در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد:
به تعداد بی‌سوادهای کشور نیاز به آموزش دهنده داریم
رئیس سازمان نهضت سوادآموزی گفت: ما نمی‌توانیم عدد دقیقی از میزان کمبود آموزش‌دهنده‌های خودمان اعلام کنیم، اما می‌توانیم بگوییم ما به تعداد بی‌سوادهایی که در کشور داریم، نیاز به آموزش دهنده نیز داریم.
«علیرضا عبدی» معاون وزیر و رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در گفت و گو با خبرنگار ایلنا، در مورد آخرین اقدامات صورت گرفته در زمینه سوادآموزی بخصوص برای دختران و زنان توضیح داد: ما با مرکز زنان و خانواده آموزش و پرورش تفاهم نامه‌ای داریم و در زمینه‌های روستایی و عشایری با یکدیگر کار می‌کنیم. علاوه بر کارهای کلی در حوزه سوادآموزی که آن‌ها را پیش می‌بریم، اقدام دیگری که انجام داده‌ایم، این است که کتاب‌ها و منشوراتی که برای سوادآموزان تولید شده مطابق با ذائقه و ویژگی‌های بومی آن‌هاست که در آنجا زندگی می‌کنند. در واقع محتوای درسی افراد بومی‌سازی شده است.
عبدی در ادامه تصریح کرد: همچنین ۱۲ جلد از کتب درسی سوادآموزان نهضت سوادآموزی، برای دختران و زنان عشایر و متقاضیان روستانشین ما با نیازها و زیست بوم افراد متناسب‌سازی شده است.
معاون وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه برای آموزگاران نهضت سوادآموزی نیز برنامه‌هایی تدارک دیده شده است، اضافه کرد: از اوایل دی ماه سال جاری، دوره‌های آموزشی جهت ارتقای توانایی آموزش دهنده‌های خود برگزار می‌کنیم. این دوره‌ها متنوع است و شامل بخش‌های مانند مهارت‌های تدریس، روش‌های تدریس به بزرگسالان و ویژگی‌های آن‌ها، سرفصل دروس متناسب با نیازهای افراد و… است. فعلا در اهداف خود تعیین کرده‌ایم که آموزش دهندگان حدود ۲۴ ساعت دوره ببینند البته مسیر ارتقای مهارت‌های این افراد، در صورت نتیجه بخش بودن کار، ادامه پیدا خواهد کرد.
رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در مورد تبدیل وضعیت شغلی آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی نیز اظهار کرد: این موضوع برای ما مهم است و امیدواریم یا از طریق کمیسیون اجتماعی تبدیل وضعیت‌ها به نتیجه برسد یا راه دیگری پیدا کنیم و قول می‌دهیم درخصوص این افراد که خیلی از آن‌ها سنوات زیادی دارند و سابقه کاری آن‌ها قابل دفاع است، از طریق آزمون استخدامی ماده ۲۸ به نتیجه خوبی برسیم و آموزش و پرروش به پاس این همه سال خدمت موثر آن‌ها، در این آزمون برای آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی افزونه و شرایط مثبتی را لحاظ کند تا راحت‌تر بتوانند به شکلی رسمی و با تبدیل وضعیت به کار خود ادامه دهند.
معاون وزیر در مورد کمبود آموزش دهنده در نهضت سوادآموزی نیز توضیح داد: ما مشکل کمبود آموزش دهنده داریم؛ نظام آموزش بزرگسالان با نظام آموزش زیر ۱۸ سال و آموزش رسمی تفاوت‌هایی دارد. در نظام آموزش رسمی کشور، استانداردی داریم که بنابر آن استاندارد یک معلم برای ۲۵ دانش آموز مطلوب است، ولی در خصوص نهضت سوادآموزی که مخاطبانش در دوره آموزش رسمی نیستند و سن بالاتری دارند، شرایط متفاوت است.
عبدی در ادامه بیان کرد: در نظام آموزشی بزرگسالان ما گاهی با شرایطی مواجه هستیم که مثلا برای آموزش یک فرد در یک نقطه باید یک آموزش دهنده داشته باشیم. گاهی هم آموزش دهنده ما برای دو یا سه نفر کار می‌کند. در واقع شرایط به صورتی است که متناسب با وضعیتی که منطقه یک آموزش دهنده دارد، تعداد مخاطبانش از یک تا چندین نفر هستند. فرض کنید در شهری بزرگ، یک فرد بی‌سواد در شرق شهر و یک فرد بی‌سواد دیگر در غرب همان شهر باشد؛ در این حالت یک نفر آموزش دهنده که نمی‌تواند به این دو نفر در دو نقطه با فاصله زیاد درس بدهد و مجبوریم برای هر نقطه‌ای که اعلام نیاز می‌شود، حداقل یک نفر آموزش دهنده را داشته باشیم. به دلیل همین شرایط خاص، ما نمی‌توانیم عدد دقیقی از میزان کمبود آموزش دهنده‌های خودمان اعلام کنیم، اما می‌توانیم بگوییم ما به تعداد بی‌سوادهایی که در کشور داریم نیاز به آموزش دهنده نیز داریم.
معاون وزیر آموزش و پرورش به مسیر جذب آموزش دهنده به عنوان یک چالش اشاره کرد و گفت: اینکه آموزش دهنده‌های مورد نیاز باید از چه مسیری جذب شوند که نیازها را برطرف کنند، آیا مسیر جذب این آموزش دهنده‌ها باید رسمی باشد یا از راه‌های مردمی برطرف شود و… همه از جمله مواردی است که باید بسیار روی آن فکر کرد.
رئیس سازمان نهضت سوادآموزی خاطرنشان کرد: به نظر من از مسیرهای رسمی نمی‌توان این تعداد آموزش دهنده را با شرایطی که توضیح دادم جذب کرد. ما باید نهضت سوادآموزی را به نگاه مردمی برگردانیم و تمامی مردم با سواد و هر کسی که در کنار خود بی‌سوادی را می‌شناسند، لازم است خود را مسئول بداند و در نقش آموزش دهنده و به عنوان تکلیف اجتماعی، دست به کار شود تا به فرد آموزش دهد.
رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در ادامه در مورد فضای فیزیکی مورد نیاز برای برگزاری کلاس‌های نهضت و چالش‌های این مبحث نیز عنوان کرد: ما از این نظر خوشبختانه مشکلی نداریم و هر آموزش دهنده‌ای در هر فضایی که احساس کرد مناسب است و شرایط تدریس را دارد، می‌تواند کارش را شروع کند؛ مساجد، مدارس، خانه بی‌سوادان، کانون‌ها و… همه امکان تبدیل شدن به فضایی برای آموزش به بی‌سوادان را دارند.
