ابهام در اصرار شورانشینان برای ماندن در عمارت ساعت تبریز

به گزارش خبرنگار ایلنا از تبریز، نیمی از گردشگران خارجی که به تبریز سفر می‌کنند دوربین به دست در میدان ساعت تبریز ایستاده و از برج ساعت زیبایش فلش زنان عکس می‌گیرند، که از آن به عنوان  یکی از سمبل‌های شهر تبریز یاد می‌شود.

میدان ساعت تبریز در دهه ۱۹۳۰ میلادی توسط آلمانی ها و به سبک معماری آنان ساخته شده و جایگاه مهمی در شهرسازی و تاریخ تبریز دارد. از سویی به دلیل نزدیکی به مراکز خرید معروف شهر و جاذبه های دیدنی تبریز در سایت ها و نشریات گردشگری به عنوان قلب توریستی تبریز هم خوانده می‌شود.

هر چند، بارِ تمام جذابیت این میدان را برج ساعت و ساعت منحصر به فردش به دوش نمی‌کشند بلکه وجود نور پردازی های زیبای شبانه  در این بنای تاریخی، آن را به گزینه ای محبوب در میان مسافران و بازدید کنندگان برای گشت و گذار تبدیل کرده است.

 ساعت‌ های شهر های بزرگ آنقدر مشهور هستند که می‌توانند به عنوان جاذبه توریستی جهانی در نظر گرفته شوند.

 برج ساعت تبریز هم از این دست است و مشابه دیگر این ساعت، در برجی در انگلیس جا سازی شده است؛ و به نوعی می‌توان گفت که  یک جفت دو قلو، یکی برج مشهور لندن و دیگری برج ساعت (شهرداری) تبریز، یعنی تنها ۲ ساعت در کل جهان، موتور ساعت تبریز هر ۲۴ ساعت یکبار کوک می‌شود دقیقا مثل مشابه خود در لندن که هردو از یک نوع موتور بهره می‌برند.

این بنا که در سال در سال ۱۳۷۷ نیز به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است، مانند دیگر بناهای تاریخی روح وَ حس و حال ایام قدیم را در خود حفظ کرده است. مساحت آن حدود ۹۶۰۰ متر مربع  است. برج ساعت تبریز هم چهار صفحه‌ای و ارتفاع آن ۳۰.۵ متر است. نمای بیرونی عمارت از سنگ تراشیده شده است و نقشه ساختمان از بالا به طرح عقاب در حال پرواز شباهت دارد که با نمونه عمارت‌ های کشور آلمان، قبل از جنگ جهانی دوم منطبق است.

اما متاسفانه چندین سالی است که این ساختمان تاریخی از زمان نخستین دوره در اختیار شورای اسلامی کلان شهر تبریز است که استقرار شورای شهر تبریز در این بنای تاریخی ۸۰ ساله و دیدنی در سال های اخیر انتقاد دوستداران میراث فرهنگی و نیز هشدار معماران و کارشناسان امر مبنی بر احتمال تخریب و آسیب بنا به دلیل تردد زیاد شهروندان را به دنبال داشته است.

هر چند در سه چهار سال اخیر اظهاراتی از سوی شهرداران تبریز و نیز اعضای شورا مبنی بر انتقال شورای شهر به مکان دیگر شده است، اما این وعده ها تاکنون جامه عمل به خود نپوشیده اند.

در۲۱ آذر سال ۱۴۰۰ و  سی‌و دومین جلسه دوره ششم شورای شهر بود که مباحثی، مبنی بر رو به  تخریب بودن  عمارت ساعت تبریز مطرح شد، و از سوراخی سقف این عمارت و  انجام تخریب‌هایی در زیر زمین این ساختمان مطرح شد.

در همین راستا،فریدون بابایی اقدم و سید کاظم زعفرانچی‌لر ۲ تن از اعضای شورای شهر در اقدامی  قابل تامل دفتر خود را در عمارت ساعت خالی کرده و به ساختمان شماره ۲ شورای شهر نقل مکان کردند.

و  در ۱۵ فروردین ۱۴۰۱ نیز رئیس شورای شهر تبریز در جمع خبرنگاران از  عدم تصیم گیری اعضای شورای شهر به ترک عمارت ساعت خبرداده است و این درحالی است که طبق شنیده‌ها نامه‌ای از پدافند غیرعامل به شورای شهر درباره خطر آفرین بودن این موضوع  به شورای شهر  ارسال شده است.

 عمارت و موزه تاریخی  ساعت تبریز که در تصرف شورای شهر قراردارد باید به عنوان نمادی از این شهر حفظ شود که متاسفانه  اهمیت این موضوع در حال رنگ باختن بوده و مشخص نیست بی تفاوتی اعضای شورای شهر به این مسئله تاکی ادامه خواهد داشت.