وزیر اسبق بهداشت:
«امید به زندگی» در مناطق مختلف تهران متفاوت است/ وزیر بهداشت آینده، تفاوت‌ها را علت‌یابی کند
وزیر اسبق بهداشت گفت: امید به زندگی در همین تهران بین مناطق مختلف شهرداری متفاوت است یعنی در منطقه یک امید به زندگی داریم که با خیلی از کشورهای اروپایی برابری می‌کند و در بعضی مناطق به شدت کاهش پیدا می‌کند و از برخی مناطق محروم کشور هم پایین‌تر است.
به گزارش ایلنا، کامران باقری لنکرانی با ارائه راهکارها و پیشنهادهایی به دولت آینده در حوزه سلامت گفت: در بین کاندیداهای ریاست‌جمهوری سه پزشک داریم خود این نشان می‌دهد که اولاً سرمایه اجتماعی گروه پزشکی و کسانی که در نظام سلامت شاغل هستند کم نیست که ۵۰ درصد کاندیداهای ما از این گروه هستند و خب طبیعتاً توقع است که همه این‌هایی که خودشان را در معرض انتخاب عمومی قرار دادند حتی اگر انتخاب نشوند کمک کنند که ما تصمیم‌گیری‌های مناسب‌تری در این حوزه داشته باشیم و مطلب دیگر این است که واقعاً مشکلات نظام سلامت مشکلات فنی است یعنی ما نباید این حوزه را حوزه سیاسی کنیم.
وی افزود: لازم است در نظام سلامت اگر کسی بخواهد برنامه‌ای بدهد واقعاً کسی باشد که منافع شخصی و گروهی را بتواند کنار بگذارد. نظام سلامت احتیاج به حکمران‌هایی دارد که بی‌غرض، فنی و کارشناسانه نظر بدهند، نظام سلامت باید مصلحت اول و آخرش، مصلحت عامه مردم و عدالت در سلامت باشد.
بنابر اعلام روابط عمومی همایش‌های مشترک هپاتیت، آندوسکوپی گوارشی و جامع گوارش و کبد، باقری لنکرانی تصریح کرد: الان یکی از معضلاتی که داریم این است که تفاوت‌ها در کشورمان خیلی زیاد است؛ مثلا حتی به شاخص خیلی مهمی مثل امید به زندگی که نگاه می‌کنیم امید به زندگی در همین تهران بین مناطق مختلف شهرداری متفاوت است یعنی در منطقه یک امید به زندگی داریم که با خیلی از کشورهای اروپایی برابری می‌کند و در بعضی مناطق، این به شدت کاهش پیدا می‌کند و از برخی از مناطق محروم کشور خودمان هم پایین‌تر است. کسی که در وزارت بهداشت قرار می‌گیرد و می‌خواهد تولیت نظام سلامت را داشته باشد حتماً باید نسبت به این تفاوت‌ها حساس باشد و درست و به‌موقع رصدشان کند و بتواند برای آن برنامه داشته باشد، علت‌یابی کند و به نتیجه برسد.
باقری لنکرانی در پاسخ به این سوال که به وزیر بهداشت آینده توصیه می‌کنید که روی چه کاری بیشتر تمرکز داشته باشد؟ گفت: در چند حوزه گلوگاه داریم یک گلوگاه خیلی مهم ما نگهداشت نیروی انسانی است، اگر درست به این موضوع بپردازیم خیلی از مشکلات‌مان را می‌توانیم حل کنیم. یک گلوگاه دیگرمان نابرابری است اگر به این گلوگاه هم توجه کنیم باز می‌توانیم تاثیرگذار باشیم و گلوگاه سوم‌مان هم که یک قدری با گلوگاه دوم بی‌ارتباط نیست بحث تامین زیرساخت‌هاست و نه فقط زیرساخت‌ها به معنی ساختمان بلکه آن تجهیزات و داروها و ملزوماتی است که برای بهداشت و درمان به آن احتیاج است، این گلوگاه‌ها به نظرم گلوگاه‌های خیلی مهمی است.
رئیس انجمن علمی آندوسکوپی‌های گوارشی افزود: آن‌قدر کار در وزارت بهداشت زیاد است که روزمرگی‌ها اجازه تفکر را ممکن است از آدم سلب کند و اگر ما با این نگاه منظومه‌ای واردش نشویم در روزمرگی‌ها غرق می‌شویم و حتی اگر بخواهیم روزمرگی‌ها را هم درست حل کنیم احتیاج به نگاه منظومه‌ای است.
وی در پاسخ به این سوال که در مواردی نمایندگان مجلس، استانداران، فرمانداران و اعضای هیات‌دولت در حوزه تصمیم‌گیری نظام سلامت مداخله می‌کنند، وزیر بهداشت آینده چطور می‌تواند این چالش را رفع کند، گفت: بالاترین مقام اجرایی کشور رئیس‌جمهور است اگر ما وزیر بهداشتی داشته باشیم که مورد اطمینان رئیس‌جمهور و مورد حمایت رئیس‌جمهور باشد مهم است، قاعدتاً هرکسی که به مقام وزارت رسید باید مورد اطمینان رئیس‌جمهور بوده باشد ولی گاهی پیش آمده و دیدیم که یک وزیر بهداشتی به رئیس‌جمهور نزدیک‌تر بوده و یک نفر دورتر و این روی میزان حمایت و اقتدار وزیر صرف‌نظر از خصوصیات خود فرد، درجه علمش، درجه وابستگی‌اش به شغل که این هم بالاخره یک نکته‌ای است، تاثیر داشته است. بعضی‌وقت‌ها افرادی داشتیم که تمام هویت‌شان را در شغل اعتباری و ریاست تعریف کردند این‌ها مجبور می‌شوند، امتیاز بدهند ولی کسی هست که این شغل یا منصب را به عنوان یک فرصت خدمت می‌بیند، از اصولش کوتاه نمی‌آید، بالاخره همه این‌ها تاثیر دارد.
