نگاه واحدی در سطح ملی برای شیوه تامین معلم وجود ندارد

علی رضا احمدی جشفقانی؛ وزیر آموزش و پرورش دولت نهم در گفت و گو با خبرنگار ایلنا گفت: برنامه ریزی بلند مدتی برای تربیت معلم از طریق دانشگاه فرهنگیان و دانشگاه شهید رجایی وجود نداشته است و شاهد نگاه واحدی هم در سطح ملی برای شیوه تامین معلم و مربی نیستیم.

وزیر آموزش و پرورش دولت نهم در خصوص معضل همیشگی کمبود معلم بیان کرد: اسناد بالا دستی حکایت از آن دارد که همه‌ی معلمان در دانشگاه فرهنگیان و شهید رجایی تربیت شوند و یا دست کم بخشی از دوران آموزش خود را زیر نظر یکی از این دانشگاه ها سپری کنند، اما در این خصوص رؤسا و وزرای دولت های پیشین نظر یکسانی نداشتند و در دولتی که این اعتقاد وجود نداشته باشد، ظرفیت های جذب دانشجود نیز کاهش پیدا می کند.

وی ادامه داد: این در حالی است که فارغ التحصیلان این دانشگاه باید کمبود نیرو را جبران کنند، اما وقتی چند سال قبل سرمایه گذاری برای تربیت نیروها صورت نگرفته است، با تغییر دولت، در دولت بعدی با کمبود نیرو مواجه خواهیم شد.

احمدی درباره وضعیت آموزشی در مناطق کمتر برخوردار با توجه به کمبودهایی که وجود دارد، اظهار کرد: با در نظر گرفتن نسبت معلم به دانش آموز می‌توان نیاز واقعی را متوجه شد؛ بطور معمول برخی از مناطق تقاضای بیشتری به معلم دارند و در حاشیه شهر ها و روستاها و مناطق کم‌ برخوردار این تقاضا کمتر است؛در مناطق روستایی و کم جمعیت با آنکه نسبت معلم به دانش آموزان ممکن است  مناسب تر باشد، اما بازهم کمبود معلم محسوس است و چون طبعا تعداد دانش آموزان کمتری داریم و گاها کلاس های درس با کمتر از ده نفر تشکیل می شوند و این تعداد شامل مقاطع مختلف تحصیلی هستند  این امر مهم باعث افت کیفیت تحصیلی می شود؛ برای حل این مشکل می توان به گونه ای برنامه ریزی کرد که دانش آموزان روستاها و مناطق حاشیه نشین به مناطقی که دارای مدارس شبانه روزی هستند، بروند یا سرویس ایاب و ذهاب برای آنها فراهم شود تا امکان تحصیل آنها در مراکز شهرها و مدارسی که کیفیت آموزشی بالایی دارند، فراهم شود.

احمدی در خصوص بکارگیری فارغ التحصیلان سایر دانشگاه‌ها در آموزش و پرورش عنوان کرد:  امروزه دانش آموختگان رشته های علوم پایه مثل ریاضی، شیمی و ...در بازار کار، محل رجوع نیستند، این در حالی است که آموزش و پرورش در دوره دوم متوسطه به حضور برخی از این دانش آموختگان نیاز دارد.

وی خاطرنشان کرد: یکی از مشکلات آموزشی فقدان وجود مراکزی است که بطور تخصصی به تربیت نیروهایی برای دوره قبل از دبستان بپردازند و این در حالی است که دوره قبل از دبستان و دبستان موثر ترین دوره شکل گیری تعلیم و شخصیت کودکان و نوجوانان است.از جمله راه حل های کارساز در این حوزه، اختصاص منابع برای تربیت معلمان این مقاطع است و دبیران و معلمان پایه دوم تحصیلی و دبیرستان ها باید از بین دانش آموختگان برتر دانشگاه های کشور انتخاب شوند؛ البته که بکار گیری این دسته از نیروها مستلزم برسی صلاحیت علمی و شخصیتی آنها است.

وی خاطرنشان کرد: مدیران آموزش و پرورش کمتر فعالیت آموزشی دارند، در حالی که ساعات معینی برای تدریس آنها وجود دارد، همانطور که در دانشگاه اگر استادی رئیس گروه یا دانشکده و حتی رئیس دانشگاه باشد تدریس موظفی دارد و بخشی از تدریس او مشخص شده است؛ اما متاسفانه در آموزش و پرورش این مسئله بسیار کم رنگ است در حالی که اگر کسی معلم خوبی نباشد، مدیر خوبی هم نخواهد بود .

وزیر پیشین آموزش و پرورش در خصوص وجود نیروهای غیر رسمی ادامه داد: آموزش و پرورش همیشه تعدادی نیروی غیر رسمی مثل مربیان قرآن، حق التدریسی ها، معلمان مدارس غیردولتی و .... داشته است که متاسفانه معلم‌هایی که در این دسته قرار می گیرند به دلیل عدم دریافت بیمه و پرداختی هایی پایین و عدم وجود ثبات و امنیت شغلی خواستار استخدام رسمی می شوند و تعدادی از آنها ممکن است دست از کار بکشند و همین باعث می شود که ما در مدارس غیردولتی هم شاهد این کمبودها باشیم.

احمدی در خصوص بکارگیری دوباره بازنشستگان آموزش و پرورش تاکید کرد: این روش یکی از بهترین روش های جبران کمبود معلم در سیستم آموزشی است؛ این عزیزان درست در دورانی قرار دارند که تجربیات آنها به بار نشسته و سیستم آموزشی بیش از گذشته به حضور آنها نیاز دارد.

وی خاطرنشان کرد: بحث رتبه بندی هم برای ایجاد انگیزه بیشتر آنان صورت گرفته است.جایی که کمبود واقعی نیرو وجود داشته باشد و نیروهای بازنشسته با انگیزه هم آماده خدمت رسانی باشند، می توان از این ظرفیت ها به بهترین شکل استفاده کرد.البته، تناسب ها باید رعایت شود.