همایش مدیران مسئولیتپذیر در تبریز برگزار می شود
دبیر اجرایی همایش مدیران مسئولیت پذیر گفت: اولین همایش مدیران مسئولیت پذیر با رویکرد آشنایی به صورت رایگان ۱۱ اسفند ماه در هتل پارس تبریز برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از روابط عمومی شهرداری تبریز، مهدی نوفر در گفت و گو با خبرنگاران گفت: یکی از مهمترین مشکلاتی کارفرمایان و صاحبان مشاغل را مسائل مربوط به قانون کار و روابط کارگر و کارفرمایی و نحوه انعقاد قراردادهای کاری و به طور عمده قوانین مربوط به جذب نیروی کار دانست و اذعان داشت: متاسفانه عدم آشنایی با قوانین و دستورالعملهای مربوط به روابط کار و بیمه تامین اجتماعی منجر به ضایع شدن حقوق متقابل کارگر و کارفرما و نیز ایجاد زیانهای مالی و اعتباری میشود.
وی توجه به امنیت شغلی را یکی از عناصر مهم جامعه شناسی کار عنوان کرد که نبود آن میتواند به میزان نامعینی شاخصهای کار و اشتغال را تهدید کرده، آنها را به چالش بکشاند و در زوایای متمایز ناهنجاری به وجود آورد.
نوفر با اشاره به ضرورت برگزاری همایش مدیران مسئولیت پذیر خاطرنشان کرد: شناخت کافی از قوانین کار و آثار و تعهدات آن باعث میشود مدیران و شرکتها روابط خود را با نیروی انسانی به گونهای تنظیم کنند که پاسخگوی نیازمندیها و تعهدات آنها باشد و رضایت نیروی انسانی، بهره وری مستمر و سوددهی پایدار را برای سازمان خود تضمین کنند.
در ادامه ، آرش نگاهبانی، معاون امور صنایع سازمان صنعت، معدن و تجارت آذربایجان شرقی نیز با اشاره به اینکه براساس آسیب شناسی از واحدهای صنعتی و تولیدی استان، 80 درصد بحرانها و تنشهای کارگری در واحدهای صنعتی و تولیدی استان ناشی از روابط کار است، گفت: بالای ۶۰ درصد کارگاههای صنعتی استان در تبریز است، 4 هزار و ۲۰۰ واحد تولیدی و صنعتی در استان وجود دارد که ۱۱۰ هزار نیروی کار به صورت مستقیم اشتغال دارند و با لحاظ نیروهای کار غیرمستقیم این تعداد به بیش از ۲۵۰ هزار نفر میرسد.
وی با بیان اینکه بر اساس این آسیب شناسی، تنشهای کارگری و بحرانها در این واحدها مربوط به دسترسی به مواد اولیه و کمبود نقدینگی نیست، افزود: عامل دیگر این تنش ها ناشی از عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل در این واحدها است.
نگاهبانی خاطرنشان کرد: کارگران واحدهای تولیدی و صنعتی تاثیر مستقیمی در تولید استان دارند ولی با انواع قراردادهای کارگری دست و پنجه نرم میکنند که یکپارچه سازی قراردادها ضروری است، اگر کارگر به عنوان عامل اصلی تولید به رسمیت شناخته شده و آن را در تولید مشارکت بدهند و کارگر منافع حاصل از تولید را لمس کرده و از آن بهره مند شود، در چنین واحدی مشکل و تنشی ایجاد نمیشود که اگر کارفرما چنین نظام انگیزشی را در واحدهای خود ایجاد کند و کارگر را عامل تحمیلی تولید نداند بلکه عامل دخیل در تولید بداند، آن را در منافع حاصل از تولید مشارکت خواهد داد.