در گفت‌وگو با ایلنا اعلام شد؛
محصور کردن پارک شوش و عدم مراجعه زنان آسیب‌یده به مرکز کاهش آسیب/ هشدار نسبت به سوق پیدا کردن آسیب‌ها به سمت منازل شخصی
مدیرعامل موسسه نور سپید هدایت تهران از محصور شدن پارک شوش با میله‌کشی و نرده‌کشی انتقاد کرد.
«سپیده علیزاده» کارشناس ارشد روانشناسی و مدیرعامل موسسه نور سپید هدایت در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به فعالیت مرکز جامع کارشناسی امور بانوان و مدیر رسیدگی به آسیب‌های اجتماعی در پارک شوش و مرکز جامع کاهش آسیب بانوان منطقه 12 گفت: این مرکز با مجوز سازمان بهزیستی فعالیت می‌کند و مددسرای بانوان است و ساختمان آن را شهرداری منطقه 12 در اختیار ما گذاشته بود و طی یک تفاهم‌نامه دو ساله این ساختمان به صورت رایگان در اختیار ما قرار گرفت.
وی ادامه داد: ما روزانه حدود صد نفر از زنان بی‌خانمان و آسیب دیده را پذیرش و به آنها خدمات رایگان ارائه می‌کردیم و حتی میزان خدمات‌دهی ما روزانه بیشتر از صد نفر بود و نه تنها از تهران بلکه به دلیل نزدیکی این مرکز به میدان راه آهن و ترمینال جنوب حتی شاهد حضور زنان آسیب دیده از سایر نقاط کشور نیز بودیم.
وی ادامه داد: زنان معتاد بی‌سرپناه، مادران باردار و مادران فرزندان آسیب دیده، زنان بهبود یافته از اعتیاد و سایر آسیب‌ها را ما پوشش می‌دادیم و با هدف توانمندسازی این زنان کارگاه‌های مختلف همچون کارگاه‌های خیاطی، قالیبافی، چرم و سنگ را راه‌اندازی کردیم و این زنان را آموزش می‌دادیم و تعدادی از مددجویان در این کارگاه‌ها مشغول به کار بودند و تعدادی از مددجویان بعد از مدتی با یک قرارداد رسمی و بیمه تامین اجتماعی به عنوان مددیار و همیار استخدام می‌شدند و با ما همکاری می‌کردند و به نوعی پرسنل مجموعه از میان افراد بهبودیافته انتخاب می‌شدند.
وی با اشاره به گسترش بیماری کرونا در دو سال اخیر و تاثیر آن بر چنین مراکزی گفت: در دو سال اخیر مشکلات ما زیاد شده بود و به خصوص در زمستان تعداد مددجویان ما به صورت واضحی افزایش پیدا می‌کرد و حتی گاهی روزانه تا 200 نفر را پذیرش می‌کردیم، اما به خوبی خدمات خود را همچنان ارائه می‌کردیم.
وی ادامه داد: متاسفانه پارک شوش تهران میله‌کشی و نرده‌کشی محصور شده است و هم اکنون درهای پارک شوش بسته شده و همزمان نیز طرح ضربتی جمع‌آوری معتادان اجرا شد.
وی ادامه داد: جمع‌آوری معتادان متجاهر در سال های گذشته نیز انجام شده و تجربه نشان داده این گونه جمع‌آوری‌ها و انتقال آنها به اردوگاه‌ها و مراکز ترک اعتیاد اجباری است و اقدام اجباری ثمربخش نخواهد بود، زیرا هر چند هزینه‌های زیادی برای این کار انجام می‌شود، اما به دلیل آنکه روی قطع مصرف تمرکز شده و خدمات مددکاری و روانشناسی انجام نمی‌شود معتادان بعد از شش ماه یا یکسال که در کمپ‌های اجباری هستند، بعد از ترک این کمپ‌ها دوباره به سمت مواد گرایش پیدا می‌کنند و به همان مراکز و پاتوق‌های قبلی که در زمان مصرف می‌رفتند مراجعه می‌کنند و به هیچ عنوان مشکلات اجتماعی فرد اعم از بیکاری و بی‌مسکنی حل نمی‌شود.
وی ادامه داد: معتادانی که به این کمپ‌ها می‌روند بعد از خارج شدن از کمپ نه تنها دارای مشکلاتی همچون طرد شدن از سوی خانواده، نداشتن اوراق هویتی، مشکلات جسمی و روانی می‌شوند بلکه بسیاری از آنها مصرف مواد را با دُز بیشتری آغاز می‌کنند به همین دلیل بهترین برنامه‌ها، برنامه‌هایی است که بر روی تمایل خود فرد کار کند.
وی ادامه داد: متاسفانه با محصور شدن پارک شوش امکان مراجعه آسیب دیدگان اجتماعی به مرکز ما بسیار کم شده است و اگر فرد آسیب دیده‌ای برای درمان مراجعه کند قبل از آنکه به ما برسد، او را سوار ون می‌کنند و همچنین گرمخانه و مددکاری ما که در میدان شوش به صورت شبانه حدود 120 نفر را پذیرش می‌کرد به حالت نیمه‌تعطیل درآمده است و فقط 20 نفر مراجعه می‌کنند و مشخص نیست این صد نفری که دیگر به این مرکز مراجعه نمی‌کنند در کجای شهر حضور دارند و به نوعی این آسیب‌ها در کل شهر پخش شده است.
وی ادامه داد: اقدام غیرکارشناسی محصور کردن پارک و جلوگیری از فعالیت مراکز مجاز باعث شده تا خوابگاه‌های غیررسمی در میدان شوش رونق پیدا کنند و افراد آسیب دیده باید شبی 15 هزار تومان برای یک تخت در اتاق‌های غیراستاندار که فقط با پرده جدا شده است، هزینه پرداخت کند و متاسفانه آسیب‌های اجتماعی با این طرح‌ها به جای جمع‌آوری و کنترل از یک نقطه‌ای به نقطه دیگر پخش می‌شود اجرای چنین طرح‌هایی در خاک سفید و مراکز دیگر انجام شده و شاید در کوتاه‌مدت اثربخش باشد اما در بلندمدت نه تنها تاثیرگذار نیست بلکه آسیب‌های اجتماعی را عمیق‌تر می‌کند و هر چند شاید مثلا ظاهر شهر و پارک‌ها خلوت بشود اما افراد آسیب دیده و نابهنجار در کوچه و پس‌کوچه‌های شهر پنهان شده‌اند و متاسفانه آسیب‌ها به سمت منازل شخصی می‌رود و کار کارشناسی سخت‌تر و امکان خدمات دادن کمتر می‌شود.
