‌ها به ویژه دانشگاه‌های مهم، نیز به تعداد چشم گیر و نه صرفا نمایشی، زنان مدیر و توانمند معرفی و به کار گرفته شوند. اگر بین تعداد اساتید زن و تعداد مدیران، عدم تناسب و شکافی بزرگ مشاهده می‌شود، نیازمند بررسی عمیق است. باید پیش فرض‌های منفی نسبت به زنان را کنار گذاشت و تحت تاثیر القائات نگران کننده یا وسواس گونه و تنگ نظری‌های شخصی قرار نگرفت و صرفا شایستگی‌های شغلی و توانمندی‌های مدیریتی را ملاک قرار داد. نیک می‌دانیم که اینک روسای بسیاری از دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها و قطب‌های علمی مطرح جهان زنانند.

با این راهبرد انسانی، تحول ساز و دوراندیشانه، نه تنها موجب فرهنگ سازی، ارائه الگو و ارتقاء منطقی و هدفمند بانوان کارآمد در دیگر سطوح مدیریتی کشور، که موجب نقش آفرینی موثرتر و متفاوت‌تر دانشگاه در توسعه‌ی اجتماعی، و زمینه‌سازی برای عدالت و رشد و تعالی کلی جامعه و حتی تغییر و توازن در اخلاق حکمرانی نیز خواهید شد، ان شاء الله. بنگریم که هر جا فضا را برای زنان فراهم ساخته ایم، نتایج درخشانی کسب کرده‌ایم و فراموش نکنیم که قدرت‌مند ساختن زنان، فقط قدرتمند ساختن ایشان نیست، بلکه قدرتمندتر ساختن و متوازن‌تر شدن، همه جامعه است و در دنیای آینده، تمدن قوی تمدن مردانه نیست، تمدنی است که از دل توانمندسازی همه ظرفیت‌های جامعه صرف نظر از تبعیض‌های ناروای جنسیتی برخاسته است.